Tęgoryjce to endopasożyty, które żywią się żywicielem, a ich jedynym celem jest rozmnażanie i rozprzestrzenianie choroby. Organizmy te mają zdolność zakotwiczania się w ścianie jelita żywiciela, gdzie łatwo się odżywiają i rozmnażają. Ze względu na swój cykl życiowy mogą powodować różne objawy, które w niektórych przypadkach są śmiertelne dla psów.
Ważność tego nicienia polega na tym, że może zarażać psowate, wnikając przez skórę. W przeciwieństwie do innych rodzajów pasożytów, tęgoryjce nie muszą przedostawać się do żywiciela przez usta, aby rozpocząć infekcję, są nawet zdolne do migracji przez różne narządy, zanim dotrą do jelita.Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym robaku i jak go uniknąć, czytaj dalej.
Tęgoryjce u psów?
Ten typ pasożyta jest w stanie zarażać szeroką gamę zwierząt mięsożernych. Tęgoryjce należą do grupy robaków, więc ich morfologia jest podobna do dżdżownicy. Jego rozmiar jest niewielki – osiąga zaledwie 13 milimetrów długości – ale ma duże zdolności reprodukcyjne, a dorosła samica produkuje do 20 000 jaj dziennie.
Zarażenie tymi robakami może wystąpić u psów w każdym wieku. Jednak jego śmiertelność jest wyższa u mniejszych psowatych i u tych, które nie otrzymują odpowiedniej pomocy medycznej.
Klinicznie choroba ta nazywana jest tęgoryjcem psim. Charakteryzuje się częstymi biegunkami ze śladami krwi, ponieważ tęgoryjce rozdzierają ścianę jelita psa, aby pożywić się krążącą krwią.Mechanizm chorobotwórczy jest nieco podobny do tego, co robią niektóre wysysające krew pijawki, ale wewnątrz ciała.
Kiedy mówimy o tęgoryjcach, w rzeczywistości odnosimy się do szerokiej gamy gatunków, które na poziomie taksonomicznym należą do rodzaju Ancylostoma. U psów najczęstsze gatunki to:
- Ancylostoma caninum, najczęściej.
- A. brazylijski.
- A. ceylanicum.
- A. stenocephala.
Cykl życiowy tęgoryjca u psów
Ten nicień spędza część swojego życia na wolności, a drugą jako dorosły pasożyt wewnątrz psa. Biorąc pod uwagę, że pasożyty skupiają swoje życie na znalezieniu żywiciela, a następnie na rozmnażaniu, my skupimy się tuż po rozmnażaniu. W tym sensie jaja, które są produkowane, wychodzą z kałem, docierając do ziemi i rozpoczynając swój cykl.
Darmowa faza życia
Kiedy jajo znajdzie się w ziemi, wyklucie się pierwszej larwy (stadium L1) zajmuje około 24 godzin. Podobnie jak inne bezkręgowce, aby rosnąć, musi jeść i zrzucać skórę, więc żywi się materią organiczną dostępną w glebie. Z każdym wylinką egzoszkieletu larwy osiągają nowy etap w swoim cyklu życiowym.
Larwa przechodzi przez wszystkie swoje fazy maksymalnie w ciągu 22 dni, w zależności od temperatury i dostępności pożywienia. Te nicienie preferują ciepłe środowiska, więc rosną szybciej w tych klimatach. Ostatnią wolno żyjącą larwą jest stadium 3 (L3), które osiąga pod koniec drugiego pierzenia. Kiedy osiągnie ten punkt, jest już w stanie zarazić swojego żywiciela, w tym przypadku psa.
Faza życia pasożyta
Aby rozpocząć inwazję, ten pasożyt musi dostać się do ciała psa. Aby to zrobić, ma 2 główne drogi: przez usta lub przez skórę.Najszybszym i najłatwiejszym sposobem zarażenia kłów jest droga pokarmowa, ponieważ patogen po prostu podąża przez układ pokarmowy do jelita i tam się zakotwicza.
Jednak ten rodzaj nicieni ma „kartę atutową”, ponieważ może przebić skórę, aby dostać się do żywiciela. Oznacza to, że zwykłe chodzenie po obszarze zarażonym larwami L3 tego nicienia jest więcej niż wystarczające, aby się zarazić.
Jeżeli pasożyt wniknie przez skórę, podąża drogą limfatyczną, co pozwala mu łatwo dotrzeć do serca. Z tego narządu trafia bezpośrednio do płuc, a stamtąd w rejon jamy ustnej (tchawica-gardło). W tym miejscu za pomocą śliny i jamy ustnej jest połykana i podąża drogą do jelita. Proces ten trwa od 2 do 7 dni, więc pierwsze objawy infekcji są prawie niezauważalne.
Ostatecznie larwa jest zakotwiczona w jelicie za pomocą haczyków w pysku.Tutaj zaczyna żywić się krwią psa. Wreszcie, ponieważ ma już pożywienie, linieje po raz ostatni, aby osiągnąć dojrzałość płciową. W ten sposób jest w stanie kojarzyć się i rozmnażać, produkując jaja, które ponownie rozpoczną cykl.
