Rekin szary, występujący głównie w rejonie Indo-Pacyfiku, jest gatunkiem średniej wielkości, który zwykle żyje wzdłuż raf koralowych naszej planety. Stopniowe zanikanie raf koralowych może poważnie wpłynąć na tego niepozornego rekina, zagrożonego przez ludzkie połowy.
Siedlisko i morfologia żarłacza szarego
Ten gatunek rekina możemy znaleźć w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego, Pacyfiku i morza, które je łączy, w pobliżu Indonezji. Gatunek ten zwykle preferuje ciepłe, płytkie wody nie głębsze niż 800 metrów.
Maksymalny rozmiar, jaki może osiągnąć szary rekin, to 2,5 metra długości i maksymalna waga 37 kilogramów. Ich oczekiwana długość życia wynosi zwykle około 25 lat. Gatunek ten ma świetny węch, co czyni go idealnym drapieżnikiem kałamarnic i ośmiornic, chociaż żywi się też gatunkami, które zwykle żyją na otwartym morzu.
Rekin szary, bardzo towarzyski drapieżnik
Pomimo ogólnej tendencji rekinów do samotnego wędrowania po oceanach, gatunek ten można spotkać tworząc grupy do 100 osobników, które pozostają aktywne zarówno w dzień, jak iw nocy. Jego rozmiar, większy niż innych rekinów zamieszkujących wody w pobliżu raf, czyni go jednym z najbardziej dominujących gatunków na Indo-Pacyfiku.
Rekin szary jest żyworodny, co oznacza, że jaja rozwijają się wewnątrz samicy, która wyda na świat żywe młode.Ciąża trwa od 9 do 14 miesięcy i zwykle daje od 1 do 6 kopii. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku około 4-5 lat, podczas gdy samice potrzebują średnio 6-8 lat, aby być gotowym do rozmnażania.
Rybołówstwo i rafy koralowe
Głównym wrogiem szarego rekina jest, jak to bywa w coraz większej liczbie przypadków, człowiek. Komercyjne rybołówstwo i niszczenie raf koralowych, głównie przy użyciu trałowania, które niszczy całe hektary naturalnych siedlisk, zaczyna odbijać się na populacji rekina szarego.
Ponadto azjatycka kultura kulinarna wysoko ceni ten gatunek w popularnych daniach takich jak zupy, a także do produkcji pokarmów dla ryb. Szare rekiny nie stanowią realnego zagrożenia dla ludzi i atakują tylko wtedy, gdy w pobliżu znajduje się źródło pożywienia, które powoduje głód.
Rząd Australii finansuje lokalne inicjatywy mające na celu określenie aktualnego stanu populacji rekinów szarych, a ostatnio sfinansował badanie przeprowadzone przez Threatened Species Network (TSN) w Queensland.