Chordany, zwierzęta z przewodem nerwowym, mogą wydawać się najliczniejsze i najbardziej znane, jakie istnieją na Ziemi, ale prawda jest taka, że tak nie jest. W rzeczywistości stanowią tylko 3% fauny lądowej.
Aby lepiej zrozumieć nasze pochodzenie i dowiedzieć się trochę więcej o świecie zwierząt, do którego należymy, tutaj znajdziesz pełny opis cech akordów. Podamy również kilka ilustrujących przykładów, więc nie przegap niczego, co zamierzasz tutaj przeczytać.
Co to są akordy?
Członkowie grupy taksonomicznej Chordata nazywani są strunowcami.Obecnie znanych jest prawie 65 000 gatunków należących do tego typu, co plasuje go na trzecim miejscu po stawonogach i mięczakach. Większość należy do podtypu kręgowców, ale nie wszystkie, jak zobaczysz później.
Akordy, jak możesz sobie wyobrazić, łączą ogromną ilość morfologii i adaptacji. Wiele z nich stanowi ostatnie ogniwa w łańcuchu troficznym swoich ekosystemów, zarówno w środowisku wodnym, jak i lądowym, choć zależy to od przystosowania się do środowiska, którego potrzebują do przeżycia.
Akordy to złożone organizmy, które ewoluowały od dolnego kambru, 525 milionów lat temu (lub stąd pochodzi najstarsza skamielina).
Charakterystyka akordów
Jak wiadomo, aby skatalogować zwierzęta należące do tej samej grupy taksonomicznej, bada się budowę i konfigurację ich organizmu w poszukiwaniu wspólnych cech. W przypadku akordów są to cechy opisane w poniższych sekcjach.
1. Mają strunę grzbietową
Strona grzbietowa jest ewolucyjnym prekursorem rdzenia kręgowego. Jest to półsztywny pręt, który tworzy się grzbietowo w stosunku do przewodu pokarmowego. Rozciąga się po całym ciele, nadając mu kształt i pewną sztywność.
Nie mylić z kręgosłupem, który pojawia się podczas embrionalnego rozwoju czaszki.
2. Mają przewód nerwowy
Przebiega równolegle do struny grzbietowej, jest pusty i można go wykryć podczas rozwoju zarodka. U kręgowców ten przewód nerwowy zostanie ostatecznie otoczony przez kręgosłup, tak jak mózg jest chroniony przez czaszkę.
3. Przedstawiają rozszczepy gardła
Przynajmniej na jednym etapie rozwoju embrionalnego pojawiają się rozszczepy gardła. Spowodują one powstanie innych połączeń między ciałem a środowiskiem, takich jak migdałki, ucho lub skrzela. Znajdują się blisko gardła, stąd ich nazwa.
Te szczeliny były systemem filtracji w przedchordanach do karmienia.
4. Mają ogon
Niezależnie od tego, czy jest to widoczne, czy utracone przez ewolucję, to wydłużenie struny grzbietowej jest centralną cechą akordów. Znajduje się w okolicy postanalnej i ma przewód nerwowy oraz mięśnie.
5. Inne funkcje
Oprócz tych 4 cech, akordy mają jeszcze kilka cech charakterystycznych dla swojego rodzaju, ale są one uważane za mniej ważne, ponieważ istnieją pewne wyjątki. Są one następujące:
- Przedstawiają obustronną symetrię w swoim ciele.
- Przedstawiają również segmentację mięśni w tułowiu niesegmentowanym.
- Mają zamknięty układ krążenia.
- Mają brzuszne serce oraz grzbietowe i brzuszne naczynia krwionośne.
- Przedstawiają 3 warstwy embrionalne, z których wyłonią się wszystkie tkanki i narządy.
- W większości z nich można rozróżnić głowę, tułów i ogon.
- Wiele z nich ma szkielet kostny lub chrzęstny.
- Mają kompletny układ pokarmowy, z ustami i odbytem.
Klasyfikacja akordów
Ten typ zwierząt dzieli się na 3 podtypy. Są one następujące:
- Cefalochordany: utrzymują strunę grzbietową przez całe życie.
- Urochordados lub osłonice: to zwierzęta morskie i denne zakotwiczone w glebie i powierzchniach morskich. Zwykle mają kształt beczki i jasne kolory.
- Kręgowce: struna grzbietowa istnieje tylko w stadium embrionalnym lub larwalnym, po czym staje się kręgosłupem.
Przykłady akordów
Jak możesz sobie wyobrazić, podawanie przykładów akordów może zająć długie godziny, jeśli chcesz omówić całą ich różnorodność. Dlatego oto kilka z nich, najbardziej reprezentatywnych, abyście mogli lepiej poznać tę krawędź:
- Płazy: na przykład żaby przedstawiają strunę grzbietową w stadium larwalnym, a następnie kolumnę, gdy osiągają stadium dorosłe.
- Mixinos: znane również jako śluzice, są zwierzętami morskimi, które zamiast szczęki mają dwie struktury, które poruszają się, aby przylgnąć do pożywienia, zwykle padliny. Jest to jeden z najstarszych kręgowców żyjących w morzach.
- Rodzaj Epigonichthys: występuje w Ameryce Środkowej, Malezji i Australii. Ten cefalochordan ma zaledwie 3 centymetry wzrostu i ma wydłużone ciało, które jest ściśnięte po bokach.
- Chondrichthyans: zwierzęta morskie z chrzęstnym szkieletem, jak rekiny.
I oczywiście ssaki, do których my, ludzie, należymy. Jak widać, ta ogromna różnorodność jest próbką ewolucji, jaką niektóre gatunki dokonały na przestrzeni lat.Studiowanie akordów to także poznanie naszych korzeni jako gatunku, więc nie przegap okazji do dalszego badania tego tematu, to Cię zaskoczy.
