Kangury są znane jako jeden z najbardziej charyzmatycznych gatunków występujących w Australii. W rzeczywistości są wyjątkową grupą ssaków w królestwie zwierząt, ponieważ mają worek, który służy do ochrony ich młodych podczas ich wzrostu. Ponadto kangury występują na obszarach suchych i suchych, więc opracowały pewne strategie ułatwiające ich żerowanie.
Te zwierzęta są klasyfikowane jako torbacze, takson, który obejmuje również walabie i walabie. Aby uniknąć nieporozumień, w tej przestrzeni porozmawiamy o 3 najbardziej znanych gatunkach kangurów: kangurach rudych (Macropus rufus), wschodnio-szarych (Macropus giganteus) i zachodnio-szarych (Macropus fuliginosus).Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak żywią się te ssaki.
Charakterystyka kangurów
Kangury osiągają wysokość 1,6 metra, a sam ich ogon ma kolejne 120 centymetrów długości. Dzięki tak dużym rozmiarom są uznawane za jedne z największych istniejących torbaczy. Ponadto mają silne i ogromne nogi, które pomagają im poruszać się, skacząc przez ich siedlisko.
Te ssaki mają miękkie, pluszowe futro, często w kolorze szarym, brązowym i beżowym. Wspomniane zabarwienie jest jaśniejsze w okolicy brzusznej i ciemniejsze na grzbiecie. Ta cecha może się nieco różnić w zależności od lokalizacji i pory roku, ponieważ okazy zmniejszają gęstość włosów, aby lepiej znosić wysokie temperatury.
Kangur ma mniejsze przednie nogi niż tylne, których używa podobnie jak ludzkie ręce. Jednak te kończyny mają pazury na każdym z palców. Dzięki temu możesz ich używać do kopania i poszukiwania pożywienia lub wody.
Co jedzą kangury?
Kangury to zwierzęta roślinożerne, które specjalizują się w spożywaniu ziół i małych roślin. Ogólnie rzecz biorąc, mogą trawić duże ilości liści krzewów lub drzew, pod warunkiem, że są zielone. Robią to, aby upewnić się, że ich jedzenie zawiera również pewną ilość wody. Dzięki temu są jednocześnie nawodnione i karmione.
Zwierzęta te są przyzwyczajone do "wypasu" na rozległych równinach swojego terytorium. Jednak mają również tendencję do aktywnego poszukiwania pewnych określonych roślin (takich jak sukulenty, pąki, chenopody i lilie), aby uzupełnić swoją dietę. Kangur szary zachodni również zjada trujące krzewy, ponieważ ma zdolność przeciwstawiania się działaniu niektórych toksyn roślinnych, takich jak fluorooctan.
Dieta kangurów obejmuje roślinność występującą na większości zielonych muraw ich siedlisk, ale kangury nie ograniczają się do tego obszaru.Ich zdolność adaptacji powoduje, że te torbacze atakują również ludzkie uprawy. Dlatego niektórzy uważają je za szkodniki i polują na nie w celu ochrony upraw.
Trudne zadanie trawienia roślin
Roślinożercy potrzebują pewnych adaptacji, aby móc trawić zjadane przez siebie rośliny. Dzieje się tak, ponieważ gatunki roślin mają komórki odporne na trawienie. Z tego powodu niektóre zwierzęta, takie jak przeżuwacze, długo mielą pokarm, aby wykorzystać składniki odżywcze rośliny.
Tak samo jest z kangurami, ponieważ ich ciała przystosowały się do jak najlepszego wykorzystania ich diety. Na początek zęby tych zwierząt mają kilka spłaszczonych przedtrzonowców, aby lepiej zmiażdżyć liście. Ponadto zęby trzonowe mają nieregularny kształt, który pozwala im przecinać łodygi ziół.
Rola żołądka
Doskonałe rozcieranie pokarmu znacznie ułatwia trawienie warzyw. Aby jednak proces ten przebiegał sprawniej, konieczne jest, aby układ pokarmowy również uległ pewnym zmianom. W przypadku kangurów ta modyfikacja znajduje się w ich żołądku, który jest podzielony na kilka komór (jak u niektórych przeżuwaczy).
Te torbacze wykorzystują proces fermentacji, którego funkcją jest wstępne trawienie spożywanych przez nie roślin. Aby to zrobić, komory żołądka przechowują pewne nieszkodliwe dla kangura bakterie, które zaczynają rozkładać pokarm, gdy dostaje się on do żołądka. W ten sposób pokarm szybko się rozkłada, a jego składniki odżywcze są lepiej przyswajane.
Wpływ karmienia kangura
Jak widać, kangury mają ogromne i sprawne ciało, przystosowane do ich roślinożernej diety. Dzięki temu nie tylko korzystają ze wszystkich składników odżywczych, które mogą im zaoferować rośliny, ale są też w stanie oprzeć się niektórym ich toksynom.W związku z tym są uważane za zwierzęta przystosowawcze, które z łatwością żywią się różnymi gatunkami roślin.
Chociaż wydaje się to pozytywne, w rzeczywistości mogą stać się problemem dla zwierząt gospodarskich i rolnictwa. Dzieje się tak, ponieważ obszary upraw służą również jako źródło pożywienia i powodują straty ekonomiczne dla ludności. Ponadto kangur konkuruje o pastwisko z bydłem, co staje się dylematem dla ranczerów.
Jakby tego było mało, populacja kangurów wzrosła w ostatnich dziesięcioleciach, co zwiększyło niezadowolenie w populacji. W związku z tym rząd australijski musiał ustanowić prawa w celu ich kontroli i ochrony. Dzięki temu negatywne oddziaływania zostały znacznie ograniczone bez uszczerbku dla stabilności gatunku.
Kangury to jedne z najbardziej charyzmatycznych zwierząt, jakie istnieją, ale ich wielka skuteczność w odżywianiu się czyni z nich ukryte zagrożenie ekologiczne.Nie oznacza to, że należy je eliminować, gdyż ich eliminacja mogłaby jedynie doprowadzić do kolejnego zachwiania równowagi w naturalnych interakcjach. Lepiej znaleźć równowagę, w której można dobrze współistnieć z gatunkiem.
