Wokół posiadania i opieki nad psami narosło wiele mitów. Niektóre z nich są bliskie rzeczywistości, podczas gdy inne to po prostu stare nabyte nawyki.
Aby ustalić, które mity o psach są prawdziwe, najlepiej skonsultować się ze specjalistą. Istnieje jednak lista najczęstszych przekonań, które wyjaśniono poniżej.
10 największych mitów o psach
Psy mają monochromatyczny wzrok
Wbrew temu, w co ludzie wierzą, psy widzą poza czernią i bielą. Chociaż nie są w stanie rozróżnić szerokiej gamy kolorów, mogą podziwiać czyste kolory, takie jak między innymi czerwienie, błękity i żółcie.
Jeden ludzki rok to siedem psich lat
Obliczenie wieku psa w celu zrównania go z wiekiem człowieka nie jest tak proste, jak myślisz. A prawda jest taka, że nie ma dokładnego wzoru, bo to zależy od konkretnego gatunku.
Wiek psa zależy więc od jego wielkości, rasy i rozwoju. W internecie dostępne są kalkulatory cyfrowe, które mogą podać mniej lub bardziej dokładne dane dotyczące wieku psów.
Jedzenie kości wzmacnia zęby
Zawsze mówiono, że karmienie psa kośćmi jest dobre. Dzieje się tak dlatego, że wielu kojarzy to z utrzymywaniem ostrych zębów, a także ich czyszczeniem.
Jednak kości mogą być szkodliwe dla zdrowia psa. Rozdrobnione i połknięte mogą powodować uszkodzenia w ciele, takie jak perforacje jelit, skaleczenia języka lub zadławienie.
Trawa pomaga oczyścić psy
Chociaż często zdarza się, że psy jedzą trawę, nie jest to całkowicie zalecane. Trawa jest związkiem roślinnym, który nie jest trawiony przez psy, co powoduje wymioty i podrażnienie błony śluzowej jelit.
Niektóre psy spożywają trawę, aby wywołać wymioty i złagodzić ból brzucha, ale jest to całkowicie przeciwwskazane. W przypadku niedrożności jelit najlepiej udać się do lekarza weterynarii w celu przepisania wskazanego leczenia.
Jeśli psy pełzają, to dlatego, że mają pasożyty
Chociaż pasożyty powodują swędzenie w odbycie, niekoniecznie muszą być przyczyną raczkowania psa. Czasami po wypróżnieniu resztki stolca wysychają wokół odbytu, co powoduje swędzenie. Jednym ze sposobów oczyszczenia tego obszaru i złagodzenia swędzenia jest czołganie się po trawie lub ziemi.
Czyste rasy są zdrowsze
Nie ma żadnego poprzednika ani warunku, który potwierdzałby ten mit. Zdrowie psa nie jest związane z czystością jego rasy, ale z wieloma innymi czynnikami, które należy przeanalizować; pewne jest to, że niektóre rasy są bardziej podatne na określone choroby.
Agresywność u psów wynika z rasy
To prawda, że są psy z większym charakterem niż inne, ale osobowość psa jest definiowana przez otrzymane wychowanie. Na przykład pitbulle są uważane za agresywną rasę psów; ale tak się stanie, jeśli jego właściciel szkoli go do walki lub atakowania innych gatunków, lub jeśli był źle traktowany w dzieciństwie.
Kolejnym mitem dotyczącym agresywnych psów jest to, że ich szczęki często blokują się po ugryzieniu, co również nie jest prawdą. To zależy od wielkości, rasy i innych cech zwierzęcia.
Psy leczą swoje rany liżąc je
Lizanie ran jest oznaką bólu; zwierzę stara się złagodzić dyskomfort lub swędzenie iw tym celu liże się. Może to jednak przynieść efekt przeciwny do zamierzonego w odzyskiwaniu.
Usta zawierają duże ilości bakterii, które mogą zainfekować ranę. Ponadto ciągłe nawilżanie zapobiega powstawaniu blizn, dlatego idealnym rozwiązaniem jest unikanie i zapobieganie takim zachowaniom u zwierzęcia.
Suka nie powinna być sterylizowana przed pierwszym miotem
Wielu ekspertów twierdzi, że nie trzeba czekać do pierwszego porodu, żeby wysterylizować psa. Ciąża u zwierząt jest bardziej kwestią instynktowną niż emocjonalną. Z tych powodów suka nie będzie czuła się przygnębiona, jeśli nie będzie matką.
Psy uwielbiają być przytulane
Prawda jest taka, że psy czują się zagrożone, gdy są przytulane. W tym sensie lepiej jest je pieścić, aby okazać im uczucie, aby czuły się bardzo komfortowo.
Wnioski na temat tych mitów o psach
Ważne jest, aby wyjaśniać i szukać wyjaśnienia mitów. W ten sposób unikniemy narażania zdrowia zwierzaka na ryzyko podjętych złych decyzji, wynikających z przekonań. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości lub plotek warto wyjaśnić sprawę z lekarzem weterynarii.
Główne źródło obrazu: Thomas Hawk
