Jest wiele powodów, by zafascynować się rekinami. Jednak przekonanie, że rekiny nie chorują, nie znajduje się na liście. Aby docenić tych morskich tytanów, musimy zbliżyć się do ich wspaniałej biologii.
Pierwszą rzeczą jest wiedzieć, że rekiny istniały na tym świecie na długo przed Epoką Dinozaurów. W rzeczywistości jej ewolucyjny zapis sięga około 450 milionów lat temu. Dlatego te stworzenia mają przystosowania, które pozwoliły im przetrwać tam, gdzie wielu innym nie.
Jedną z ich najbardziej uderzających cech, którą dzielą ze swoimi krewnymi, jest to, że nie mają ani jednej kości w swoich ciałach.Ich szkielety są w całości zbudowane z chrząstki, a ponadto rekin może w ciągu swojego życia wyprodukować ponad 30 000 zębów. Tak więc, gdy ząb się ściera, wypada i jest zastępowany innym z tylnych rzędów.
To mit, że rekiny nie chorują
Mit, że rekiny nie chorują, krąży w sieciach społecznościowych, ponieważ często czyta się, że są to jedyne zwierzęta, które nigdy nie chorują lub są nawet odporne na wszystkie znane choroby, w tym na raka.
Na początku lat 90. sławę zyskała nienaukowa książka, która „ujawniła”, w jaki sposób chrząstka rekina może uratować pacjentów z rakiem. Chociaż w artykule nie twierdzono, że rekiny nigdy nie chorują na raka, argumentowano, że guzy lite rzadko występują u rekinów.
Rzekomo cudowne właściwości wykorzystania chrząstki rekina w leczeniu raka
Pierwszą rzeczą do zrozumienia tych argumentów jest koncepcja angiogenezy. To słowo odnosi się do procesu, w którym nowe naczynia krwionośne rozwijają się z istniejącego układu naczyniowego. Zatem angiogeneza to tworzenie nowych naczyń włosowatych w tkankach.
Z drugiej strony angiogeneza jest powszechna w wielu rodzajach nowotworów i jest związana ze wzrostem guza. Ponadto w chrząstce nie ma naczyń krwionośnych, czyli jest ona pozbawiona unaczynienia.
Rzadko rozwijają się nowotwory złośliwe obejmujące chrząstkę. Z tych powodów rynek produktów alternatywnych traktuje chrząstkę jako źródło związków antyangiogennych.
Nauka obala mit, że rekiny nie chorują
Wbrew powszechnemu przekonaniu fakt, że rekiny cierpią na różne choroby jest niepodważalny. Bez wątpienia doniesienia naukowe odnotowały występowanie raka u rekinów, w tym chrzęstniaków (raków chrząstki).
Jak dotąd udokumentowano guzy u co najmniej 23 gatunków rekinów. Możliwe, że liczba przypadków wzrośnie wraz ze wzrostem ukierunkowanych badań nad rakiem u rekinów.
Należy zauważyć, że chociaż chrząstka może mieć właściwości antyangiogenne, jej skuteczność jako leczenia nie została udowodniona. Innymi słowy, doustne przyjmowanie sproszkowanej chrząstki rekina nie zapobiega powstawaniu guzów nowotworowych.
Chrząstka rekina jest bezużyteczna w terapii raka
Należy zauważyć, że związek o nazwie Neovastat, ekstrahowany z chrząstki rekina, został oceniony w połączeniu z chemioterapią w badaniu klinicznym III fazy dotyczącym raka płuc. Jednak po ponad sześciu latach obserwacji badanie zostało zamknięte z powodu braku skuteczności terapeutycznej.
To samo szczęście miało badanie kliniczne fazy II dotyczące opornego na leczenie raka nerki. To samo miało miejsce w badaniach z pacjentami z rakiem piersi i okrężnicy.
W żadnym z tych badań nie zaobserwowano poprawy całkowitego czasu przeżycia. Pomimo tych negatywnych wyników w przypadku raka, rynek próbuje teraz kojarzyć je z leczeniem chorób takich jak łuszczyca.
Chociaż żadne badania nie wykazały, że chrząstka rekina jest skuteczną metodą leczenia, popyt na chrząstkę pomógł zdziesiątkować populacje rekinów.
Znaczenie rekinów w ekosystemie morskim
Według badania z 2013 roku ludzie zabijają około 100 milionów rekinów każdego roku. Należy zauważyć, że przełowienie tych zwierząt wynika z zapotrzebowania na ich mięso, olej z wątroby, chrząstki i cenne płetwy. Płetwa jest często wycinana z żywych rekinów do zupy z płetwy rekina, starożytnego i cenionego azjatyckiego przysmaku.
Należy zauważyć, że wyczerpywanie się populacji rekinów jest niepokojące, ponieważ jako drapieżniki szczytowe pomagają zrównoważyć ekosystemy w oceanach świata. Jeśli nie mamy wystarczającej liczby tych drapieżników, w ekosystemie zachodzą kaskadowe zmiany, które wpływają nawet na rośliny morskie.
Progresywnie organizacje takie jak Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) wydłużają listę gatunków rekinów objętych ochroną handlową. Jednak te inicjatywy mogą być spóźnione.
Rozmnażanie rekinów jest zróżnicowane i złożone
W zależności od gatunku rekiny rozmnażają się na trzy sposoby:
- Jajorodność: składają jaja i umieszczają je w bezpiecznym miejscu do inkubacji.
- Żyworodność: rekiny rodzą się żywe bezpośrednio.
- Ovoviviparity: niosą swoje młode w workach jajowych, które wykluwają się w łonie matki, rozwijają się w ciele matki i rodzą się jako żywe rekiny. Ta ostatnia jest kombinacją dwóch pierwszych strategii.
Ponadto długość ciąży różni się w zależności od gatunku rekina i może trwać od 5 do 42 miesięcy.Ponadto miot może mieć od dwóch (żyworodnych) do 100 (jajorodnych) młodych. Główną konsekwencją bardzo długich okresów ciąży jest to, że wrażliwe gatunki rekinów bardzo powoli odbudowują swoją liczebność.
Ponieważ rekiny mają powolne tempo rozmnażania i wzrostu, ich populacja może mieć trudności z odbudowaniem się po dużych stratach.
Konserwacja i wiedza
Społeczeństwo jest maszynerią, która może dyktować wzorce zachowań pacjenta, rodzaj leczenia, którego szuka i które ostatecznie podejmie. Dlatego należy wziąć pod uwagę, że fałszywe przekonania społeczne tworzą przeszkody nie do pokonania.
Należy pamiętać, że informacje, które uzyskujemy z Internetu i mediów drukowanych, są w dużej mierze nieuregulowane i mogą przedstawiać skrajne punkty widzenia, które zaostrzają istniejące problemy.Oczywiście handel materiałami z rekinów do walki z rakiem jest wyraźnym przykładem ludzkiej ignorancji.
