Zatrute żaby lub dendrobaty to prawdopodobnie najpiękniejsza rodzina płazów na planecie. Jednak ich kolory ostrzegają, że są wysoce trujące: w rzeczywistości są najbardziej toksycznymi zwierzętami, jakie istnieją. Dowiedz się trochę więcej o tych niesamowitych płazach.
Charakterystyka żab zatrutych strzałkami
Rodzina zatrutych żab w rzeczywistości składa się z prawie 200 różnych gatunków. Ponieważ są bliskimi krewnymi, wszystkie te płazy mają kilka wspólnych cech.
Rozmiar żab jadowitych zmienia się w zależności od gatunku i wieku każdego okazu, ale są one dość małe w porównaniu z resztą znanych nam płazów; najmniejsze mają pół centymetra długości, a duże ledwo dochodzą do trzech i pół centymetra.
Wszystkie mają dzienne nawyki, to znaczy maksymalną aktywność mają w ciągu dnia, a noc spędzają odpoczywając lub ukrywając się. Dzięki swojej toksyczności nie mają drapieżników, więc nie muszą się kamuflować o zmierzchu lub w nocy, jak wiele innych zwierząt.
Najbardziej uderzającym aspektem tych zwierząt są ich kolory. Ich pojawienie się wynika ze strategii przetrwania stosowanej przez inne zwierzęta. Swoimi jasnymi kolorami zwraca uwagę drapieżników, aby ostrzec ich, że jest wysoce trujący. Jego jad jest tak potężny, że jest w stanie zabić człowieka, dotykając jego skóry.
Po kilku badaniach wykazano, że rzeczywiście im więcej kolorów mają żaby z tej rodziny i im bardziej uderzające są ich ubarwienie, tym więcej zawierają trucizny. Najbardziej jadowitym gatunkiem jest żaba złota, ale w rodzinie występuje szeroka gama kolorów: żółcie, błękity, czerwienie i brązy.Mogą być jednokolorowe, z plamami ciemniejszych kolorów, a nawet paskami.
Dieta zatrutej żaby
Te płazy zazwyczaj żywią się małymi stawonogami. Czyli mrówki, łyżki, termity, roztocza Specyficzna dieta zależy od gatunku żaby. Większe płazy zjadają większe owady, podczas gdy mniejsze muszą zadowolić się roztoczami i mrówkami.
Z pożywienia wydobywają swoją truciznę, ponieważ żaby trucizny nie są w stanie samodzielnie jej zsyntetyzować. Poprzez stawonogi, które jedzą, magazynują obecne w nich toksyny i przechowują je w skórze. Ponieważ te toksyny nie mają na nie wpływu, stają się trujące dla innych zwierząt.
W rzeczywistości żyjące w niewoli żaby trucizny, których dieta jest dostarczana przez ludzi, przestają żywić się stawonogami, które dostarczają im toksyn: po kilku tygodniach przestają być jadowite, mimo że są dobrze odżywione i zdrowe.
Siedlisko trującej żaby
Rodzina zatrutych żab występuje tylko w Ameryce Środkowej i Południowej. Ich siedlisko rozciąga się od Nikaragui po Boliwię i mogą pojawić się na jakiejś karaibskiej wyspie; ponadto zostały one sztucznie wprowadzone na Hawaje. Większa różnorodność gatunków występuje na obszarach Panamy, Kostaryki, kolumbijskich Andów oraz andyjskich obszarów Peru i Ekwadoru.
Można je znaleźć w bardzo różnych ekosystemach: lubią obszary z dużą ilością roślinności i bardzo dużą wilgotnością. Ponadto temperatury muszą być wysokie i stałe przez cały rok. W ten sposób żyją w lasach chmurowych, tropikalnych dżunglach i lasach andyjskich. Można je znaleźć na wysokości 3000 metrów nad poziomem morza.
Jego nazwa wywodzi się z wierzeń, że plemiona lasów i tropikalnych dżungli używały ich do zatruwania strzał.Obecnie wiemy, że tylko cztery gatunki z całej rodziny, które tworzą tę rodzinę, są używane przez tych ludzi w ich broni. W rzeczywistości wolą używać do tego zadania trujących roślin.
Nie ma większych badań nad populacją żab zatrutych, aby wiedzieć, czy są one zagrożone, czy nie. Wiadomo jednak, że ostatnio tracą duże obszary swoich ekosystemów i są nękane przez śmiertelną chorobę.
Ponadto są ofiarami kłusownictwa w celu przekształcenia ich w egzotyczne zwierzaki. Nie ma prawdziwych danych na temat liczby żab z tej rodziny na wolności, ale niektóre gatunki zostały wpisane na listę zwierząt zagrożonych, aby rozpocząć działania zapobiegawcze i ostrzegawcze, zanim będzie za późno.
Zatrute żaby to jedne z najbardziej zdumiewająco ubarwionych zwierząt w przyrodzie. Dzięki swojej strategii ewolucyjnej są też najbardziej trujące. Są endemiczne dla wilgotnych ekosystemów Ameryki Środkowej i Południowej.Trudno je znaleźć w naturze, ale jeśli już to zrobisz, nie dotykaj ich.
