Aksamitny wąż lub nauyaca to gad znany ze swojej długiej historii śmiertelnych wypadków z wężami. Konsekwencje ich ugryzienia mogą pozostawić trwałe obrażenia, które znacząco wpływają na jakość życia ludzi. Liczba takich zdarzeń wynika z jego nerwowej natury, ponieważ atakuje przy najmniejszym zagrożeniu.
Ten gatunek należy do rodziny żmijowatych, taksonu obejmującego dużą liczbę jadowitych i niebezpiecznych gatunków, takich jak grzechotniki. Naukowa nazwa tego organizmu to Bothrops asper, a swoją sławę zawdzięcza charakterystycznemu kształtowi jego pestek, popularnie znanemu jako „4 nosy”.Czytaj dalej i dowiedz się więcej o tym niebezpiecznym zwierzęciu.
Aksamitne Siedlisko Węży
Ta żmija jest rodzajem węża, który występuje od południowej Ameryki Północnej doAmeryki Południowej, przechodząc przez Kolumbię, Meksyk, Gwatemalę, Wenezuelę, Honduras, Kostarykę i Panamę. W tej formie występuje w dolinach Andów, wybrzeży Pacyfiku i Karaibów.
Jego naturalnym środowiskiem są lasy o wilgotnym lub suchym środowisku i jest gatunkiem lądowym, ale w razie potrzeby może wspinać się na drzewa. Chociaż może żyć na suchych lub suchych obszarach, jest ograniczony do rzek lub strumieni, które pozwalają mu przetrwać. Ponadto, w związku ze zmianą gruntów leśnych pod uprawy, tereny rolnicze stały się nowymi siedliskami gatunku.
Aksamitne węże to nocne i samotne zwierzęta, które w dużej mierze zależą od ciepła otoczenia. Są organizmami ektotermicznymi (ich temperatura wewnętrzna jest uwarunkowana środowiskiem), więc miesiące z zimnymi i suchymi dniami są dla nich najmniej aktywne.
Charakterystyka aksamitnych węży
Wielkość tego gada jest umiarkowana, osiąga rozmiary do 274 centymetrów długości i wagę do 6 kilogramów. Ich kształt ciała jest zwykle smukły, ma co najmniej 20 centymetrów szerokości i wykazuje wyraźny dymorfizm płciowy, przy czym samice są grubsze i cięższe niż samce.
Aksamitny wąż charakteryzuje się płaską, lancetowatą głową, co oznacza, że ma kształt trójkąta lub „strzałki”. Pośrodku jego oczu znajdują się 4 dziury lub „nosy”, z których 2 służą do oddychania (nosy), a pozostałe to lorealne doły. Te ostatnie nie łączą się z płucami, ale służą jako detektory ciepła.
Z drugiej strony skóra ma zmienne kolory w odcieniach brązu, brązu, oliwkowej zieleni i czerni, z diamentowymi wzorami wzdłuż ciała.W brzuchu gatunek zachowuje te same kolory, ale jaśniejsze iz kilkoma ciemnymi plamami. W rzeczywistości wszystkie jego łuski mają dobrze zaznaczony kil, który jest uniesionymi liniami środkowymi o szorstkiej fakturze.
Gatunek ten można pomylić ze stadem sandaczy (Bothrops atrox), bliskim krewnym tego samego rodzaju, który ma wspólne wzorce kolorów z welwetem. Istnieją minimalne różnice, które nie są dostrzegalne gołym okiem, takie jak liczba i kształt łusek, zabarwienie krawędzi itp. Chociaż tylko specjaliści mogą je dokładnie zidentyfikować, oba są bardzo niebezpieczne ze względu na potencjalnie śmiercionośny jad.
Charakter i zachowanie
Ten wąż wystawia się na słońce w ciągu dnia, aby się rozgrzać i przygotować do polowania. Z tego powodu pozostaje przykryty ściółką, polując na zdobycz lub używając ogona jako przynęty, wabiąc ją i chwytając w pułapkę.
