Hodowla to jedna z najstarszych i najważniejszych działalności produkcyjnych, jakie rozwinęła ludzkość. Ale współistnienie wsi z ośrodkami zurbanizowanymi przyniosło nowe wyzwania, nawet na polu prawnym. A jedno z pytań, które zwykle budzi wątpliwości, dotyczy szkód wyrządzanych przez bydło.
Chociaż nie zdarza się to często, w końcu zwierzęta hodowlane mogą uciec i wyrządzić szkody w mieniu osób trzecich; mogą również powodować wypadki powodujące poważne obrażenia ciała lub szkody u innych osób.
W takich przypadkach i zgodnie z hiszpańskim ustawodawstwem, kto ma obowiązek i kompetencje do reagowania na szkody wyrządzone przez zwierzęta gospodarskie? A ponadto, w jaki sposób ustalane są sankcje lub odszkodowania, które osoba odpowiedzialna musi zapłacić ofiarom?
Kodeks cywilny: co mówi o odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez zwierzęta gospodarskie?
Kiedy mówimy o odpowiedzialności cywilnej związanej z działalnością hodowlaną, czyli tworzeniem inwentarza żywego, musimy odwołać się do hiszpańskiego kodeksu cywilnego, aby znaleźć ramy regulacyjne dotyczące ewentualnych szkód i szkód wyrządzonych przez inwentarz żywy na obszarach wiejskich.
Podobnie należy podkreślić, że obecne przepisy dotyczące stałego pobytu zwierząt luzem na obszarach wiejskich mogą się nieznacznie różnić w poszczególnych wspólnotach autonomicznych. Jednak art. 1905 kc jest bardzo obiektywny, gdy stwierdza, że:
„Właściciel zwierzęcia lub ten, kto go używa, odpowiada za wyrządzone szkody, nawet jeśli zwierzę ucieknie lub zaginie. Odpowiedzialność ta wygasa dopiero w przypadku, gdy szkoda powstała w wyniku siły wyższej lub z winy osoby, która ją poniosła.”
Oczekuje się zatem, że odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez zwierzęta hodowlane oraz wypadki, które mogą wyniknąć z ich przebywania w nieodpowiednich miejscach – np. na środku drogi – spada na jego właściciela.Odszkodowania wyrządzone osobie wskazanej przez właściciela jako dzierżawca lub użytkownik jednego lub więcej zwierząt są również pobierane.
W ten sposób widać, że jest to obiektywna odpowiedzialność za sam fakt bycia „właścicielem” – czasowego lub stałego – posiadania bydła. W tym sensie nie wolno nam zapominać, że zwierzęta nie mają w Hiszpanii specjalnej osobowości prawnej; i jest to, że nadal są one traktowane jako własność osobista, którą można rozdysponować, zająć, a nawet obciążyć hipoteką.
Należy również zauważyć, że odpowiedzialność cywilna nie jest związana z korzyścią handlową uzyskiwaną – lub nie – z żywego inwentarza. Innymi słowy, nawet jeśli ktoś na przykład nabywa i hoduje bydło na własne potrzeby, nadal będzie miał obowiązek odpowiadać jako właściciel za szkody wyrządzone przez jego zwierzęta osobom trzecim.
Jak właściciel powinien zareagować na wyrządzone szkody?
Właściciel musi odpowiedzieć finansowo na naprawę szkód wyrządzonych przez jego zwierzęta lub zapłacić odszkodowanie określone przez właściwe władze.
W przypadku szkód fizycznych lub uszczerbku na zdrowiu, wynikających z napadu lub wypadków spowodowanych przez zwierzęta gospodarskie, właściciel może być również zobowiązany do zwrotu kosztów leczenia niezbędnych do powrotu do zdrowia lub rehabilitacji ofiar. W tej sprawie bardzo ważne będzie, aby było ubezpieczenie.
A kto powinien ponosić odpowiedzialność finansową za szkody wyrządzone przez zwierzęta hodowlane? Jak widać, ci ludzie, którzy wykorzystują lub „korzystają” ze zdolności fizycznych lub jakichkolwiek usług, które zwierzęta wyrządzają krzywdę lub szkodę osobom trzecim, muszą zareagować. Nie można zapominać o poszanowaniu dobrostanu zwierząt.
Oprócz właściciela, odpowiedzialność cywilną może przypisać również dzierżawca, pożyczkobiorca lub użytkownik inwentarza żywego, w zależności od stosunku nawiązanego z właścicielem zwierzęcia.
Ze swojej strony profesjonaliści, którzy zapewniają tymczasową opiekę zwierzętom gospodarskim, tacy jak pasterze i lekarze weterynarii, nie będą musieli reagować w takich przypadkach. I to niezależnie od tego, czy mają stały stosunek pracy z właścicielem, czy też samodzielnie wykonują swój zawód.
Z kolei oczekuje się, że poszkodowany powinien złożyć skargę w ciągu 12 miesięcy od wypadku lub urazu. Logiczne jest, że roszczenie zostanie poddane analizie sądowej w celu zweryfikowania jego pochodzenia.
Z tego powodu na ofierze ciąży odpowiedzialność za zatwierdzenie dowodów dotyczących przyczyny i związku przyczynowego szkody. Niezwykle ważne jest zebranie danych dotyczących właściciela zwierzęcia lub zwierząt biorących udział w wypadku.
