Czasami natura zaskakuje nas takimi wiadomościami: szary wieloryb bije rekord najdłuższej podróży zwierząt i przemierza pół świata. Po swojej odysei monitorowany okaz gatunku Eschrichtius robustus Do dziś jest dzikim ssakiem, który podróżował pod wodą najdłużej w całej historii.
Otrzymując takie wiadomości, konieczne jest kontekstualizowanie ich po serii pytań: z czego wynika zachowanie zwierzęcia? Czy to naturalne zachowanie? Czy ludzkie działanie miało coś wspólnego z tym wyczynem? W kolejnych wierszach odpowiadamy na te i wiele innych pytań. Nie przegap tego.
Wiadomości
Nagłówek, który tutaj oferujemy został odebrany przez magazynNatura8 czerwca 2022-2023 r. W wiadomościach podano, że szary wieloryb (Eschrichtius robustus) mógł przebyć prawie połowę świata (około 20 000 kilometrów) pod powierzchnią morza w zmiennym przedziale czasowym. Zobaczmy bardziej szczegółowo, co to oznacza.
Ten samiec szarego wieloryba został po raz pierwszy wykryty w Walvis Bay w Namibii w 2013 roku. Jak wskazuje portal National Geographic, była to pierwsza data występowania gatunku na półkuli południowej. Pomimo faktu, że spotkanie z okazem miało miejsce kilka lat temu, odkrycie, że enigmatyczny waleń przybył z północy Pacyfiku, zajęło dużo czasu.
Aby odkryć pochodzenie wieloryba, pobrano powierzchowne próbki jego skóry i przeprowadzono na nich analizy genetyczne. Powstały artykuł naukowy, opublikowany w Towarzystwo Królewskie, argumentuje, że okaz prawdopodobnie pochodził z zagrożonej populacji zachodniego północnego Pacyfiku, który dziś liczy około 200 egzemplarzy.
Analiza genetyczna waleni potwierdziła, że przebyła ona co najmniej 20 000 kilometrów (prawie połowa świata) w bardzo krótkim okresie, między majem a czerwcem 2013 r. Jak na gatunek, który normalnie odbywa podróże od 8000 do 11 000 kilometrów podróży, to ogromne przemieszczenie nie ma żadnego biologicznego znaczenia.
Wieloryb szary, który odbył najdłuższą podróż zwierząt, został po raz pierwszy odkryty w 2013 roku.
Dlaczego ten szary wieloryb odbył najdłuższą podróż?
Kiedy cytowany współautor badania Simon Elwen został poinformowany o szarym wielorybie w Namibii w 2013 roku, był dość sceptyczny. W jego własnych słowach: „To tak, jakby ktoś mówił, że znaleźli niedźwiedzia polarnego w Paryżu. Jest to fizycznie możliwe, ale nie wydaje się to zbyt realistyczne“.
W tym momencie można się tylko zastanawiać, dlaczego tak duże zwierzę marnowałby energię i narażał własne przetrwanie Aby dostać się do tak odległego miejsca Naukowcy nie mają natychmiastowych odpowiedzi, ponieważ konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań w tej sprawie, ale rozważają pewne hipotezy.
Po pierwsze, nigdy nie można wykluczyć, że zwierzę zaginęło lub miało wadę wrodzoną. W każdym razie najsilniejszą hipotezą jest to, że topnienie Arktyki może otworzyć nowe drogi dla tych waleni, umożliwiając im eksplorację (lub zatracenie się) w nowych siedliskach. Bez wątpienia człowiek pojawia się ponownie jako pierwszy ze sprawców.
Naturalna migracja wielorybów i ich ochrona
Chociaż niewiele wiadomo na temat rzeczywistej powierzchni siedliska szarego wieloryba, wiadomo, że co roku migrują one między swoimi polarnymi żerowiskami letnimi a umiarkowanymi i tropikalnymi obszarami cielenia. Szlaki migracyjne populacji wschodniego i zachodniego Pacyfiku są bardzo różne i niestety jest bardzo mało informacji o ostatniej grupie.
Co ciekawe, obie grupy różnią się od siebie na tyle, że można je nawet uznać za dwa różne podgatunki szarego wieloryba. Populacja wschodnia jest stabilna i ma minimalne ryzyko z ponad 20 500 okazami, podczas gdy jądro zachodnie ma tylko 200 osobników, dlatego uważa się je za zagrożone.
Grupa zachodnich wielorybów osiągnęła rekordowo niski poziom w 2010 r., licząc około 26 samic hodowlanych, z których żadna nie została włączona do populacji od 1995 r. Niezwykle powolne tempo wzrostu tych zwierząt sprawia, że są one podatne na zanikanie, ponieważ jedna z te walenie Dojrzewanie płciowe trwa do 11 lat.
Dzięki wysiłkom ochronnym liczebność zachodnich wielorybów wydaje się rosnąć.
Jedna z pozostałości po populacji, która prosi o pomoc
Wieloryb szary, który odbył najdłuższą podróż zwierzęcą, pochodził z populacji zachodniej, która pozostaje w niebezpieczeństwie. Jeśli coś staje się jasne po przejściu tych linii, to jest to, że niestety z pewnością ten wyczyn był niezamierzony.
Atak ludzi na morza powoduje zanikanie gatunków, topnienie biegunów i poważne katastrofy ekosystemów. Ze względu na różnice środowiskowe związane ze zmianą klimatu, niestety coraz częściej widuje się zwierzęta poza ich naturalnym zasięgiem.