Aksamity prowadzą raczej osiadły tryb życia, więc nie oddalają się zbytnio od swojego siedliska, chyba że brakuje pożywienia lub nie ma wystarczającej wilgotności.
Uważany jest za gatunek agresywny i bardzo drażliwy, chociaż wynika to z jego nerwowej natury. Dlatego każda oznaka niebezpieczeństwa powoduje, że natychmiast się broni, co prowadzi do kilku wypadków, mimo że nie został zaniepokojony. Jedynym celem tego zwierzęcia jest obrona, tyle że jest mniej cierpliwy niż inne rodzaje żmij.
Jad Aksamitnego Węża
Wąż aksamitny jest gatunkiem powodującym największą liczbę wypadków z udziałem węży w regionach Ameryki Środkowej i Południowej. Jad tej żmii powoduje stany zapalne, krwotoki i martwicę, pozostawiając poważne następstwa u ofiar po przerażającym ukąszeniu.
Jednym z najsilniejszych skutków jadu jest śmierć tkanki mięśniowej (martwica). Dzieje się tak, ponieważ powoduje obrażenia, których nie można naprawić i które pogarszają się wraz z rozprzestrzenianiem się toksyny. W rzeczywistości artykuł w czasopiśmie naukowym Toxicon donosi, że środki przeciw żmijom nie neutralizują szybko jadu, więc trudno jest uniknąć następstw.
Aksamitne karmienie węża
Dieta tych gadów składa się z szerokiej gamy ofiar, w tym niektórych gryzoni, ptaków, jaszczurek i płazów. Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Peru węże te zmieniają ofiary w miarę dojrzewania. W młodości żywią się głównie żabami i jaszczurkami, natomiast w wieku dorosłym żywią się małymi ssakami, ptakami i większymi anuranami.
Reprodukcja Aksamitnego Węża
Rozmnażanie się tego zwierzęcia zależy w dużej mierze od klimatu, ponieważ preferuje ono najbardziej wilgotne miesiące i ma zdolność rozmnażania się raz lub dwa razy w roku. Z tego powodu, ze względu na różnice klimatyczne między obszarami, na których występuje, nie przebiega według określonego schematu, jeśli chodzi o kopulację.
W tym procesie samce podążają za swoją potencjalną partnerką, próbując zwrócić na siebie jej uwagę, a nawet próbują położyć głowę obok niej, aby się do niej zalecać.Jeśli samica się zgodzi, sięga po samca, aby rozpocząć krycie. Jednak to one kontrolują, ponieważ mogą kojarzyć się z wieloma samcami przed zajściem w ciążę.
Po zapłodnieniu młoda matka przejdzie przez okres ciąży trwający od 6 do 8 miesięcy, aby urodzić od 5 do 86 młodych. Te węże to organizmy żyworodne bez opieki rodzicielskiej, więc po wykluciu potomstwo będzie musiało radzić sobie same.
Stan ochrony
Aksamitny wąż jest uważany za zwierzę odnoszące sukcesy, ponieważ nie ma dowodów na to, że jego populacja spada. Z tego powodu Kolumbijska Czerwona Księga Gadów sklasyfikowała go jako gatunek najmniejszej troski. Mimo to, ponieważ dobrze przystosował się do środowisk rolniczych, prawdopodobne jest, że interakcje z tym wężem będą się nasilać, prowadząc do innych problemów.
Ta żmija jest postrzegana jako potencjalne zagrożenie, co może prowadzić do prób jej wyeliminowania jako rozwiązania zapewniającego bezpieczeństwo ludzi w środowiskach rolniczych.Dlatego konieczne jest poszukiwanie alternatyw już teraz: te sytuacje muszą zostać pogodzone, zanim wymkną się spod kontroli.
Ludzie mają powody do obaw przed tym jadowitym gadem, jednak trzeba też przyznać, że najeźdźcą jest człowiek. W tym sensie zwierzęta tylko bronią się przed „intruzami” bez złośliwości i sumienia, dążąc do przetrwania. Aby współistnieć, musisz zrozumieć, że inne zwierzęta mają takie samo prawo do życia jak Ty, a poznanie ich choć trochę to dobry początek.
