Kraby to małe organizmy morskie, które można znaleźć w prawie wszystkich morzach i oceanach świata. Jego występowanie rozciąga się od głębin morskich po powierzchnię, gdzie często można spotkać te małe istoty z charakterystycznymi pazurami.
Wśród tej dużej grupy zwierząt wyróżnia się krab marmurkowy, zmutowany gatunek, który zaczął kolonizować różne siedliska. Ten skorupiak (Procambarus virginalis) to dziesięcionogi krab (dziesięcionogi), który zwykle żywi się materią organiczną z dna morskiego, taką jak pozostałości alg i mikroorganizmów morskich.
Większość okazów przejawia zachowania agresywne, a ponadto stanowi ważną część łańcucha troficznego jako pokarm dla różnych ryb. Ponad wszystkimi swoimi typowymi cechami, ten skorupiak wyróżnia się niezwykłą zdolnością w królestwie zwierząt: jest w stanie klonować się. Jeśli chcesz wiedzieć, jak on to robi, czytaj dalej.
klonuje się
Kiedy wspominamy słowo „klon”, możesz sobie wyobrazić magiczny wygląd organizmu identycznego z innym, w zasadzie bliźniaka. Jest to typowe dla dzieł beletrystycznych, ale natura opiera się na znacznie bardziej złożonych mechanizmach fizjologicznych, aby sprowadzić życie na Ziemię.
W biologii klonowanie osobnika odnosi się do faktu, że ten organizm nie potrzebuje innego, aby wydać nowe potomstwo. Innymi słowy, samica nie wymaga zapłodnienia samca, aby zajść w ciążę. Ten proces jest znany jako partenogeneza.
W oparciu o to założenie uzyskuje się organizm identyczny genetycznie z rodzicem bez konieczności szukania partnera i inwestowania w strategie reprodukcyjne. W ten sposób marmurkowy krab produkuje swoje kopie przy minimalnym wysiłku, mechanizm, za pomocą którego udaje mu się stworzyć armię zdolną do kolonizacji nowych środowisk.
Klonowanie ma również pewne wady, ponieważ rozmnażanie płciowe między 2 osobnikami jest podstawą ewolucji i różnorodności genetycznej.
Kraby kolonizujące nowe przestrzenie
Kraby są na ogół organizmami ważnymi pod względem ekologicznym, ponieważ są one zwykle gatunkami wszystkożernymi w różnych środowiskach wodnych. Z tego powodu są ważnym etapem w łańcuchu troficznym, ponieważ na koniec dnia są pokarmem innych większych organizmów, które utrzymują stabilność ekosystemu.
Każdy gatunek w ekosystemie ma ograniczenia w poruszaniu się, więc pozostaje ograniczony na określonym obszarze. Bariery fizyczne i behawioralne istot żywych determinują faunę, florę, a nawet strukturę krajobrazu różnych ekosystemów.
A teraz, co się stanie, jeśli dodamy lub usuniemy coś z tego salda? Kiedy ludzie przypadkowo lub dobrowolnie wprowadzają gatunki do nowych środowisk, wszystkie związane z tym cykle ulegają deregulacji i prawdopodobnie krajobraz zmienia się w czasie.
Przypadek kraba marmurkowego jest poważny, ponieważ jeśli zostanie wprowadzony do nowego ekosystemu, może oddziaływać na środowisko nadmiernym wzrostem. Ponieważ jest zdolny do klonowania się, coraz więcej osobników będzie pojawiać się wykładniczo, powodując kolonizację coraz większej liczby środowisk i wypieranie rodzimej fauny.
Jeśli dodamy do tego zdolność krabów do znoszenia różnych siedlisk i ich zdolność do jedzenia prawie wszystkiego (wszystkożerność), otrzymamy zwierzę o dużym potencjale inwazyjnym.Z tego powodu w różnych badaniach został sklasyfikowany jako gatunek niebezpieczny.
Zmutowany krab?
Niestety nie ma dokładnych danych kiedy i gdzie pojawił się pierwszy krab marmurkowy. W każdym razie, kilka rzeczy można wywnioskować na temat jego wyglądu. Dzięki różnym badaniom genetycznym i fizycznym Procambarus fallax został zidentyfikowany jako bliski krewny kraba marmurkowego.
Ten skorupiak był wcześniej uważany za podgatunek Procamarbarus fallax. Jednak badania genetyczne były dość jasne i zidentyfikowały kraba marmurkowego, Procambarus virginalis, jako całkowicie nowy gatunek.
Ten związek lub zbliżenie między dwoma gatunkami nie było zwykłym zbiegiem okoliczności, ale było całkowicie związane z faktem, że krab marmurkowy był produktem dużej mutacji w genomie Procambarus fallax, która zakończyła się wygenerowaniem tego nowego gatunek.
Ta mutacja wydaje się pochodzić od potomstwa 2 organizmów z gatunku Procambarus fallax, jednego pochodzenia naturalnego, a drugiego z hodowli. Wiele z tych krabów jest hodowanych jako pokarm dla ryb w produkcji (akwakultura), więc różnice genetyczne między organizmami naturalnymi i hodowlanymi są wyraźnie widoczne w badaniach molekularnych.
Mutacja genomu gatunku spowodowana jest różnymi czynnikami, takimi jak zmiana klimatu, zanieczyszczenie oceanów, wylesianie i wypuszczanie gatunków inwazyjnych. Zmiana genetyczna kraba marmurkowego nie jest całkowicie naturalna, więc nadszedł czas, aby ponownie spojrzeć na człowieka, ze względu na wpływ, jaki generuje w przyrodzie.
Wielofunkcyjny krab
Chociaż krab marmurkowy jest gatunkiem potencjalnie niebezpiecznym dla różnych siedlisk, może mieć również pożyteczne zastosowanie w społeczeństwie ludzkim.
Jednym z największych problemów w produkcji ryb jest brak pokarmu, który zapewnia zwierzęciu wszystko co niezbędne do prawidłowego rozwoju mięśni.Aby rozwiązać ten problem, jedną z najlepszych opcji jest użycie żywej żywności. Jest to jednak dość kosztowne ze względu na wszystkie związane z tym procesy.
Dla branży akwakultury żywa pasza generuje duże koszty z 2 głównych powodów: cyklu życiowego i utrzymania gatunku. Opieka nad tymi ofiarami na ich drodze do życia - narodziny, wzrost i rozmnażanie - a jednocześnie monitorowanie wszystkich niezbędnych aspektów ich środowiska, takich jak poziom wody, natlenienie i pH, pociąga za sobą ogromne koszty.
Na tym polega znaczenie marmurowych krabów. Ze względu na dużą zdolność adaptacyjną możliwe jest obniżenie kosztów utrzymania, a ponadto, ponieważ są to organizmy partenogenetyczne, nie jest konieczne monitorowanie ich rozmnażania. Proces sprowadza się do czegoś tak podstawowego, jak karmienie ich i obserwowanie, jak rosną i rozmnażają się.
W ten sposób cechy organizmu zostałyby wykorzystane na naszą korzyść, co pozwoliłoby nam uzyskać lepszą jakość w produkcji akwakultury. Ten krab jest idealnym żywym pokarmem dla wielu ryb.
Marmurowy krab otwiera tysiące możliwości w różnych obszarach. Chociaż może stanowić zagrożenie dla środowiska ze względu na swoje zdolności adaptacyjne, oferuje nam również nowe alternatywy dla jego wykorzystania w dążeniu do rozwoju człowieka.