Skałamarnica (Teuthidodrilus samae) to ciekawy gatunek należący do rodziny pierścienic. Ten mały i osobliwy bezkręgowiec o wyglądzie robakowatym żyje w głębinach. Obecnie jego odkrycie wywołało furorę w internecie i środowisku naukowym.
Według badaczy z Woods Hole Oceanographic Institution i Scripps Institution w Kalifornii jest to bardzo ważne odkrycie, ponieważ nie jest znany inny okaz o podobnych cechach. W rzeczywistości robak kałamarnicy jest na razie jedynym przedstawicielem swojego rodzaju.
Następnie zapraszamy do przeczytania więcej o osobliwym robaku kałamarnicy, który niedawno wyłonił się z głębin morskich.
Co to są pierścienice?
Annelids tworzą ogromną grupę bezkręgowców protostomicznych, czyli o symetrii dwustronnej. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest ciało podobne do robaka, które jest podzielone na podobne do siebie pierścienie. Nazwa „pierścienie” odnosi się właśnie do tej konkretnej segmentacji.
Ciekawym faktem jest to, że wewnętrzna anatomia każdego pierścienia (metameru) pokazuje dokładne powtórzenie różnych organów. Oznacza to, że w każdym pierścieniu ciała tych zwierząt powtarza się kilka struktur fizjologicznych, co czyni je symetrycznymi wewnątrz i na zewnątrz.
Obecnie zidentyfikowano ponad 16 500 gatunków pierścienic, w tym robaki morskie, pijawki i kalmary.
Właściwości fizyczne kałamarnicy
Podobnie jak większość pierścienic, kałamarnica ma dość osobliwy wygląd, który dla wielu osób wcale nie jest atrakcyjny. Jego ciało ma zwykle około trzech cali długości i ma 25 par małych białych włosków, zwanych parapodiami, z każdej strony.
Z jego części głowowej rodzi się 10 przydatków, których kształt jest bardzo podobny do bardzo cienkich macek lub ramion. Stąd pochodzi jego popularna nazwa, ponieważ te wyrostki sprawiają, że wygląda jak kałamarnica.
Podczas gdy ich małe wiosła są używane do poruszania się w wodzie, badana jest rola dużych macek. Jednak najszerzej akceptowana hipoteza sugeruje, że byłyby wykorzystywane do żerowania na morskim śniegu.
W pierwszym etapie życia kałamarnice są przezroczyste i prawie niemożliwe do zidentyfikowania w głębinach. Kiedy osiągają dorosłość, ich ubarwienie zmienia się, ich ciało staje się jeszcze bardziej galaretowate i ciemnobrązowe.
Środowisko naturalne i odkrycie kałamarnicy
Chociaż robak kałamarnicy mógł istnieć przez wiele stuleci, został odkryty dopiero w 2007 roku. Obserwując ten nieznany gatunek głębinowy po raz pierwszy, naukowcy zebrali kilka okazów, które żyły na głębokości od 2000 do 3000 metrów.
Zgromadzone okazy poruszały się za pomocą swoich małych włosków zaledwie 100 metrów nad dnem morskim. Ich upodobanie do tego regionu nie jest przypadkowe, ponieważ można tam znaleźć obfity plankton, który jest podstawą ich pożywienia.
Najwyraźniej byłby to endemiczny gatunek Morza Celebes, położonego między Indonezją a Filipinami. Po przeprowadzeniu opisu tego nowego gatunku naukowcy są teraz zaangażowani w ustalenie, czy istnieją inne gatunki należące do tego samego rodzaju. Albo w Rowie Celebes, albo w głębinach podobnych ekosystemów.
Warto też odnotować, że w 2004 roku niektórzy badacze zaobserwowali bardzo podobnie wyglądające zwierzę w Indiach. Ponieważ nie udało im się go wtedy schwytać, nie jest możliwe określenie jego związku z robakiem kałamarnicy.
Moc i zabawa
Jak już wspomnieliśmy, kalmary żywią się głównie planktonem morskim dostępnym na dużych głębokościach. Jednak naukowcy wciąż pracują nad sprawdzeniem, czy ich dieta może zawierać również inne mikroorganizmy głębinowe.
Jeśli chodzi o rozmnażanie, będziemy musieli poczekać na nowe postępy społeczności naukowej, aby dostarczyć dokładnych danych.
Będąc tak heterogenicznym typem, pierścienice mogą rozmnażać się płciowo lub bezpłciowo, poprzez zapłodnienie wewnętrzne lub zewnętrzne. Co więcej, niektóre pierścienice są hermafrodytami, podczas gdy inne mają określoną płeć.
Robaki pierścienicowe zwykle mają różne płcie i podczas krycia przyjmują zapłodnienie zewnętrzne. U niektórych gatunków stadium larwalne nie występuje, chociaż nie jest to bardzo powszechna cecha. W miarę wzrostu robaki jeden po drugim rozwijają pierścienie, aż osiągną dorosłość.
