Owczarek południoworosyjski to duży, solidnie zbudowany pies, znany również jako owczarek polski równinny lub owczarek ukraiński. Jednak pomimo wszystkich nazw, którymi się posługuje, pochodzi z południowej Rosji.
Ogólny wygląd owczarka południoworosyjskiego
Ten pies charakteryzuje się krzepką i szczupłą budową, ale z dobrze rozwiniętą muskulaturą i mocnym kośćcem. Samce różnią się od samic tym, że są większe i bardziej krępe.
Jego głowa ma wydłużony kształt, z szerokim czołem i małą, krótką kufą. Jego trójkątne uszy są małe i wolnostojące. Może mieć różnokolorowe oczy, które zwykle mają jasny odcień.
Chociaż owczarek ukraiński charakteryzuje się gęstym i obfitym włosem, to jego długość jest jednakowa zarówno na głowie, jak i na ogonie i reszcie ciała. Kolor włosów jest zwykle biały lub z różnymi odcieniami szarości; czasami może być biały z szarymi plamami.
Łatwo dostosowuje się do różnych warunków pogodowych i temperaturowych. Ponadto jego futro pozwala mu stawić czoła panującym w jego regionie zimom.
Pod względem wagi i wzrostu owczarek południoworosyjski jest uważany za psa dużej rasy. Waga oscyluje wokół 48 lub 50 kilogramów, przy czym minimalny wzrost u samców to 65 centymetrów, natomiast u samic to 62 centymetry.
Pochodzenie owczarka południoworosyjskiego
Pochodzenie owczarka południoworosyjskiego jest trudne do ustalenia. Istnieją różne warianty w odniesieniu do pochodzenia tej rasy. Uważa się, że jeden z nich pochodzi od psów wyhodowanych przez prasłowian.
Uważa się, że prasłowianie trzymali prehistoryczne brodate psy jako pasterzy i obrońców. Te prehistoryczne brodate psy – lub broudasti po rosyjsku – zostały opisane przez rosyjskiego muzyka L. Sabaniejewa jako „pasterze-zabójcy” lub „rosyjscy zabójcy”. Rasa ta została wyhodowana przez rosyjską szlachtę iw pełni rozwinęła się w 1790 roku.
Zarówno europejskie, jak i słowiańskie psy pasterskie pochodzą od tych samych przodków i są do siebie podobne. To dlatego, że kilka psów pasterskich o charakterystycznej długiej, kudłatej sierści zostało wyeksportowanych do Europy. Zapis podkreśla przybycie tych psów – wraz z owcami merynosów – do Hiszpanii w roku 1797.
Inna teoria głosi, że owczarki australijskie były zbyt małe, aby chronić i prowadzić owce. A także stawić czoła wilkom i innym drapieżnikom. Z tego powodu krzyżowano je z owczarkami tatarskimi i chartami.
I wybrano tylko największe potomstwo, najbardziej agresywne i odporne. Wiadomo, że bezpośrednim przodkiem owczarka południoworosyjskiego jest wilk.
Temperament
Owczarek południoworosyjski charakteryzuje się porywczym, energicznym, agresywnym, a nawet nieufnym temperamentem. Ze względu na swój charakter nie jest łatwym zwierzakiem. Zaleca się, aby być doświadczonym treserem w celu kontrolowania tego zwierzęcia.
Ze względu na swój agresywny charakter i duże rozmiary doskonale spełnia rolę obrońcy przed wilkami i innymi drapieżnikami. Pełni również funkcję psa obronnego dla domu i jego gości. Jednak ze względu na swoją agresywną naturę nie był zbyt popularny poza Rosją.
Ciekawostki owczarka południoworosyjskiego
Owczarek południoworosyjski należy do grupy psów, które potrzebują dużo ruchu. Mają dużo energii, więc muszą uczestniczyć w zajęciach, które utrzymują ich aktywność, takich jak pasterstwo.
Jego główną rolą była praca jako pasterz: pełnił funkcję stróża i obrońcy stad. Chociaż jego pochodzenie jest nieznane, jest blisko spokrewniony z wilkiem.
Rasa miała zniknąć w roku 1917, w tym samym roku, w którym miała miejsce rewolucja rosyjska. W roku 1930 hodowcy i miłośnicy podjęli starania o przywrócenie tej rasy, zwracając się w tym celu do węgierskiej rasy Komondor. I dlatego utworzyli komitet ds. Odzyskania rasy owczarka z południa Rosji.
Dzisiaj owczarek południoworosyjski jest mało znany. Rzadko pojawia się na wystawach i wydaje się, że nie wyróżnia się również jako pies domowy. Z tych wszystkich powodów owczarek południoworosyjski jest zlokalizowany na obszarach o ograniczonym dostępie. Ponadto owczarek południoworosyjski jest częścią „Trojki”, dobrze znanego trio rosyjskich owczarków.
