Każdego dnia słyszymy lub czytamy, jak alarmująca liczba gatunków zwierząt lub roślin jest zagrożona wyginięciem. Przyczyn jest wiele, ale najistotniejsze związane są z czynnikami klimatycznymi i ludzkimi.
Dlatego naukowcy z całego świata angażują się w poszukiwanie metod ochrony środowiska.
Przykładem tego typu badań są ustalenia dokonane przez grupę argentyńskich badaczy należących do Uniwersytetu w Buenos Aires. Naukowcy, chcąc zachować różnorodność biologiczną, sklonowali embriony geparda azjatyckiego.
Tutaj dzielimy się szczegółami na temat zakresu tego odkrycia w celu zachowania zagrożonych gatunków zwierząt.
Na czym polegało śledztwo?
Główny badacz, Daniel Salamone, stwierdził w różnych mediach, że zespół pracuje nad gatunkami nierodzimymi, ale jego celem badawczym jest zapobieganie wyginięciu gatunków rodzimych, takich jak jaguar.
„Zoo w Buenos Aires posiada bank danych genetycznych, w którym zachowane są wszystkie gatunki, zarówno rodzime, jak i egzotyczne. Pobraliśmy zamrożone komórki skóry z tego banku danych, aby wyprodukować embriony geparda. Odnieśliśmy sukces i otrzymaliśmy prawidłową technikę klonowania” – powiedział Salamone.
Naukowcy najpierw sklonowali koty domowe, zanim wypróbowali dzikie koty. Jak dotąd zespołowi udało się sklonować tygrysa azjatyckiego, geparda i tygrysa bengalskiego.
Według Salamone technika klonowania zastosowana przez naukowców pozwoli na wytworzenie klonów o dużej liczbie komórek macierzystych.
Z drugiej strony badaczka Lucía Moro uważa, że technika zastosowana przez zespół może zostać wykorzystana do klonowania innych gatunków kotów, o ile dostępny jest ich materiał genetyczny i jakość komórek na to pozwala.
Należy zauważyć, że pomimo pomyślnych wyników badań, projekt nie wyszedł poza fazę embrionalną. Dzieje się tak, ponieważ istnieją zasady i standardy etyczne ustanowione przez różne stowarzyszenia, które pozwalają na przeprowadzanie tego typu odkryć tylko na embrionach.
Klonowanie w celu zachowania zagrożonych gatunków zwierząt
W 2009 roku brazylijska firma i Brasilia Zoological Garden zaczęły zamrażać krew, plemniki i komórki pępowiny różnych dzikich zwierząt, które padły.
Próbki pobrano między innymi od mrówkojady, żubra i jelenia szarego. Pomysł polegał na zachowaniu informacji genetycznej o zagrożonych dzikich zwierzętach w Brazylii.
Po stworzeniu obszernej bazy danych organizacje doszły do wniosku, że mogą wykorzystać zebrane DNA do klonowania zagrożonych zwierząt i wzmocnienia coraz rzadszych populacji.
Do tej pory obie instytucje zebrały co najmniej 420 próbek tkanek i pracują nad projektem, który wykorzysta DNA z tych próbek do udoskonalenia technik hodowli i klonowania.
Obecne techniki klonowania mają średni wskaźnik sukcesu poniżej 5 procent podczas pracy ze znanymi gatunkami. W przypadku dzikich zwierząt sukces wynosi zwykle 1 procent.
Wielu badaczy zgadza się, że klonowanie nie jest obecnie wykonalną ani skuteczną strategią ochrony.
Po pierwsze, niektórzy obrońcy przyrody twierdzą, że klonowanie nie usuwa powodów, dla których tak wielu zwierzętom grozi wyginięcie.
Niektórzy naukowcy twierdzą, że aby klonowanie się powiodło, muszą istnieć co najmniej trzy podstawowe elementy:
- DNA sklonowanego zwierzęcia.
- Żywe jajo, które otrzyma to DNA.
- Matka do zapłodnienia powstałego w ten sposób zarodka.
Często potrzeba setek embrionów, aby wyprodukować zaledwie kilka klonów.
Pierwsze klony
We wczesnych latach pięćdziesiątych Lankenau Hospital Research Institute w Filadelfii w Stanach Zjednoczonych z powodzeniem sklonował 27 żab lampartów w procesie znanym jako transfer jądrowy.
W 1996 roku grupa naukowców ze Szkocji próbowała sklonować owcę z gatunku Finn-Dorset. Jądra wyodrębnione z ich komórek zostały wstrzyknięte i naukowcom udało się stworzyć ponad 30 zarodków.
Pięć embrionów rozwinęło się i tylko jedna z tych owiec przeżyła dorosłość; naukowcy nazwali ją Dolly.
Od tego czasu niektórzy biolodzy wielokrotnie sugerowali, że klonowanie może pomóc w ratowaniu zagrożonych gatunków, zwłaszcza w ekstremalnych sytuacjach, gdy pozostaje niewiele zwierząt.
