Na pewno znasz świnkę, chorobę, która powoduje obrzęk węzłów chłonnych na szyi. W szczególności termin świnka odnosi się do zapalenia ślinianki przyusznej u ludzi. Jednak zapalenie świnki u psów to nie to samo: prawidłowe określenie tego stanu to „śluzówka szyjki macicy” lub „sialoadenitis”.
Ten stan występuje rzadko, ale ma duże znaczenie dla zdrowia zwierzęcia. Zapalenie może być spowodowane niedrożnością przewodów ślinowych, urazem, infekcją (wirusową lub bakteryjną) lub innymi istniejącymi wcześniej chorobami. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tych jednostkach klinicznych, czytaj dalej.
Świnka u psów: co to jest?
U psów są 4 pary gruczołów ślinowych odpowiedzialnych za produkcję śliny. Płyn ten jest niezbędny, gdyż pełni funkcję zapoczątkowania procesu trawienia. Innymi słowy, zgodnie z badaniami zadaniem śliny jest rozpoczęcie przetwarzania żywności w celu wykorzystania składników odżywczych i ochrony jamy ustnej psa przed szkodliwymi mikroorganizmami.
Ze względu na swoje znaczenie struktury te nieustannie produkują ślinę. Dlatego, jeśli są uszkodzone, gruczoły te mogą powodować 2 różne scenariusze patologiczne:
- Aby ślina przedostała się do innych tkanek i spowodowała obrzęk. Ten stan jest znany jako „mucocele”.
- Że gruczoł ślinowy ulega bezpośredniemu zapaleniu, powodując stan znany jako „sialoadenitis”.
Ogólnie rzecz biorąc, pojawienie się guza lub kuli na szyi psa nazywa się świnką. Jednakże, w zależności od pochodzenia tej masy, zmiana zostanie sklasyfikowana klinicznie jako mucocele lub sialadenitis.
Tylko lekarz weterynarii będzie odpowiedzialny za sprawdzenie tego, co się stało, aby określić, który z 2 scenariuszy ma miejsce.
Mucocele: dlaczego tak się dzieje?
Jak wspomniano, mucocele charakteryzuje się wyciekiem śliny do pobliskich obszarów, powodując stan zapalny tego obszaru. Widzimy to w ten sposób: gruczoły ślinowe są jak kran, a kiedy przeciekają, nadmuchują skórę. Coś podobnego do tego, co dzieje się, gdy napełniasz balon wodą.
Ten wyciek jest spowodowany uszkodzeniem gruczołu ślinowego lub przewodów przewodzących ślinę. Powody, dla których tak się dzieje, mogą być różne, ale główne z nich to:
- Urazy lub jakieś uderzenie.
- Obecność sialolitu lub ciała obcego pokrywającego przewody.
- Nowotwory lub nowotwory.
Objawy będą zależeć od tego, który gruczoł jest w stanie zapalnym. Jednak w większości przypadków mogą pojawić się następujące objawy kliniczne:
- Ból w okolicy przy dotyku.
- Wytrzeszcz, patologia oka objawiająca się ruchem gałki ocznej.
- Trudności w oddychaniu.
- Rozbieżny zez.
- Zapalenie okolic oczu.
Jak widać są to objawy ogólne, będące konsekwencją stanu zapalnego lub nagromadzenia śliny u psa. Jednak najbardziej oczywistym znakiem będzie zawsze wykrycie masy lub kuli na szyi lub w pobliżu pyska psa.
Zapalenie ślinianek: dlaczego jest spowodowane?
W takich przypadkach stan zapalny występuje bezpośrednio w gruczole. Dlatego, chociaż brzmi podobnie do mucocele, klinicznie zmienia się całkiem sporo. Ten stan może być spowodowany różnymi przyczynami. Wśród najczęstszych mamy:
- Rany penetrujące (na przykład ugryzienia).
