Spośród wszystkich dzikich zwierząt kopytnych zamieszkujących Półwysep Iberyjski sarrio jest jednym z najbardziej nieznanych zwierząt. W tym artykule przedstawiamy krótkie podsumowanie tego, kim jest to tajemnicze zwierzę.
Sarrio, kozica Pirenejów
Kozica to podgatunek kozicy środkowoeuropejskiej, która współżyje z podgatunkiem kantabryjskim (Rupicapra rupicapra parva) w rejonie Pirenejów. Jego nazwa naukowa to Rupicapra rupicapra subsp. pirenajka.
W Pirenejach Aragońskich znana jest pod nazwą sarrio, ale na innych obszarach nazywana jest także „chizar” lub „icharzo”.
Jego siedlisko znajduje się na wysokości od 1500 do 3000 metrów, ale w sezonie zimowym spada do niższych poziomów. Są zwierzętami społecznymi, jak wszystkie jelenie, więc tworzą grupy samców i samic ze swoimi młodymi.
Osoby dorosłe ważą od 20 do 30 kilogramów i mogą żyć do 20 lat.
W przeciwieństwie do innych jeleniowatych, zarówno samce, jak i samice kozic mają rogi. Chociaż mogą być zasadniczo tej samej wysokości, samice są nieco cieńsze, rosną bardziej równolegle i mają mniej zaznaczoną krzywiznę. Sierść jest ziemista, latem lekko czerwonawa.
W Hiszpanii jego obecność wyróżnia się w Aragonii, Katalonii i Nawarze, ze szczególnym uwzględnieniem Parku Narodowego Doliny Ordesa i Francuskiego Parku Narodowego Pirenejów Zachodnich.
To zwierzę wyłącznie roślinożerne. Rykowisko odbywa się w listopadzie i pierwszych dniach grudnia; Dzieci rodzą się generalnie w drugiej połowie maja lub na początku czerwca.
Samiczka rodzi jedno dziecko i bardzo rzadko bliźnięta.
Status i zarządzanie gatunkiem w katalońskich Pirenejach
Populacja sarrio w Katalonii występuje na znacznej części masywu Pirenejów oraz w niektórych pasmach górskich należących do Pre-Pirenejów. Większość tej populacji jest zarządzana przez krajowe rezerwaty łowieckie zarządzane przez Generalitat Katalonii, nie zapominając o ochronie serii okazów znajdujących się w parku narodowym.
Historyczna ewolucja tej populacji wykazuje tendencję wzrostową, co pozwala na jej polowanie.
Jedną z trudności w rozwoju tego gatunku w Pirenejach jest pojawienie się choroby powodowanej przez pestiwirusa, znanej jako choroba graniczna, która od 2001 roku powoduje wysoką śmiertelność.Spowodowało to zmiany w zarządzaniu gatunkiem, które doprowadziły nawet do zakazu polowań na sezon.
W celu uzyskania obiektywnych danych o gatunkach występujących na tym obszarze, od 2012 roku w katalońskich Pirenejach prowadzony jest Program Monitoringu Sarrio. Program ten obejmuje spisy ludności, gromadzenie danych o okazach upolowanych i znalezionych martwych oraz organizację populacji według sektorów.
Status i zarządzanie gatunkiem we Wspólnocie Nawarry
Miasto położone w masywie Larra-Belagoa i Ezkaurre oraz w paśmie Ori-Lakartxela. Jako całość jest to mała populacja, która cieszy się dobrym zdrowiem i ma cechy demograficzne typowe dla populacji o niskim zagęszczeniu i środowisk leśnych.
Ta populacja jest monitorowana od lat 90-tych i od tego czasu obserwuje się wzrost liczby osobników.
Stan i zarządzanie kozicami w Pirenejach Aragońskich
Od 1995 r. szereg działań prowadzonych przez rząd Aragonii umożliwił konsolidację zarządzania rezerwatami polowań na kozice w Pirenejach Aragońskich. Ustanowiono 16 jednostek zarządzania masywami górskimi iw każdym z nich przeprowadzono oszacowania populacji.
Główne źródło obrazu | https://www.lacuniacha.es/
