Buldog majorkański lub Ca de Bou to molos pochodzenia hiszpańskiego, konkretnie z Balearów. Charakteryzuje się dobrym obrońcą, spokojnym, odważnym i lojalnym.
Pochodzenie Ca de Bou lub buldoga majorkańskiego
Buldog majorkański jest ściśle powiązany z chwytaniem bydła i innych potężnych zwierząt. Rasa ta jest spokrewniona z hiszpańskimi alanami i zdobyczą, którą monarcha aragoński Jaime I „el Conquistador” przywiózł ze sobą podczas zdobywania Majorki w latach 1229-1231.
Od tego czasu hiszpańskie alanosa i presy krzyżowano z innymi rodzimymi rasami wysp, a także innymi psami pres sprowadzonymi przez Anglików po podpisaniu traktatu z Utrechtu.W ten sposób, ze skrzyżowania tych potężnych ras, dobrze znany Ca de Bou dożył naszych dni.
Właściwości fizyczne buldoga majorkańskiego
Buldog majorkański to krzepki, silny pies o proporcjonalnej budowie. Według oficjalnego standardu opublikowanego w 1996 roku ich wysokość w kłębie powinna wynosić od 55 do 58 centymetrów u samców i od 52 do 55 centymetrów u suk. Waga wynosi zwykle od 35-38 kilogramów u mężczyzn i około 30-34 kilogramów u kobiet.
Jego głowa jest mocna i masywna, z potężnymi szczękami i ogólnie bez zauważalnych zmarszczek. Kufa, która ma zwykle 1/3 długości reszty czaszki, wyrasta z wewnętrznego kącika oczu, jest szeroka i stożkowata, z prostą i lekko wznoszącą się linią nadnosową, której kulminacją jest czarny nos.
Jeśli chodzi o umaszczenie, to jego umaszczenie jest zwykle pręgowane, płowe lub czarne, aw konkursach obecność białych plam pokrywających ponad 30% sierści jest karana, z wyjątkiem przednich nóg, klatki piersiowej i kufy.
Charakter i zachowanie
Jak w każdej rasie, ale jeszcze bardziej u dużych molosów, niezbędna jest prawidłowa i zdrowa socjalizacja. Jest psem spokojnym, ułożonym i chętnym do zabawy, odważnym i opiekuńczym w stosunku do swojej rodziny, zwłaszcza najmłodszych, w stosunku do których wykazuje dużą cierpliwość i tolerancję.
Pielęgnacja i inne aspekty, które należy wziąć pod uwagę
Chociaż w różnych przepisach regionalnych nie ma jednomyślności kryteriów, na niektórych terytoriach jest uważany za potencjalnie niebezpiecznego psa. Oznacza to, że właściciel musi posiadać ubezpieczenie i stosować się do szeregu zaleceń, takich jak rodzaj smyczy czy zakaz wypuszczania.
Choć u tej rasy nie odnotowano poważnych incydentów medycznych, jest to duży molos, dlatego zaleca się okresowe kontrole weterynaryjne, aby uniknąć chorób układu krążenia, skrętu żołądka czy problemów ze stawami.
Krótko mówiąc, jeśli masz mastifa majorkańskiego lub zdecydowałeś się go mieć, przygotuj się na sympatycznego, spokojnego, odważnego i niezwykle lojalnego towarzysza z rodziną, jeszcze jednego członka rodziny.