- Bezpośrednie infekcje wirusowe lub bakteryjne (nosówka, paramyksowirus itp.).
- Infekcje przylegające do gruczołu (głównie bakteryjne).
Podobnie jak w przypadku śluzówki, w zależności od dotkniętego gruczołu, objawy mogą być różne. Do najczęstszych należą:
- Ból w okolicy przy dotyku.
- Gorączka.
- Depresja.
- Obecność ropy w ślinie.
- Wytrzeszcz.
- Rozbieżny zez.
- Utrata apetytu.
- Ból podczas otwierania ust.
Objawy mogą stać się podobne do powyższych. Jednak będąc zapaleniem gruczołów, organizm może zareagować gorączką. Ponadto ten typ stanu zwykle powoduje większy ból niż mucocele.Należy również zauważyć, że oba warunki mogą wystąpić w tym samym czasie.
W niektórych scenariuszach stan zapalny może prowadzić do nadprodukcji śliny, czego skutkiem jest śluzówka. Rozważa się również powstawanie sialolitów (kamieni), które blokują przewody ślinowe, łamiąc je i wypełniając obszar płynem.
Jak to się diagnozuje?
Zadanie diagnozy jest dość złożone, więc tylko profesjonalny lekarz weterynarii powinien być odpowiedzialny za wyjaśnienie, co dolega Twojemu psu. Badania przesiewowe w kierunku świnki, choć trudne, można podzielić na 4 etapy:
- Historia medyczna: poznanie wcześniej istniejących chorób.
- Badanie fizykalne: polega na badaniu palpacyjnym stanu zapalnego.
- Badanie USG: obserwacja okolicy i tkanek.
- Badania kliniczne: w celu wykrycia możliwej infekcji.
Na początku nauczycielowi zadawane są typowe pytania, aby dowiedzieć się, czy pies miał jakieś uderzenie, infekcję lub operację, które mogły spowodować problem. Dlatego odpowiadając musisz być jak najbardziej szczery, ponieważ ułatwia to pracę weterynarzowi.
Podczas badania fizykalnego specjalista sprawdza dotykiem położenie i kształt stanu zapalnego, co daje wskazówki do postawienia diagnozy. Dzięki temu możesz określić, czy rzeczywiście jest płynny, czy też, w przypadku jego braku, masa odpowiada zapaleniu zwoju.
Następnie specjalista wykonuje badanie ultrasonograficzne, którym może być również zdjęcie rentgenowskie.W ten sposób upewnia się, co się dzieje lub dlaczego powstała ta masa w szyi. Ponadto dzięki temu można wykluczyć inne choroby, takie jak ropnie, zapalenie węzłów chłonnych, kamienie, krwotoki lub nowotwory.
Wreszcie można potwierdzić badaniem klinicznym, czy pacjent ma infekcję. W ten sposób profesjonaliści konsolidują lub wykluczają diagnozę, aby była jak najbardziej dokładna.
Leczenie świnki u psów
W zależności od diagnozy leczenie może obejmować kilka opcji. Jeśli uszkodzenie dotyczy przewodów ślinowych, można zasugerować operację w celu naprawienia przewodu. Jeśli nie jest to wykonalne, możesz również zdecydować się na ciągłe opróżnianie masy śliny, co jest znane jako „drenowanie”.
Jeśli stan jest spowodowany infekcją, infekcja jest leczona w pierwszej kolejności. Po uniknięciu stanu zapalnego wszystkie objawy powinny stopniowo ustępować. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy stan pojawia się z powodu choroby wirusowej: w tym przypadku jedyne, co się robi, to leczenie objawów za pomocą leków przeciwzapalnych i paliatywnych.
Dzieje się tak, ponieważ choroby wirusowe zwykle ustępują naturalnie i obecnie nie ma na to skutecznych metod leczenia. Więc po prostu unikają ogólnej irytacji i czekają na zakończenie infekcji.
