Dogo argentyńskie to rasa stworzona w tamtym czasie do wykorzystywania w polowaniach i walkach. Jest to więc duży, silny pies o potężnej szczęce. Obecnie jest popularny w domach na kontynencie amerykańskim, zwłaszcza w Argentynie, kraju swojego pochodzenia.
Jak wszystkie rasy powstały w wyniku sztucznej selekcji, ta ma szereg powiązanych patologii, które muszą być znane, aby zagwarantować dobrostan zwierzęcia przez całe jego życie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, w tej przestrzeni będziesz mógł dowiedzieć się o typowych chorobach buldoga argentyńskiego, więc uważaj.
Częste choroby buldoga argentyńskiego
Istnieje kilka ras zaangażowanych w stworzenie buldoga argentyńskiego: dog niemiecki, mastif pirenejski, wyżeł i bulterier to jedne z najważniejszych. Spośród nich wszystkich ten pies dziedziczy szereg patologii, które można zobaczyć w poniższych sekcjach.
Głuchota wrodzona: jedna z najczęstszych chorób buldoga argentyńskiego
To może być największy problem korepetytorów buldoga argentyńskiego. Wrodzona głuchota jest genetyczną predyspozycją do utraty słuchu u zwierzęcia i jest spowodowana niedoborem dopływu krwi do ślimaka, struktury ucha wewnętrznego zawierającej komórki receptorów dźwiękowych.
Wrodzona głuchota ma swoje źródło w mieszaniu z bulterierem, rasą, która ma 18% przypadków problemów ze słuchem.
Istnieje pozytywna korelacja między białym futrem (charakterystycznym dla dogo argentyńskiego) a wrodzoną głuchotą. Wspomniane geny powodujące utratę słuchu powodują również atrofię melanoblastów, komórek prekursorowych melanocytów, które nadają futrze czarny kolor.
Należy podkreślić, że nie jest to przypadek bielactwa, a włosów pozbawionych pigmentu. Ponadto fakt, że pies ma białą sierść, niekoniecznie oznacza, że będzie głuchy, ale raczej, że jest nosicielem recesywnych genów tej choroby. Oznacza to, że dogo argentyńskie nie musi wykazywać wrodzonej głuchoty, ale jest bardziej prawdopodobne niż inne rasy.
Choroby skóry
Skóra tej rasy jest całkowicie biała, podobnie jak jej włosy. Schorzenie to, również dziedziczne, powoduje predyspozycje do zapadania na kilka powszechnie występujących u buldoga argentyńskiego chorób związanych z zapaleniem skóry. Poniżej masz je szczegółowo:
- Świerzb czerwony lub demodeksja u psów: ta patologia jest spowodowana nadmiernym namnażaniem się roztoczy z rodzaju Demodex. Te pajęczaki są naturalnie obecne w mieszkach włosowych, ale rozmnażają się i powodują świerzb dopiero po opadnięciu ich mechanizmów obronnych. Charakteryzuje się intensywnym swędzeniem, łysieniem w dotkniętym obszarze i stanem zapalnym skóry właściwej.
- Grzybicze zapalenie skóry: jest to zapalenie skóry wywołane przez grzyby. U psów najczęściej występują bakterie z rodzajów Microsporum, Trichophyton i Mentagrophytes. Są wysoce zaraźliwe, a wiele z nich jest zoonotycznych, jak te, które powodują grzybicę.
- Bakteryjne zapalenie skóry: w tym przypadku przyczyną zapalenia skóry jest infekcja bakteryjna. Obszar będzie wyglądał na czerwony, stan zapalny, a pies będzie odczuwał intensywne swędzenie.
Oparzenie słoneczne
Po raz kolejny przyczyną tej zmiany jest śnieżnobiałe umaszczenie sierści i skóry buldoga argentyńskiego.Nadmierna ekspozycja na słońce jest bardziej niebezpieczna dla tej rasy niż rasy ciemniejsze, co z kolei zwiększa ryzyko poparzenia słonecznego. Te z kolei mogą przekształcić się w raki.
W sprzedaży są kremy do opalania dla psów, które zawsze powinny znajdować się w szafie nauczyciela dogo argentino. Zwróć uwagę na wszelkie podejrzane plamy, które mogą pojawić się na skórze Twojego psa, zwłaszcza jeśli nabiera ona nietypowych kolorów, szorstkości lub szybko zmienia kształt.
Dysplazja stawu biodrowego
Dysplazja stawu biodrowego polega na przemieszczeniu głowy kości udowej z jej miejsca w biodrze, otworu zwanego panewką. Nie jest to jedna z najczęstszych chorób dogów argentyńskich, ale często występuje u dużych psów w miarę starzenia się.
W przypadku pojawienia się tej patologii leczenie ma na celu zatrzymanie jej postępu i zapewnienie jakości życia zwierzęcia. Specyficzna dieta, podejście do bólu i fizjoterapia to zwykle najczęściej stosowane techniki.
El dogo argentino, mimo że może mieć w DNA ewentualne dolegliwości, jest w stanie wieść szczęśliwe i zdrowe życie z należytą starannością. Chociaż prawdą jest, że nie ma sposobu, aby zapobiec lub wyleczyć genetyczną głuchotę, nie oznacza to, że pies nie będzie miał narzędzi do prowadzenia normalnego życia.
Dlatego jeśli gościsz jednego z tych cudownych psów w swoim domu, nie bój się, bo na pewno uda wam się uszczęśliwić siebie nawzajem na długie lata. Gdy zdrowie Twojego psiego przyjaciela jest w niebezpieczeństwie, możesz liczyć na pomoc wielu lekarzy weterynarii przyzwyczajonych do radzenia sobie z typowymi chorobami każdej rasy.