Pies, który wędruje lub błąka się po miastach bez domu lub właściciela, jest znany jako bezpański pies. Ta grupa składa się z psów o najróżniejszym pochodzeniu i choć na ulicy można spotkać psy rasowe, dominują rasy mieszane lub mieszańce.
Bezpańskie psy zamieszkujące miasta składają się ze zwierząt zagubionych, porzuconych lub urodzonych przez matki w takim stanie. Ich życie jest często naznaczone przemocą, niedożywieniem i chorobami. Ponieważ nie mają odpowiednich procesów szczepień i często nie mają schronienia i pożywienia, są więc zwykle podatne na choroby lub wypadki, zwłaszcza samochodowe, co oznacza, że ich średnia długość życia rzadko przekracza trzy lata.
Oprócz dramatów ze zwierzętami, które cierpią, stają się problemem zdrowia publicznego, zwłaszcza w tych miastach, które nie mają programów kontroli urodzeń dla bezpańskich zwierząt ani publicznej polityki ratowania i adopcji. W wielu krajach populacje bezpańskich zwierząt są kontrolowane poprzez ubój.
Życie na ulicy
Życie na ulicy jest bardzo trudne dla psów, zwłaszcza tych porzuconych lub zagubionych, ponieważ nie mają one umiejętności niezbędnych do zapewnienia sobie schronienia i pożywienia. Kolejnym czynnikiem, który ostatecznie wpływa na jakość porzuconych psów, jest pogoda, szczególnie w najgorętsze dni lata lub zimą.
Konkurencja z innymi psami w tej samej kondycji jest również czynnikiem ryzyka, nie tylko dlatego, że zmniejsza ich szanse na znalezienie pożywienia lub schronienia, ale także dlatego, że podczas walk mogą doznać kontuzji lub zachorować na choroby, które bez leczenia mogą prowadzić do jego śmierci.
Ruch uliczny to kolejne nieuchronne zagrożenie, a przejechanie jest główną przyczyną śmierci bezpańskich psów, które osiągnęły dojrzałość.
Życie towarzyskie
Bezpańskie psy bardzo często łączą się w stada, ponieważ jest to sposób na zagwarantowanie przetrwania poprzez ochronę terytorium, optymalizację poszukiwania pożywienia i bezpieczeństwo, jakie implikuje przebywanie w grupie.
Zwykle bezpańskie psy nabierają zdystansowanego stosunku do ludzi, co wynika z złego traktowania przez przechodniów lub ludzi, którzy nie chcą, aby przebywały w pobliżu ich posesji. W związku z tym będą się denerwować w obecności ludzi lub reagować agresywnie, co ostatecznie odbija się na akcjach ratunkowych i planach adopcyjnych.
Agresja może również wynikać z rywalizacji o pożywienie, dlatego będą walczyć i bronić źródła wysokiej jakości pożywienia, które znaleźli, nawet przed ludźmi, więc mądrze jest trzymać się z dala od bezpańskiego psa, który je lub kopie przez śmieci.
Ratunek i Adopcja
Na szczęście obecnie realizowane są różne plany ratowania i adopcji bezpańskich psów, zarówno w ramach inicjatyw rządowych, jak i prywatnych. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że bezpański pies musi przejść proces terapii, a przynajmniej okres czasu, który pozwoli mu zaaklimatyzować się w nowym domu.
Gdy bezpański pies zostanie uratowany, najlepiej zabrać go do lekarza weterynarii, aby ocenił jego stan, jeśli cierpi na chorobę spowodowaną złą dietą, taką jak anemia, aby można go było odrobaczyć (bezpańskie psy są zwykle atakowane przez pasożyty skórne, takie jak pchły, wszy i kleszcze, a także pasożyty wewnętrzne, głównie z przewodu pokarmowego lub nicienie sercowe) i wykonać test na agresywność.
Najlepiej skonsultuj z weterynarzem odpowiednią dietę, czy to niedowagę, czy zdrową, bo możesz spowodować dekompensację. Nie należy go również mieszać z innymi zwierzętami domowymi, dopóki weterynarz nie wyrazi na to zgody.
Pamiętaj, że uratowane psy często zachowują się nienormalnie, np. Bądź dla niego cierpliwy, przywiązaniem, treningiem, szacunkiem i wytrwałością sprawisz, że ci zaufa i zacznie zachowywać się w bardziej normalny sposób.