Śmierć jest drażliwą, ale nieuniknioną kwestią, ponieważ jeśli wszystkie żywe istoty na planecie mają coś wspólnego, to w pewnym momencie musimy się z tym pogodzić. Jeśli istnieje „przekleństwo” człowieka, to w każdym razie jest nim to, że jesteśmy jedynymi żywymi istotami, które są jasne, że nasze życie się skończy, coś, czego do tej pory nie udowodniono u innych zwierząt.
Dlatego egzystencjalizm i inne zagadnienia filozoficzne są nurtami zarezerwowanymi wyłącznie dla myśli ludzkiej. Ale czy psy są świadome śmierci? Jak reagujesz na stratę bliskiej osoby? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten smutny, ale interesujący temat, zachęcamy do dalszej lektury.
O końcu życia
Według Królewskiej Akademii Języka Hiszpańskiego (RAE) śmierć definiowana jest jako ustanie lub zakończenie życia. Z bardziej biologicznego punktu widzenia można powiedzieć, że śmierć jest końcowym skutkiem, który wynika z wygaśnięcia procesu homeostazy (czyli zdolności do zachowania wewnętrznej równowagi) w żywej istocie, a wraz z nią końca życia .
Niestety, śmierć wykracza daleko poza brak równowagi komórkowej. Brak ukochanej osoby dla tych, którzy zostają, staje się pustką, bólem, poczuciem nierzeczywistości i brakiem akceptacji, że nie ma już kogoś, kto kiedyś był częścią naszego życia.
Chociaż może się to wydawać nieprzyjemne, musimy wejść w warunki, z którymi ludzie nie są przygotowani do pełnego zrozumienia śmierci.
Ale jak to jest z psami? Czy psy są świadome śmierci? Tęsknisz za ukochaną osobą, gdy znika? Następnie pokażemy Ci odpowiedź z dowodami naukowymi.
Czy psy są świadome śmierci?
Nie możemy mieć pewnej odpowiedzi na to pytanie. Empiryczne wykazanie, że pies rozumie śmierć, jest co najmniej skomplikowane. Na podstawie badań naukowych odkryto, że psy opłakują stratę ukochanej osoby.
Amerykańskie Towarzystwo Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt (ASPCA) przeprowadziło badanie na ten temat w 1996 roku. Monitorowano w nim różne stany emocjonalne psów, które doświadczyły utraty psiego towarzysza. Wyniki były następujące:
- 36% psów wykazało znaczną utratę apetytu po śmierci psa, który im towarzyszył.
- 11% z nich odmówiło jedzenia we wszystkich sytuacjach.
- 63% psów wykazywało różnice w wokalizacji. Niektóre wyły dużo bardziej, inne ciszej.
- Niektóre psy spały dłużej, inne cierpiały na bezsenność. Wiele psów zdecydowało się zmienić miejsce spoczynku po śmierci swojego towarzysza.
- Psy, które przeżyły śmierć partnera, ogólnie rzecz biorąc, stały się znacznie bardziej potrzebujące czułości ze swoimi opiekunami.
Badanie to wykazało, że 66% monitorowanych psów doświadczyło czterech lub więcej zmian behawioralnych związanych ze śmiercią ukochanej osoby. Dlatego chociaż nie wiemy, czy psy są świadome śmierci, czy nie, jasne jest, że ponoszą stratę.
Co się stanie, gdy opiekun umrze?
Inne źródła wskazują, że oprócz utraty kolejnego psa, psy mogą przeżywać naprawdę ciężkie chwile, gdy umiera ich opiekun. Szacuje się, że około dwa na trzy psy cierpią na objawy lęku separacyjnego, gdy ich właściciel zaginie. Wśród najczęstszych objawów znajdziemy:
- Utrata energii i brak zainteresowania grami i zajęciami stymulującymi.
- Więcej czasu na odpoczynek i ograniczenie interakcji społecznych z innymi członkami rodziny.
- Utrata wagi i anoreksja.
Jak widać, objawy bólowe po stracie opiekuna są bardzo podobne do tych, które pojawiają się po śmierci innego psiego towarzysza. Niektóre psy będą w stanie przezwyciężyć ten traumatyczny epizod i stworzyć nowe więzi z innymi osobami, podczas gdy inne mogą wymagać profesjonalnej uwagi, aby zwalczyć depresję.
Naturalny ból
Jak widzieliśmy w tych wierszach, chociaż nie ma dowodów na to, że psy są świadome śmierci, jasne jest, że odczuwają jej skutki. Z tego powodu w przypadku utraty jednego z pupili w domu, obowiązkiem opiekuna jest okazanie psu jeszcze większej czułości, spędzenie z nim więcej czasu i dostarczenie jego otoczeniu jeszcze większej ilości bodźców pod jego nieobecność.
Śmierć jest ogólnie drażliwym tematem dla każdego, ponieważ jest procesem naturalnym, ale dla większości ludzi nie do pomyślenia. Najważniejsze jest, aby zawsze było jasne, że ból ustępuje pamięci, a żywa istota zawsze będzie trwać w pamięci tych, którzy ją kochali pewnego dnia.
