Tarczyca to mały gruczoł, który ma kształt motyla i znajduje się w okolicy szyi. Może nie działać prawidłowo i mogą wystąpić stany, takie jak nadczynność przytarczyc. To zaburzenie dotyka różne zwierzęta, w tym psy i koty.
Co to jest nadczynność przytarczyc?
W słowniku National Cancer Institute nadczynność przytarczyc jest definiowana jako „stan, w którym przytarczyce - cztery narządy wielkości ziarnka grochu znajdujące się w tarczycy - wytwarzają zbyt dużo parathormonu. Powoduje to utratę wapnia w kościach i wyższe stężenie wapnia we krwi.Objawy obejmują ból kości i problemy z nerkami.”
Przytarczyce są niewielkich rozmiarów i odgrywają zasadniczą rolę w utrzymaniu stężenia wapnia. Gruczoły wydzielają parathormon (PTH), którego zadaniem jest zwiększenie ilości wapnia we krwi. Ponadto hormon ten działa na jelita, kości i nerki.
Jednakże jedną z głównych misji parathormonu jest indukcja hydroksylacji witaminy D w nerkach. Aktywacja witaminy D wyzwala kaskadę reakcji; aktywowane są białka regulujące wchłanianie wapnia w jelitach.
Typy
Ta patologia została podzielona na dwie grupy. Nazywa się je pierwotną nadczynnością przytarczyc i wtórną nadczynnością przytarczyc.
Pierwotna nadczynność przytarczyc
Choroba jest klasyfikowana jako pierwotna, gdy jest czynnościowym zaburzeniem przytarczyc. Główną konsekwencją jest nieprawidłowe wydzielanie dużych ilości parathormonu.
Wydaje się, że główną przyczyną rozwoju pierwotnej nadczynności przytarczyc jest obecność pojedynczych gruczolaków. Czasami jednak wspominano o obecności raków i przerostów.
Przed nadmiernym wydzielaniem PTH wapń jest ponownie wchłaniany w różnych częściach organizmu. A w efekcie prowadzi to do hiperkalcemii.
Z kolei hiperkalcemia powoduje zmiany w różnych okolicach ciała. Np. w nerkach, dolnych drogach moczowych, na poziomie serca itp.
Wtórna nadczynność przytarczyc
Z drugiej strony istnieje wtórna nadczynność przytarczyc, która dzieli się na dwie klasy. Rozwija się to jako odpowiedź homeostatyczna generowana przez niskie wartości zjonizowanego wapnia we krwi.
Wtórna nerkowa nadczynność przytarczyc spowodowana jest obniżonym stężeniem wapnia w osoczu. Dodatkowo zakłada wzrost wydzielania PTH i spadek przesączania kłębuszkowego.
Wtórna żywieniowa nadczynność przytarczyc jest definiowana jako zaburzenie metaboliczne. Zaburzenie to spowodowane jest nadmiernym i przedłużonym uwalnianiem hormonu przytarczyc.
W obu typach nadczynności przytarczyc wapń odgrywa kluczową rolę. Wapń jest minerałem, który pełni w organizmie ważną rolę, ponieważ jest budulcem kości i zębów.
Z drugiej strony wapń spełnia też inny szereg funkcji. Wśród nich pełni funkcję przekaźnika wewnątrzkomórkowego oraz uczestniczy w procesach krzepnięcia krwi i skurczu mięśni.
Jak nadczynność przytarczyc wpływa na psy?
Ogólnie rzadko psy cierpią na tę chorobę, a jeszcze trudniej, że występuje ona u kotów. Zwykle dotknięte chorobą są zwierzęta starsze lub w pewnym wieku.
W zależności od objawów występujących u zwierzęcia rokowanie może być mniej lub bardziej korzystne.Najbardziej ogólne objawy to: wielomocz (zwiększona potrzeba pójścia do toalety), nietrzymanie moczu, osłabienie mięśni, wymioty lub drżenie. W momencie wykrycia infekcji nerek rokowanie się pogarsza.
Podczas diagnozy choroby jednym z badań do wykonania będzie rutynowe badanie krwi. Pozwoli to potwierdzić, czy pacjent cierpi na tę chorobę iw jakim jest stanie.
W zależności od uzyskanej diagnozy weterynarz może zdecydować jakie leczenie zastosować. W przypadku wykrycia hiperkalcemii należy natychmiast podjąć leczenie, nawet jeśli przyczyna jest nieznana.
W przypadku obecności guza przytarczyc lekarz weterynarii może zaproponować dwie opcje. Albo wykonaj chirurgiczne usunięcie, albo mniej agresywną opcję, taką jak ablacja etanolem. W zależności od wielkości guza, specjalista wybierze te lub poprzednie opcje.
Po wykonaniu zabiegu weterynarz będzie monitorował poziom wapnia we krwi. W niektórych przypadkach po operacji u zwierzęcia może wystąpić hipokalcemia. Jednym ze sposobów odwrócenia tego jest podawanie witaminy D i wapnia.
Trzeba pamiętać, że w zależności od czasu potrzebnego na postawienie diagnozy, leczenie będzie się różnić. Przede wszystkim weterynarz będzie kontrolował możliwe następstwa na poziomie nerek, które mogły wystąpić.
