Myszołów walencki to energiczny pies, który wyróżnia się doskonałymi umiejętnościami łowieckimi. Jest dobrze znany w całej Wspólnocie Walencji (Hiszpania), ponieważ był używany do łapania małych gryzoni na obszarach wiejskich. Obecnie zasłynął jako pies do towarzystwa, choć wymaga troski o opanowanie jego nerwowego charakteru.
Ta rasa jest również znana jako valencià gos rater. Jest uznawany przez Hiszpańską Komisję ds. Hodowli Zwierząt, ale nie jest jeszcze akceptowany przez międzynarodowe organizacje regulujące hodowlę psów. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na temat pięknego myszołowa z Walencji.
Pochodzenie myszołowa z Walencji
Dokładne pochodzenie rasy nie jest pewne, ponieważ znane są tylko anegdoty na ten temat. Możliwe, że powstał w XVI wieku w Walencji w Hiszpanii. W tym czasie handlarze winem odwiedzający Półwysep Iberyjski przywozili ze sobą psy podobne do foksteriera. Te krzyżowały się z lokalnymi rasami i dały linię myszołów.
Myszołowy walenckie były używane jako psy myśliwskie, ponieważ całkiem nieźle służyły do łapania gryzoni. Wśród jego najczęstszych ofiar była mysz wodna, która była uważana za kompletny przysmak. Z tego powodu pies był hodowany jako środek utrzymania rodziny.
Charakterystyka rasy
Myszołów walencki jest uznawany za małego psa w typie teriera. Jego wysokość waha się zazwyczaj między 30 a 40 centymetrów, a waga dochodzi średnio do 8 kilogramów.Ma szczupłą, muskularną budowę, która sprawia, że wygląda bardzo atletycznie. Ponadto jego uszy są wydłużone i stojące, co nadaje mu wygląd zawsze uważnego.
Włos tej rasy jest krótki, gładki i nieco szorstki w dotyku. Najczęstszym ubarwieniem jest tricolor z czarnymi, beżowymi i białymi tonami, chociaż może przedstawiać brąz, brąz lub kombinację powyższych. Ich ogon jest zwykle długi i cienki, ale niektórzy hodowcy przycinają go ze względów estetycznych. Pamiętaj, że to ostatnie psu wcale nie służy, ale może mu bardzo zaszkodzić.
Obcinanie psu ogona ze względów estetycznych jest dziś uznawane za znęcanie się.
Wygląd i kolor skóry jest bardzo podobny do skórki myszołowa andaluzyjskiego. Jedną dużą różnicą jest ich rozmiar i typowe wzory sierści. Podczas gdy Valencian jest mały i ma pełną trójkolorową sierść, Andaluzyjczyk ma jednolite odcienie na całym ciele (z wyjątkiem twarzy) i jest większy.
Niezbędna pielęgnacja
Mimo swoich rozmiarów rasa ta nie jest zbyt dobrze przystosowana do życia w małych domach. Są to bardzo energiczne psy, które potrzebują co najmniej 2 godzin ruchu dziennie, w przeciwnym razie zaczną rozwijać się u nich lęki i problemy behawioralne. Ponadto mogą stać się nieco skandaliczne ze względu na swoje wycie i szczekanie, co czyni je złymi do współistnienia z sąsiadami.
Myszołów walencki uwielbia mieszkać ze swoimi opiekunami i innymi psami, dlatego konieczne jest częste zabieranie go na spotkania towarzyskie. Jest to dość ważne, ponieważ zwykle nie radzą sobie dobrze z porzuceniem. Za wszelką cenę powinnaś unikać zostawiania go samego w domu.
Pielęgnacja sierści tego psa nie jest bardzo skomplikowana, ponieważ nie gubi on często sierści. Muszą jednak mieć rutynę szczotkowania. W ten sposób uniknie się problemów, a czas można wykorzystać na wzmocnienie relacji między psem a wychowawcą.
Osobowość
Myszołowy z Walencji są wesołe, ciekawskie, uważne, wierne i opiekuńcze. Mają tendencję do wykazywania wielkiej zdolności ostrzegania swoich opiekunów przed niebezpieczeństwami, więc można je szkolić na strażników. Ponadto ich ukryte zdolności jako łowców sprawiają, że węszą we wszystkich miejscach w ich zasięgu.
Niestety, jego duża ilość energii może sprawić, że będzie nerwowym psem. Aby tego uniknąć, należy oferować psu więcej ruchu niż to konieczne, a także sesje socjalizacyjne, aby przystosował się do życia z nieznajomymi. Pozytywne wzmacnianie jest skuteczne w obu przypadkach, ale musisz być konsekwentny, aby uzyskać dobre wyniki.
Choroby myszołowa w Walencji
Myszołów walencki to rasa, o której stosunkowo niewiele wiadomo na temat chorób, na które może cierpieć. Jego atletyczna budowa ciała i wymagania dotyczące ruchu czynią go dość zdrowym psem.Nie oznacza to, że nie możesz zarazić się jakąś patologią, ale raczej, że jesteś mniej podatny na typowe.
Chociaż nie ma zbyt wielu informacji specyficznych dla tej rasy, można wnioskować, że może ona prezentować jakąkolwiek chorobę powszechną u innych myszołów. Z tego powodu najczęstsze patologie u tych psów są wymienione w następujących wierszach:
- Zwichnięcie rzepki: to zwichnięcie kości stabilizuje staw kolanowy, co powoduje dyskomfort, ból i komplikacje w chodzeniu.
- Problemy z zębami: małe rasy są bardziej podatne na problemy, takie jak zapalenie dziąseł lub przyzębia, dlatego dobra opieka dentystyczna dla Twojego zwierzaka jest niezbędna.
- Dysplazja stawu biodrowego: Ten problem ma podłoże genetyczne. Jest to choroba, która powoduje wady rozwojowe połączenia między biodrem a kością udową, w wyniku czego kości te ulegają zużyciu i uniemożliwiają psu poruszanie się.
- Niedoczynność tarczycy: brak równowagi hormonalnej spowodowany zmniejszoną produkcją hormonów tarczycy. Generuje to różne konflikty, takie jak przybieranie na wadze, problemy z reprodukcją i podatność na choroby.
Myszołów walencki nie jest psem, którego każdy może mieć, ponieważ potrzebuje dużo uwagi i przestrzeni, aby wydać swoją dużą ilość energii. Jeśli jednak zapewnisz mu minimalną niezbędną pielęgnację, możesz mieć pewność, że stanie się wspaniałym partnerem życiowym.