Czasami myślimy o weganizmie i wegetarianizmie po prostu jako o osobistych wyborach. Chociaż jego zwolennicy rzeczywiście wybrali ten styl życia, problem polega na tym, że obecna koncepcja ogranicza weganizm do sfery prywatnej, która podsyca różne niezbędne dyskusje społeczne.
Prawo wyborcze obywateli
W tym sensie nie wolno nam zapominać, że weganizm i wegetarianizm to przede wszystkim prawo wszystkich obywateli. Logicznie rzecz biorąc, nie oznacza to, że cała populacja musi to wykonywać, ponieważ stałoby się to obowiązkiem. Jak w przypadku każdego prawa, korzystanie z niego zależy od woli, sumienia lub potrzeby każdej osoby.
Jednak w Hiszpanii nadal nie ma przepisów, które wspierałyby to prawo jednostki na poziomie krajowym. Nie ma więc ochrony prawnej, która pozwalałaby np. weganom domagać się gwarantowanego dostępu do menu w miejscach publicznych. W ten sposób pomijanie przepisów, bezpośrednio lub pośrednio, generuje kontekst „nierówności” wśród obywateli.
Podobnie jest to tylko jeden z wielu aspektów prawnych weganizmu, które budzą kontrowersje nie tylko w Hiszpanii, ale iw Europie. Następnie przedstawimy dwa wątki, które od dawna zajmują centrum debat, szczególnie w odniesieniu do ewentualnych praw i obowiązków wegan.
Zagadnienia prawne dotyczące weganizmu: etykietowanie produktów
Jeśli mówimy o prawach konsumenta, kluczową kwestią jest dostęp do informacji o żywności przed jej zakupem. Każdy obywatel musi mieć możliwość jasnego i obiektywnego zapoznania się z właściwościami towaru przed jego zakupem.To pozwoli Ci świadomie korzystać z wolności wyboru, aby wybrać to, co Ci odpowiada.
Umieszczenie na przykład pełnego składu odżywczego na opakowaniu żywności było fundamentalnym postępem. Ale przed nami jeszcze długa droga, jeśli chodzi o etykiety dedykowane specjalnie dla wegańskiej publiczności.
Od kilku lat Unia Europejska i jej państwa członkowskie (EEMM) pracują nad udoskonaleniem prawodawstwa europejskiego w zakresie informacji przekazywanych konsumentom. A ostatnio ogłosili Europejską Inicjatywę Obywatelską dotyczącą obowiązkowego oznaczania żywności jako „Niewegetariańska / Wegetariańska / Wegańska”.
Poza tym, że jest to odpowiedni wniosek, istnieje już tekst zaproponowany przez prawodawcę w tej sprawie. Artykuł 36 rozporządzenia 1169/2011 dotyczy właśnie możliwych działań służących opracowaniu lepszych dobrowolnych informacji na temat żywności; Omówiono również przydatność żywności dla wegetarian lub wegan.
Podobnie wspomniana inicjatywa promuje również nowy środek legislacyjny, który gwarantuje wegetarianom i weganom łatwiejszy dostęp do menu i żywności, które szanują ich styl życia. Ponadto ustanawia skuteczną kontrolę, aby upewnić się, że produkty spełniają określone wymagania, a tym samym zdobywają pieczęć wegetariańską lub wegańską.
Weganizm czy wegetarianizm u dzieci: czy rodzice powinni być kontrolowani prawnie?
Tutaj mamy chyba najbardziej kontrowersyjny ze wszystkich prawnych aspektów weganizmu. O ile przejście na weganizm lub wegetarianizm jest prawem każdego obywatela, to co z dziećmi? Czy małoletni, który prowadzi taki tryb życia, rzeczywiście robi to świadomie, czy też jest pod wpływem lub przymusem decyzji rodziców?
Oprócz kwestii autonomii, w grę wchodzi dyskusja o potrzebach żywieniowych dziecka w połowie fazy rozwojowej. Czy dieta wegańska jest w stanie dostarczyć wszystkich niezbędnych składników odżywczych do wzmocnienia układu odpornościowego i rozwoju tkanek dziecka?
I jeszcze bardziej złożony problem: czy wegańska dieta matki w czasie ciąży i laktacji może wpłynąć na wartość odżywczą mleka matki? To znaczy, czy na odżywianie noworodka mogą mieć wpływ preferencje dotyczące stylu życia matki?
Sankcje dla wegańskich rodziców?
Jakby te dyskusje nie wywołały wystarczającego poruszenia w społeczeństwie, włoski ustawodawca wprowadził ustawę mającą karać rodziców, którzy zmuszają swoje dzieci do przestrzegania diety wegańskiej; Obejmuje to nawet karę więzienia.
Niektóre instytucje zajmujące się odżywianiem, takie jak Amerykańska Akademia Żywienia i Dietetyki, potwierdziły, że dobrze zbilansowana dieta wegańska jest odżywcza i może przynieść liczne korzyści zdrowotne. A te korzyści są dla dorosłych i dzieci.
Rodzice mają obowiązek zapewnić swoim dzieciom niezbędną opiekę, w tym pełne i zbilansowane żywienie; ale wegańskie jedzenie może nie wystarczyć nieletnim.
Z drugiej strony można by zinterpretować, że próby stanowienia prawa dotyczącego żywienia wegańskich dzieci wynikają bardziej z uprzedzeń dotyczących żywienia człowieka, a mniej z realnej wiedzy o potrzebach dzieci.