Wiewiórki mają tak niezwykłą sympatię, że podbiły nawet kinowy ekran. Niewiele osób wie, ale my używamy terminu „wiewiórka” w odniesieniu do różnych gatunków tych pięknych gryzoni. Następnie zobaczymy różne rodzaje wiewiórek, ich główne cechy i ich naturalne środowisko.
Wiewiórka: taksonomia i cechy fizyczne
Wiewiórka to mały ssak gryzonia należący do rodziny Sciuridae, która obejmuje około 500 gatunków. Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii i Antarktydy.To silne i odporne zwierzęta, których organizm jest przygotowany do przetrwania zmian i przeciwności klimatycznych
Te gryzonie są średniej wielkości, o średniej wysokości 30 centymetrów i obfitej sierści w odcieniach brązu lub czerwieni. Ich ciało jest lekkie i cienkie, co pozwala im nabrać prędkości bez utraty zręczności. A jego nogi są bardzo silne, aby móc drapać ziemię, a tym samym zbierać owoce i nasiona.
Jedną z jego najwybitniejszych cech fizycznych jest uderzająco długi ogon pokryty zmysłowym futrem, które nadaje mu „puszysty” wygląd. W rzeczywistości ogon dorosłej wiewiórki ma prawie taką samą długość jak jej ciało, przekraczając 25 centymetrów.
Trzeba podkreślić, że taki ogon pełni fundamentalną rolę w codziennym życiu wiewiórek. Jego główną funkcją jest umożliwienie tym gryzoniom stabilizacji zarówno w ruchu, jak iw spoczynku. Ponadto pomaga również poprawić jakość i szybkość, a także zoptymalizować skoki między drzewami.
Rodzaje wiewiórek: cztery najpopularniejsze gatunki
Jak wspomnieliśmy, na całej planecie występuje około 500 różnych gatunków wiewiórek. Tutaj zobaczymy najważniejsze gatunki:
Ruda wiewiórka (Sciurus vulgaris)
Wiewiórka ruda, znana również jako wiewiórka pospolita, żyje głównie w lasach Europy. Ma wydłużone i lekkie ciało, mierzące od 20 do 30 centymetrów, o masie ciała od 18 do 36 gramów. Jego ogon jest bardzo długi, z charakterystycznym puszystym futerkiem. Piękny czerwonawy kolor wyróżnia się na całym futrze, co wyjaśnia jego najpopularniejszą nazwę.
Ten gatunek jest również znany ze swojego doskonałego zmysłu wzroku, zdolnego nawet do nurkowania pod zimną wodą. Utrzymuje dietę wszystkożerną złożoną głównie z nasion, kiełków, orzeszków piniowych, pączków i czerwonych owoców. Kiedy brakuje pożywienia, wiewiórki mogą również zjadać małe bezkręgowce.
Ruda wiewiórka nie zapada w sen zimowy, ale zachowuje zwyczaj przechowywania żywności przed nadejściem zimy. W ten sposób gwarantuje swoje odżywianie i może oszczędzać energię na utrzymanie temperatury ciała.
Wiewiórka pospolita jest obecnie jednym z gatunków wymienionych jako „najmniejszej troski”. Pierwotnie w całej Europie istniało ponad 40 podgatunków wiewiórek rudych; Obecnie w naszych lasach możemy znaleźć tylko 23 z tych 40 podgatunków.
Wiewiórka Pasiasta (Wiewiórka)
Wiewiórki pręgowane to jedne z najpopularniejszych gatunków, które możemy spotkać w wielu bajkach i filmach dla dzieci. Zamieszkują głównie lasy Ameryki Północnej, gdzie są znane jako Chipmunk lub Támias.
Są mniejsze i bardziej wytrzymałe niż wiewiórki rude, mierzą od 14 do 19 centymetrów i ważą średnio 100 gramów. Jego ciało ma czarne i kremowe paski przeplatane sobą; mają ostrą czaszkę z małymi zaokrąglonymi uszami.
To jeden z typów wiewiórek, które długo hibernują: „śpią” od października do kwietnia. Zachowują dzienne nawyki i żyją głównie na ziemi, chociaż zwykle wspinają się na drzewa w poszukiwaniu pożywienia. Swoje małe jaskinie robią w ziemi, kopiąc płytkie nory przeznaczone częściowo do przechowywania żywności.
Koreańska wiewiórka
Znany również jako wiewiórka syberyjska, ten gatunek pochodzi z Chin, Japonii, Korei i centralnej Rosji. Jednak rozprzestrzenił się na prawie całą Europę po ucieczce niektórych okazów z niewoli.
Koreańska wiewiórka ma białe i ciemne (czarne lub brązowe) paski na grzbiecie, a jej ciało mierzy od 18 do 25 centymetrów i waży od 50 do 150 gramów.
Utrzymuje również dzienne nawyki i spędza długie godziny na ziemi, ale w końcu wspina się na drzewa, aby się pożywić.Są to samotne zwierzęta, które zwykle łączą się w pary dopiero z nadejściem zimy. Ich dieta opiera się na spożywaniu owoców, jagód, nasion, krzewów i małych zwierząt.
Ridchardson Wiewiórka
Te wiewiórki są znane ze swojej towarzyskości i prawie zawsze żyją w grupach lub parach. Z tego powodu zostały adoptowane jako zwierzęta domowe w wielu krajach, chociaż wymagają dużo opieki, aby zachować dobre zdrowie.
Są to solidne wiewiórki, mierzące od 25 do 30 centymetrów i ważące od 450 do 1000 gramów. Mają różne odcienie brązu w obfitym futrze i długim ogonie; jedną z ich najbardziej znanych cech jest zwyczaj przechowywania jedzenia w policzkach.
