Vaquita jest waleniem podobnym do delfina, żyjącym w Zatoce Kalifornijskiej (Meksyk). Dawno temu zaalarmowano, że jego populacja stawała się coraz mniejsza, a 40 lat temu rozpoczęły się plany odzyskania vaquitas. Nie przyniosły one oczekiwanych rezultatów, a vaquita jest w krytycznym niebezpieczeństwie wyginięcia.
Charakterystyka vaquita
Vaquita to ssak morski, waleni, który żyje tylko w Zatoce Kalifornijskiej w Meksyku. Konkretnie, mieszka na płytszych wodach i rzadko wędruje z brzegu.
Jest to jeden z najmniejszych waleni na świecie, którego okazy Mają zwykle około 150 centymetrów długości i ważą maksymalnie 50 kilogramów. Możemy powiedzieć, że największymi zwierzętami zamieszkującymi naszą planetę są walenie, takie jak płetwal błękitny, chociaż możemy docenić zaskakująco małe vaquity, bardzo podobne w tym sensie do delfinów.
Jeśli chodzi o ich wygląd, należy zauważyć, że są one ciemnoszare w górnej części ciała, które stają się jaśniejsze aż do białego brzucha. Co więcej, mają proporcjonalnie większe płetwy niż inne walenie a jego usta mają bardzo charakterystyczny kształt.
Jeśli chodzi o twoje zachowanie,bardzo trudno jest je zobaczyć w wolności: ledwo wynurzają się na chwilę, by odetchnąć, a potem zanurzyć się. Jeśli zajmiemy się ich karmieniem vaquitas są drapieżnikami: ich dieta oparta jest na rybach i kalmarach oraz lokalizuje swoją zdobycz dzięki systemom echolokacji.
Historia powrotu do zdrowia vaquita
40 lat temu został po raz pierwszy zaalarmowany o niebezpieczeństwie, które uciekają i uruchomiono pierwsze plany naprawcze dla vaquity. Jednak to w latach 90. gatunek został uznany za zagrożony i dołączyły wysiłki z całego świata, aby zapobiec tragedii.
Ponieważ są nieśmiałe i spędzają większość czasu pod wodą trudno jest zbadać tego waleni. Liczebność populacji była zawsze szacowana: w 1997 r. mówiono, że było 560 vaquitas, podczas gdy w 2000 r. wskazywano, że żyje tylko od 100 do 300 osobników.
Z drugiej strony i przede wszystkim ma zakwalifikował Zatokę Kalifornijską jako Rezerwat Biosfery, by później nazwać ją Obszarem Schronienia Vaquita. Od 2013 roku podjęto wiele innych działań, aby go uratować: zmienić zawody rybaków, które powodują śmierć wielu vaquitas, staraj się promować turystykę obserwacyjną itp.
Już w 2017 roku został uruchomiony najbardziej desperacki plan odbudowy vaquity, mówiono, że przy życiu pozostało tylko 30, z myślą o schwytaj wszystkie pozostałe vaquity i chroń je w niewoli. W ten sposób próbowaliby je rozmnażać, a gdy populacja wzrosła, wypuszczaliby je ponownie, chociaż ta alternatywa również zawiodła.
Niepowodzenia planu odbudowy vaquitas
Jednak żaden z planów nie zadziałał. Miejscowi rybacy, którzy zmienili pracę, ponieśli porażkę i zbankrutowali; podczas gdy ze swojej stronyTurystyka obserwacyjna nie odniosła sukcesu, z dochodami poniżej oczekiwań.
Chodzi o to, że bardzo niewiele wiadomo o vaquitas. W rzeczywistości poziom uległości tych zwierząt nie był znany i czy wspierałyby kontakt z ludźmi, a to jest realizacja planu była desperackim środkiem, który trzeba było wykonać niemal na ślepo.
Pierwsze dwie, które zostały uratowane w niewoli, pokazały nam, że nie mogły przetrwać: pierwszym było dziecko, które umrze bez opieki matki. Drugi zmarł podczas przeniesienia do obiektów; zakłada się, że ze względu na stres wywołany podczas chwytania.
Źródło: Paula Olson
Naukowcy nie znajdują innego rozwiązania, aby zapobiec ich wyginięciu. Wielu już zrezygnowało z widoku znikających vaquitów, ponieważnie wiemy o nich wystarczająco dużo, aby pomóc im się rozmnażać, poza tym ich siedliska nie mogą być już chronione.
Przyczyny jego niebezpieczeństwa wyginięcia
Jak we wszystkich przypadkach wyginięcia, istnieje wiele przyczyn, które spowodowały ten problem:
Największą przyczyną śmierci vaquitas jest uwięzienie w nielegalnych sieciach rybackich złapać rybę totoaba. Połów tej ryby jest również nielegalny, ponieważ jest zagrożony wyginięciem i chroniony, chociaż jest bardzo ceniony w niektórych częściach Azji.
Inne przyczyny spadku vaquita można znaleźć w: spadek jakości spożywanej przez nich żywności: spiętrzenie rzeki Kolorado wpłynęło na ilość i jakość jej zapór.
Vaquity nie żyją w grupach społecznych, ale są niezależnymi istotami i dlatego im ich mniej, tym trudniej jest im znaleźć zdolność do reprodukcji. Dodatkowo ciąże tego gatunku zdarzają się tylko raz w roku, a na ciążę rodzi się tylko jedno cielę, więc jego zdolność reprodukcji jest bardzo mała.
Wreszcie, niektórzy naukowcy pogodzili się z faktem, że plany odbudowy vaquitas działają, a tym samym pomagamy w wyginięciu gatunku. Inni próbują, w ramach ostatniej deski ratunku, osiągnąć jakieś osiągnięcie, które im pomoże, ale z tego, co się wydaje wkrótce vaquity staną się jeszcze jedną wymarłą rasą.
Źródło obrazu: Paula Olson
