Glistnica u psów i kotów cierpi na 40% populacji psów. Terminowa uwaga zapobiega dalszym komplikacjom zdrowotnym u zwierzęcia.
Jak w przypadku większości chorób szczenięta wymagają większej uwagi, są delikatniejsze. Dlatego źle leczona glistnica może u nich spowodować śmierć.
Analiza kału zwierzęcia jest niezbędna do jego postawienia diagnozy, a także konieczne jest udanie się do lekarza weterynarii w przypadku podejrzenia jakiejkolwiek nieprawidłowości. Upieramy się, że im szybciej, tym lepiej.
To samo dotyczy osób podejrzanych o zakażenie. Pomoc medyczna musi być natychmiastowa, aby uniknąć rozprzestrzeniania się infekcji.
Co to jest glistnica u psów i kotów
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że glistnicę wywołują dwa pasożyty: toxocara i toxoascaris leonina, które zasiedlają jelito cienkie zwierzęcia.
Okazuje się, że jaja tego pasożyta są wydalane z kałem psa lub kota. Jednak pod wpływem czynników zewnętrznych jaja te dojrzewają i stają się larwami.
Tak więc psy zwykle zarażają się poprzez spożycie zainfekowanego kału. Albo przez pomyłkę, albo mimowolnie brudząc sobie łapy.
W ciele zwierzęcia larwy uwalniają się z osłonki. Wędrują one do wątroby przez krwioobieg, a następnie przechodzą przez płuca; następnie docierają do tchawicy, przechodzą przez przełyk i trafiają do żołądka. W końcu osiedlają się w jelicie, gdzie dojrzewają do postaci dorosłych robaków.
Jakie są objawy glistnicy
Objawami glistnicy u psów i kotów są głównie kaszel i biegunka. Mają też wzdęcia i bóle brzucha, utratę wagi i problemy ze wzrostem.
W niektórych przypadkach obraz kliniczny może być skomplikowany przez infekcje dróg oddechowych, takie jak zapalenie płuc. Z kolei inne zwierzęta miały zapalenie żołądka i jelit w wyniku glistnicy.
Oprócz opisanych powyżej infekcji dróg oddechowych możemy stwierdzić, że niedrożność jelit może stać się kolejnym poważnym stanem chorobowym.
Oczywistym jest, że w przypadku wystąpienia któregokolwiek z powyższych objawów należy udać się do specjalisty, który zdiagnozuje problem poprzez badanie kału. W zależności od wyników i badania fizykalnego zostanie ustalone, czy badania krwi są dokładne.
Jak dana osoba to dostaje
Glistnica jest częstą chorobą na terenach wiejskich lub tam, gdzie przeważają tereny lądowe. Dzieje się tak między innymi dlatego, że są to ulubione miejsca wypróżnień psów i kotów.
Tak więc dzieci w wieku od dwóch do pięciu lat są bardziej podatne na zakażenie. Infekcja jest spowodowana spożyciem fekaliów zawartych w glebie.
Podobnie jak u psów, larwa przemieszcza się przez krwioobieg człowieka i wpływa na jego narządy. W pierwszej fazie choroby nie ma wyraźnych objawów. W miarę rozwoju larwy obraz kliniczny jest pokazany zgodnie z zajętymi narządami.
Właściwie objawy u zarażonych osób są bardzo podobne do tych, na które cierpią zwierzęta. Czyli kaszel, biegunka, wzdęcia i zaburzenia wzrostu.
Jak zapobiegać zakażeniu glistnicą u psów i kotów
W przypadku zwierząt domowych kluczowe jest przestrzeganie okresowego odrobaczania. Bardzo ważne jest również, aby pamiętać o wyczyszczeniu zwierzęcia po każdym spacerze.
Inną formą profilaktyki jest kontrolowanie kontaktu z innymi zwierzętami, zwłaszcza jeśli nie mają właścicieli. Do tej kontroli użycie obroży wydaje się niezbędne.
Powinieneś również unikać spacerów z psami na placach zabaw dla dzieci. Środki ostrożności przy najmłodszych w domu muszą być maksymalne; na przykład ważne jest, aby dobrze myli ręce po kontakcie z psem.
Glistnica u szczeniąt
- Największy problem z larwami glistnicy polega na tym, że mogą one przenikać przez łożysko ciężarnej suki. W ten sposób bezpośrednio zakażają nienarodzony płód.
- Po wejściu do organizmu szczeniaka przechodzą tą samą drogą, co w ciele dorosłego zwierzęcia.
- Ryzyko śmierci jest większe u dzieci, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest w pełni rozwinięty.
- Istnieje również droga zarażenia szczeniąt przez mleko matki; larwy przemieszczają się przez gruczoły sutkowe i przechodzą przez sutek do młodych.
- Zarówno przed porodem, jak i po porodzie, ważne jest podjęcie środków zapobiegawczych, aby zadbać o mamę i jej cielę. Utrzymanie miejsca porodu w czystości zmniejsza ryzyko infekcji.
Główne źródło obrazu: DORIS META F
