Żółw brunatny, znany również jako żółw ostrogowy, jest jednym z największych istniejących gatunków. Jest przystosowany do życia w ekstremalnie gorących środowiskach, posiada zdolności pozwalające mu unikać utraty wody. Ponadto jest to gigantyczny gad, wyspecjalizowany w przetrwaniu w granicach jednej z najsłynniejszych pustyń.
W formalny sposób nazwa naukowa tego żółwia to Centrochelys sulcata, gad zauropsyd należący do Chelonian (Testudineans). Dowiedz się więcej o tym gigancie z Afryki w tym artykule.
Siedlisko żółwi sulcata
Rozmieszczenie tego gada obejmuje południową część Sahary, od Senegalu po wschodni Sudan, wzdłuż pasma sahelu.Powoduje to, że znajduje się w pasie, który przecina cały kontynent afrykański, od Oceanu Atlantyckiego po Morze Czerwone. Ponadto obszar ten jest znany jako region przejściowy między pustynnymi wydmami a roślinnością.
Siedliska, w których rozwija się ten żółw, to suche i piaszczyste gleby, o dość wysokich temperaturach. W tych miejscach opady są niewielkie, więc trzeba w szczególny sposób radzić sobie z upałami. Aby to zrobić, kopie nory, aby wytrzymać długie okresy suszy, ale także lodowate noce w swoim otoczeniu.
Cechy fizyczne
Tojest uznawane za jednego z największych żółwi w Afryce, ustępującego tylko żółwiom z Galapagos. Długość jego skorupy może dochodzić do 85 centymetrów, a waga przekracza 80 kilogramów.
Sylwetka pancerza tego żółwia jest owalna, spłaszczona na grzbiecie i ma ząbkowane krawędzie.Chociaż kształt ich tarcz jest płaski, brzegi są zagięte prawie poziomo, przypominając podstawę kapelusza. W tym obszarze grzbietu dominującym kolorem jest brązowo-kawowy.
Z kolei jego płyty brzuszne (plastron) mają wyraźnie zaznaczone podziały, ze śladami wzrostu i odcieniami kości słoniowej. Ponadto jego skóra jest dość gruba i żółta, ale z pewnymi odcieniami brązu, które łączą się z jego naturalnym środowiskiem.
Ten żółw ma parę ostrog na tylnych łapach, co jest szczególną i charakterystyczną cechą. Są to wypustki, które wystają ze skóry, bardzo podobne do „kości”, i dlatego ten chelonian nazywany jest „żółwiem ostrogowym”.
Dieta żółwia Sulcata
Ten żółw zjada niewielką roślinność w swoim środowisku, dlatego jest uważany za roślinożercę.Co więcej, takie zachowanie pomaga mu przetrwać, ponieważ dzięki tym roślinom może nawadniać i magazynować wodę. Niektóre z grup składających się na ich dietę to trawy, dyniowate i daktyle.
To jeden z gatunków sprzyjających utrzymaniu roślinności w ubogich i suchych ekosystemach. Funkcją żółwia sulcata w jego środowisku jest żerowanie na tych roślinach, tak że podczas wypróżniania jego odchody służą jako nawóz dla spożytych nasion. W ten sposób roślinom udaje się zregenerować, przeżywając w glebie z nielicznymi składnikami odżywczymi w ich środowisku.
Reprodukcja żółwia brunatnego
Samce tego żółwia osiągają dojrzałość płciową, gdy ich pancerz mierzy 35 centymetrów średnicy. Z drugiej strony ich okres godowy przypada na okres od września do listopada, wykorzystując porę deszczową. Nie jest to jednak restrykcyjne, ponieważ wiele okazów może kojarzyć się przez pozostałą część roku, w zależności od warunków środowiskowych.