Wreszcie, jeśli stan wynika z innej istniejącej wcześniej choroby, ta inna choroba musi być leczona. Na przykład, jeśli jest to infekcja innej tkanki, musisz zająć się pierwotnym źródłem infekcji, aby rozwiązać problem świnki u psów.
W każdym przypadku zawsze istnieje rozwiązanie polegające na usunięciu gruczołu ślinowego i jego przewodów. Jednak takie podejście może zaoferować tylko profesjonalista, po rozważeniu innych alternatyw.
Czy świnka u psów jest zaraźliwa?
Świnka jest zaraźliwa tylko wtedy, gdy jest spowodowana infekcją bakteryjną lub wirusową. Kiedy pojawiają się z powodu urazu lub uderzenia, nie mogą być przenoszone. Najlepsze jest to, że jeśli wykryjesz nieprawidłowe zapalenie szyi lub pyska psa, udaj się do lekarza weterynarii, aby dokładnie ocenić i postawić diagnozę.
Czy mogę dać ci coś domowej roboty?
Zaleca się natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem po wykryciu objawów. Można jednak złagodzić ból psa za pomocą domowych środków zaradczych. Mimo to należy pamiętać, że nie zastępują one w żadnym momencie leku podanego przez weterynarza. Zachowaj środki ostrożności i poinformuj profesjonalistę o wszystkim, co podajesz psu.
Głównymi domowymi sposobami są naturalne środki przeciwzapalne, takie jak napary z cynamonu, kurkumy czy rumianku, które, jak wykazały badania, pomogą zmniejszyć obrzęk węzłów chłonnych. Można również pomóc choremu psu poprzez stosowanie zimnych okładów, dzięki czemu poczuje on trochę świeżości i zmniejszy się opuchlizna.
Jeśli możesz, zapytaj weterynarza o dawkowanie, ponieważ przedawkowanie tych pokarmów może być niebezpieczne.
Zapobieganie śwince u psów
Niestety nie ma szczepionki, która chroniłaby przed świnką u psów. W każdym razie jest to nieco dziwny obraz kliniczny u psów i prawie zawsze konieczne jest wykluczenie innych możliwych patologii, w wyniku których dochodzi do zapalenia gruczołów.
Najlepszą profilaktyką tego obrazu klinicznego jest zapobieganie kontaktowi psa z innym psem (lub człowiekiem), u którego występują objawy wskazujące na świnkę. Profesjonalne źródła szacują, że psy żyjące z chorymi małymi dziećmi często wykazują podobne objawy, oprócz przenoszenia specyficznych krążących przeciwciał we krwi. Jednak możliwość przenoszenia nie została jeszcze potwierdzona.
Psy nie mogą być szczepione przeciwko śwince, ale ludzie mogą. Dlatego najlepszą profilaktyką będzie szczepienia opiekunów domowych.
Jeśli mój pies ma świnkę, czy wyzdrowieje?
Odzyskiwanie może nastąpić w ciągu zaledwie kilku tygodni. Nawet stan zapalny może zniknąć natychmiast, jeśli weterynarz odsączy ślinę. Pamiętaj, że w przypadkach, w których dochodzi do infekcji, konieczne jest podjęcie odpowiedniej mediacji: dzięki niej powrót do zdrowia jest prawie powszechny.
Najbardziej skomplikowane przypadki to te, w których dochodzi do silnego urazu lub gdy istnieją wcześniej choroby. Te obrazy kliniczne są trudne do rozwiązania, ponieważ musisz radzić sobie z problemami innymi niż świnka. Jednak można je również leczyć.
Pamiętaj, że diagnostyką i leczeniem świnki u psów musi zajmować się profesjonalista. Tylko lekarz weterynarii jest w stanie zapewnić niezbędną i zindywidualizowaną opiekę w każdym przypadku. Nie ma nic lepszego niż skorzystanie z pomocy eksperta ds. zdrowia zwierząt.
