Dalmatyńczyk jest dobrze znanym psem dzięki książce Dodie Smith „101 dalmatyńczyków”. Co jednak tak naprawdę wiadomo o dalmatyńczyku poza tym, że ma cętki? Tutaj możesz się tego dowiedzieć.
Skąd pochodzi dalmatyńczyk?
Dokładne pochodzenie dalmatyńczyka jest dość nieznane, chociaż dzięki rysunkom i obrazom znalezionym w Chorwacji uważa się, że ma on kilka stuleci i pochodzi z miasta Dalmacja (w Chorwacji), skąd pochodzi jego nazwa pochodzi z .
Dzięki swojej postawie i sposobowi poruszania się dalmatyńczyk był używany jako znak prestiżu towarzyszący powozom arystokracji strzegącej koni.
Później służyła również do towarzyszenia powozom strażaków, aby ich konie miały wolną drogę i do dziś rasa ta jest kojarzona z zawodem, choć obecnie jeździ bryczką ze strażakami. Czasami był również używany jako pies pasterski.
Jak wygląda dalmatyńczyk?
Dalmatyńczyk jest średniej wielkości psem o dobrych mięśniach i dużej wytrzymałości. Jego nogi są okrągłe z wysklepionymi palcami, a pazury mogą być białe lub w kolorze futra. Nos (czyli nos) ma ten sam kolor co plamy, a oczy mogą być ciemnoczerwone lub bursztynowe.
Dalmatyńczyki o niebieskich oczach istnieją, ale są odrzucane jako rasowe i nie trafiają do krzyżówek.Uszy są miękkie i zakończone czubkiem, chociaż zwykle są złożone. Sierść jest krótka, błyszcząca, twarda i gęsta, z białym lub wątrobianym tłem i czarnymi lub brązowymi plamami.
Aby pies był dobrze wyceniony, plamy powinny mieć od 2 do 3 cm średnicy na grzbiecie i mniejsze na głowie i nogach. Muszą być również równomiernie rozmieszczone i mieć dobrą definicję.
Ważne jest, aby pamiętać, że dalmatyńczyki rodzą się bez skazy, całkowicie białe i pojawiają się dopiero później (chociaż dla tych z nas, którzy widzieli film, trudno zapomnieć o obrzydzeniu Glenn Close, kiedy zdaje sobie z tego sprawę).
Ta rasa linieje stale, a nie raz w roku, jak inne rasy. Dalmatyńczyk może ważyć od 24 do 32 kg i mieć od 54 do 61 cm wzrostu.
Jaki jest temperament dalmatyńczyka?
Dalmatyńczyk jest energicznym, silnym, muskularnym i aktywnym zwierzęciem, które wymaga ciągłej aktywności i ruchu. Dzięki swojej przeszłości jako dozorcy są szybkimi biegaczami o dużej wytrzymałości i są doskonałymi towarzyszami osób aktywnych, lubiących długie spacery i bieganie po okolicy.
Chociaż czuje do ludzi przywiązanie, dobrze dopasowuje się do ludzkich nastrojów i lubi uczestniczyć w tym, co dzieje się w jego rodzinie, nie są to jednak odpowiednie zwierzęta domowe dla dzieci, ponieważ ze względu na swój duży rozmiar i energię mogą zrobić im krzywdę.
Pomimo przywiązania do ludzi, okaz musi być odpowiednio zsocjalizowany i wyszkolony do życia z rodziną, a trzymanie go w małych środowiskach jest niewygodne, ponieważ potrzebuje przestrzeni do poruszania się.
Ponadto nie należy pozostawiać ich samych na zbyt długo, ponieważ brak uwagi może prowadzić do destrukcyjnych zachowań lub zaburzeń u zwierzęcia, które mogą prowadzić do obgryzania nóg, powodowania poważnych obrażeń i/lub kompulsywnego kopanie.
Dalmatyńczyk jest niezależny i opanowany, ale jest też naturalnie powściągliwy i ma terytorialny temperament, chociaż dobrze socjalizuje się z ludźmi i końmi. Oprócz tego, że jest zwierzęciem towarzyszącym, może być szkolony jako pies obronny lub tropiący i pokazowy.
Jaki jest ogólny stan zdrowia dalmatyńczyka?
Dalmatyńczyk jest silnym i zdrowym psem, chociaż rasa ta ma 10% głuchotę i wiadomo, że ma metabolizm urykoteliczny (co wskazuje, że ich mocz składa się głównie z kwasu moczowego, zamiast mocznika, który jest głównym składnikiem moczu innych ssaków, w tym innych ras psów).
Ten aspekt może prowadzić do powstawania kamieni zarówno w nerkach, jak iw pęcherzu moczowym czy cewce moczowej, co powoduje lekkie podrażnienie, a nawet może blokować odpływ moczu, co może warunkować życie zwierzęcia. Z tego powodu dalmatyńczyk musi przestrzegać specjalistycznej diety ubogiej w puryny, pić dużo wody i regularnie ćwiczyć, aby uniknąć tworzenia się tych kamieni.