Chociaż nie są to skomplikowane zaloty, samce żółwi sulcata przyciągają uwagę samicy, chodząc w kółko wokół niej i stukając w jej skorupę. W tym czasie samce są dość agresywne w stosunku do swoich pobratymców tej samej płci, o co toczą się zaciekłe i krwawe walki.
Po kopulacji organizm samicy zaczyna produkować jaja i musi ona ograniczyć ilość spożywanego pokarmu. Ponadto instynktownie szuka dobrego miejsca do zakopania się, samodzielnie kopiąc dół o głębokości 14 centymetrów. Co więcej, pierwsze strony mogą jej nie przekonać i powtarza ten proces jeszcze 4-5 razy, aż wybierze tę właściwą.
Wreszcie, gdy znajdzie swoje idealne miejsce, matka składa w gnieździe od 15 do 30 jaj, aby rozpocząć proces inkubacji, który potrwa około 8 miesięcy. W tym momencie samica zakrywa swoje jaja tylko w celu ich ochrony, ale nie zapewnia formalnej opieki rodzicielskiej.
Podobnie jak krokodyle, płeć tego gada zależy od temperatury inkubacji. Oznacza to, że jaja wyklute w niższych temperaturach są płci męskiej, a jaja żeńskie w wyższych temperaturach.
Zachowanie
Te żółwiaki są dość agresywne, nawet po wykluciu, w którym to momencie będą okładać się nawzajem, próbując się przewrócić. W rzeczywistości kilka z tych walk kończy się krwawymi szyjami i głowami, zwłaszcza w okresie lęgowym.
Ten gatunek lubi dużo kopać i jest do tego dobrze przystosowany, ponieważ wykorzystuje ten zasób do ucieczki przed niesprzyjającymi upałami. Z tego powodu okazy muszą być tak przygotowane, aby uniknąć odwodnienia, w związku z czym udają się do wykopanych dołów, aby utrzymać temperaturę i chronić się przed słońcem. Z tego też powodu są najbardziej aktywne o zmierzchu lub o świcie.
Stan ochrony
Populacja tego zwierzęcia spada, co oznacza, że może mu grozić wyginięcie. Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody gatunek ten znajduje się na liście zagrożonych. Wynika to z problemów, z jakimi boryka się zarówno gad, jak i jego siedlisko.
Ogólnie rzecz biorąc, przeszkody uniemożliwiające rozwój tego żółwia to:
- Utrata siedliska: obszar występowania tego żółwia boryka się z poważnymi problemami związanymi z wylesianiem, rolnictwem i urbanizacją, co komplikuje przetrwanie gatunku. Ponadto te same czynniki spowodowały fragmentację ich populacji.
- Polowanie (konsumpcja): ze względu na lokalne warunki społeczno-ekonomiczne mięso tego gada jest wykorzystywane do spożycia przez ludzi.
- Handel: ze względu na pewne zwyczaje i wierzenia, zwierzęta te są eksportowane w celu wytwarzania lekarstw, które rzekomo zwiększają długowieczność. Ponadto jest również znany wśród fanów gadów, sprzedawany jako zwierzak w różnych miejscach.
Perspektywy
Żółw sulcata to piękny gad o niewiarygodnych rozmiarach, któremu grozi wyginięcie. Chociaż jego schyłek wydaje się odległy, sytuacja tego gatunku nie jest dobra, ponieważ napotyka trudne do rozwiązania przeszkody społeczno-ekonomiczne i polityczne. Jedyną dobrą rzeczą w tym jest to, że można go rozmnażać w niewoli, więc wciąż jest nadzieja na jego zachowanie.
Mimo to zniknięcie gatunku z jego naturalnego środowiska jest katastrofą dla ekosystemu, ponieważ tworzy nierównowagę, którą niełatwo skorygować. Każdy gatunek ma swoją rolę w przyrodzie i wszystkie są ważne. Z tego powodu powinniśmy dążyć do równowagi ekologicznej ze zrównoważonym rozwojem, czyli nauczyć się współistnieć z innymi.
