Napady u zwierząt są przewidziane w porządku prawnym. Jednak hiszpańskie przepisy dotyczące znęcania się nad zwierzętami ewoluują bardzo powoli.
Od czasu do czasu głosy Stowarzyszenia Ochrony Zwierząt są słyszane, domagając się większej wydajności. Na poziomie pisma pisanego teksty wyznaczają dobrą drogę. Prawa są finalizowane i uchwalane. Ale jeśli chodzi o zapewnienie zgodności, państwo nie osiąga oczekiwanych rezultatów.
Nie ma urzędowych kontroli leczenia zwierząt. Naruszenia prawa są wykrywane niemal wyłącznie na podstawie skarg obywateli. I w wielu przypadkach zwierzęta są nadal przedmiotami, których człowiek używa do wszystkiego, czego chce.
Jak powstaje prawodawstwo dotyczące zwierząt?
Przepisy dotyczące znęcania się nad zwierzętami uznają zwierzęta za materialny przedmiot przestępstwa. Należy wyjaśnić, że wyrażenie „przedmioty materialne” nie odnosi się do przedmiotów-rzeczy. Prawo definiuje przedmiot materialny jako „osobę lub rzecz, na którą spada typowe zachowanie”.
W odniesieniu do zwierząt są uważane za przedmioty materialne, ponieważ przejmują wpływ przestępczego działania podmiotu, osoby. To jest idea, która ożywia prawodawstwo. Napady u zwierząt opierają się na tej prawnej koncepcji zwierzęcia.
Czy zwierzęta mają prawa?
Nie ma wyraźnego prawnego uznania praw zwierząt. W tej dziedzinie spór między antagonistycznymi stanowiskami jest permanentny. Z jednej strony są tacy, którzy utrzymują, że osoba, która nie jest posiadaczem zobowiązań, nie może być posiadaczem praw.
Z drugiej strony mniejszość uważa, że zwierzęta mają pewne prawa, takie jak prawo do życia i integralności fizycznej. Władze uczelni nie kończą się definiować a dyskusja, która jest raczej filozoficzna, jest wieczna.
W związku z tym brakiem uzgodnień i definicji, system prawny podporządkowuje opiekę nad zwierzętami ludzkim działaniom. Do sprawy podchodzi się w ten sposób z perspektywy zachowań ludzi, które powodują nieuzasadnione cierpienie zwierząt.
Kiedy dochodzisz do drgawek u zwierząt?
Każda wspólnota autonomiczna ustanowiła we wspólnym interesie prawo: unikać złego traktowania zwierząt. U ich podstaw leży intencja zachowania integralności fizycznej zwierzęcia.
Jako skuteczny środek, większość społeczności przewiduje tymczasowe lub stałe konfiskaty zwierząt, gdy są one znęcane. Ostrożne oddzielenie zwierzęcia od osoby, o której przypuszcza się, że ją maltretuje, jest pierwszym krokiem do jej ochrony.
Jak system jest stosowany w praktyce?
Aktywacja systemu ochrony zwierząt zaczyna się od reklamacji. Obwód zaczyna się, gdy ktoś weryfikuje istnienie maltretowanych zwierząt. Jakiego rodzaju nadużycie? Każdy, kto narusza ich integralność fizyczną: m.in. zwierzęta niedożywione, bite, wykorzystywane przez właścicieli.
Osoba składa skargę na właściciela i przedstawia dowody potwierdzające. W tym momencie niezbędne są fotografie, podobnie jak świadectwa innych osób.
Rozpoczyna się droga sądowa, która jest długa i powolna. W związku z tym prawo przewiduje tymczasową konfiskatę zwierzęcia, aby zapobiec narażeniu go na złe warunki.
Zwierzę, które wykazuje oznaki znęcania się, zostaje prewencyjnie wycofane. Następnie odbędzie się odpowiednie dochodzenie. Wreszcie, sędzia ustali, czy konfiskata będzie ostateczna, czy zwierzę wróci do właściciela;Może być również adoptowany przez kogoś innego.
To zatrzymanie zwierzęcia jest przewidziane nie tylko dla maltretowanych. Normy chronią zwierzę przed ludźmi, ale także ludzi przed zwierzęciem. Konfiskatę zwierząt można ustalić w przypadku częstych irytacji lub zagrożeń dla sąsiedztwa.
A co ze zwierzętami, które zostały oddzielone od swoich właścicieli?
Napady padaczkowe u zwierząt są podstawowym problemem. Nie ma państwowych schronów, które by je trzymały. Sędzia orzeka o oddzieleniu zwierzęcia od właściciela, ale gdzie pozostanie do ostatecznej decyzji? Kto go nakarmi i zadba o jego zdrowie? A w przypadku ostatecznej konfiskaty, gdzie to zwierzę będzie żyło do końca życia? Kto poniesie koszty?
ten Stowarzyszenia Ochrony Zwierząt Akredytowane jako odpowiednie do tej funkcji, są rozwiązaniem na chwilę obecną, utrzymują je i oferują do adopcji. Ochrona zwierząt nie jest ujęta w budżetach państwa.
