Współwłasność zwierząt to stosunkowo nowa forma prawna, która zyskała duże znaczenie w sprawach rozwodowych. Ale jego koncepcja prawna wykracza poza słynne i przyjemne: „kto dostaje psa?”
Następnie wyjaśnimy główne przypadki, w których stosuje się współwłasność zwierząt i jak konkretnie współwłasność zwierząt domowych występuje po separacji pary.
Reżim prawny dotyczący współwłasności zwierząt
Tradycyjnie prawa, a co za tym idzie ich agenci, traktują zwierzęta jako własność, która może podlegać współwłasności.Innymi słowy, kilka osób może być posiadaczami lub właścicielami tego samego zwierzęcia; Z tego powodu na płaszczyźnie prawnej można mówić o współwłasności zwierząt.
Prawne aspekty współwłasności zwierząt nadal kierują się reżimem prawnym dotyczącym własności wspólnej, ustanowionym w hiszpańskim Kodeksie Cywilnym. Zasadniczo przepisy te mają zastosowanie tylko wtedy, gdy konieczne jest wszczęcie postępowania prawnego z powodu braku porozumienia między stronami współwłasności zwierzęcia.
Konflikty te są dość powszechne we wspólnym pozyskiwaniu koni przeznaczonych do sportu i zawodów. Aby uniknąć takiej sytuacji, wskazane jest, aby współwłaściciele zawsze zawierali umowę przed wspólnym nabyciem zwierzęcia.
Treść dokumentu musi jasno i obiektywnie określać warunki współwłasności i obowiązki każdego właściciela, aby uniknąć przyszłych sporów prawnych.
Uwagi dotyczące współwłasności zwierząt
Pierwszą rzeczą, którą należy wyjaśnić, jest to, że członkowie społeczności, w przypadku współwłasności zwierząt, nazywani są kwotami. Kwoty są niezbędne przy ustalaniu, co odpowiada każdemu współwłaścicielowi w przypadku rozwiązania umowy. Pomagają również regulować obowiązki każdego właściciela w zakresie utrzymania zwierzęcia.
Podobnie zwykle zakłada się, że udział każdego ze współwłaścicieli we własności zwierzęcia będzie identyczny. Jeśli tak nie jest, proporcje odpowiadające każdemu właścicielowi muszą być odzwierciedlone w umowie, a także ich obowiązki i zróżnicowane prawa.
W zakresie praw i obowiązków Kodeks Cywilny określa co do zasady decyzję większości współwłaścicieli. Przewiduje również prawo każdego właściciela do wyznaczenia administratorowi swojej odpowiedzialności za zarządzanie zwierzęciem.
W przypadku braku porozumienia między właścicielami lub zatwierdzenia niespójnych lub arbitralnych ustaleń zgodnie z wcześniej zawartą umową, każdy współwłaściciel ma prawo wystąpić na drogę sądową w celu odstąpienia od umowy i otrzymania odszkodowania proporcjonalnego do swojego udziału we współwłasności.
Współwłasność zwierząt w przypadku rozwodu
Obecnie istnieje historia rozwodów, w których ustalono wspólną opiekę nad zwierzętami, rozumiejąc je jako członków rodziny, a nie majątek, który można podzielić między strony.
W rzeczywistości coraz więcej par decyduje się na sporządzenie umowy regulacyjnej obejmującej ich zwierzęta domowe w momencie sformalizowania ich separacji. W tym dokumencie wyszczególniono obowiązki i prawa każdej ze stron, aby zagwarantować, że zwierzę otrzyma odpowiednią opiekę.
Oczywiście tego typu regulacje określają również podział wydatków na żywienie zwierząt, higienę, dobrostan i profilaktykę. Czyli podstawowe wydatki.
Zasady wspólnej opieki są również ustalone w taki sposób, aby koniec więzi afektywnej nie wpływał na prawo każdego właściciela do cieszenia się towarzystwem najlepszego przyjaciela.
W tym sensie zaleca się, aby właściciele między innymi uzgodnili z wyprzedzeniem, w jaki sposób będą spędzać czas ze swoimi zwierzętami domowymi w dni powszednie i weekendy lub czy zostanie przyjęte miejsce spotkań w celu odbioru i dostawy zwierzęcia praktyki, które pozwolą uniknąć przyszłych problemów między stronami.
Wszystkie te zagadnienia są nowatorskie w dziedzinie prawa, ponieważ zwierzę nie jest już rozumiane poprzez pojęcie materialne (dobro), aby postawić je w sytuacji podobnej do sytuacji dzieci podczas rozwodu.Oprócz zaoferowania zwierzętom bardziej godnego traktowania, może to być kolejny krok w kierunku uznania praw zwierząt.