Przyczyny tęgoryjców u psów
Jak wspomniano, ten pasożyt ma 2 główne drogi wejścia, jednak nie są one jedyne. U psów istnieją przypadki kliniczne, które wykazały, że ciężarne matki mogą również przenosić tęgoryjca. Z tego powodu istnieją 4 główne drogi zakażenia u psów:
- Naskórek (skóra): kontakt cienkiej skóry z larwami nicieni.
- Doustnie (usta): larwy pasożyta są bezpośrednio połykane.
- Przez łożysko: ciężarne matki mogą zarazić swoje szczenięta przez łożysko płodu.
- Karmienie piersią: jeśli matka jest zarażona podczas laktacji, może zarażać szczenięta poprzez mleko.
W zależności od drogi zakażenia larwy mogą pozostać nieaktywne, co może oznaczać opóźnione objawy.
Objawy zarażenia tęgoryjcem psów
Objawy zarażenia tęgoryjcem u psów są różnorodne. Nasilenie objawów zwiększa się lub zmniejsza w zależności od liczby tęgoryjców infekujących żywiciela. Pierwsze oznaki infekcji są zwykle związane ze skórą. Powiemy ci kilka:
- Zapalenie skóry: podrażnienie skóry spowodowane wniknięciem pasożyta.
- Akantoza: reakcja układu odpornościowego powodująca zgrubienie skóry.
- Rany szarpane: małe rany wzdłuż ciała psa.
- Obrzęk: podobny do tego, co dzieje się z ukąszeniami komarów. Polega na powierzchownym zapaleniu spowodowanym wniknięciem nicienia.
- Deformacja pazurów: pasożyt może powodować deformację pazurów podczas wchodzenia przez obszar nóg.
Musisz wziąć pod uwagę, że te objawy są spowodowane tylko wtedy, gdy larwa przedostanie się przez skórę. Jeśli infekcja nastąpiła drogą pokarmową, objawy będą bezpośrednio przypominać zaawansowaną infekcję.
Larwa w jelitach
Gdy larwa dotrze do jelita, możemy znaleźć nieco bardziej agresywne przypadki. W tej fazie niektóre objawy są następujące:
- Ciemna biegunka.
- Odchudzanie.
- Anemia.
- Szorstkie lub suche włosy.
- Blada błona śluzowa.
- Słabość lub niska aktywność.
- Enteritis: zapalenie jelit, obecność kału z krwią lub bez.
Obraz kliniczny wywodzi się z utraty krwi spowodowanej działaniem tęgoryjców w jelitach psów.Dlatego infekcja u szczeniąt może być śmiertelna. Szacuje się, że każdy tęgoryjec może wysysać do 0,1 mililitra krwi dziennie. Ponieważ tęgoryjce często występują w setkach, może to prowadzić do ciężkiej anemii i być śmiertelne.
W przypadku dorosłych psów ten stan nie będzie tak oczywisty i często pozostaje niezauważony. Nie zaleca się jednak ignorowania niewielkich zmian w zachowaniu psa, ponieważ stan ten może być dodatkowo powikłany wtórnymi infekcjami choroby.
Jak rozpoznać tęgoryjca u psów?
Ta przypadłość może być zdiagnozowana tylko przez lekarza weterynarii, ponieważ konieczne jest wykonanie analizy kału, która służy do sprawdzenia, czy jaja tego nicienia są obecne w kale. Ta procedura jest najlepszym testem, aby sprawdzić, czy pies nie jest pasożytem tęgoryjców lub innych bezkręgowców.
Nawet jest prawdopodobne, że weterynarz poprosi o dodatkowe badania krwi. Odbywa się to wyłącznie w celu sprawdzenia stanu zdrowia pacjenta, ponieważ umożliwia wykazanie stopnia zaawansowania niedokrwistości. Ponadto CBC ułatwia wykluczenie innych chorób lub infekcji.
Zabieg
Pierwszy krok zazwyczaj polega na korekcie deficytu żywieniowego, jaki ma pacjent. Oznacza to bezpośrednie leczenie anemii i odwodnienia spowodowanego tą patologią. W zależności od przypadku konieczne może być podanie suplementów lub nawet wykonanie transfuzji krwi. Tylko lekarz weterynarii może zalecić najlepsze dostępne leczenie.
Po ustabilizowaniu się stanu pacjenta kontynuuje się leczenie lekami przeciwpasożytniczymi, mającymi na celu całkowite wyeliminowanie tęgoryjców z jelit psa. Oprócz tego leczenia może być konieczne stosowanie antybiotyków w celu zwalczania możliwych infekcji bakteryjnych.
Leki przeciwrobacze można przepisywać w pojedynczych dawkach lub w kilku dawkach. Będzie to zależeć całkowicie od ciężkości przypadku i zakażenia tęgoryjcem. Ponadto psy, które wcześniej miały infekcję tęgoryjcem, rozwijają odporność i dlatego zwykle nie wymagają agresywnego leczenia przy kolejnych ekspozycjach na patogen.
Zapobieganie tęgoryjcowi
Najlepszą rekomendacją jest regularne odrobaczanie swojego zwierzaka. Odrobaczacze zawierają leki, które zwalczają szeroką gamę pasożytów. W ten sposób utrzymujesz zdrowie swojego psa i unikasz kilku wizyt u weterynarza.
Pamiętajcie też o zwróceniu szczególnej uwagi na szczenięta i ich mamę. Odrobacz swoje zwierzę, gdy zaleci to lekarz weterynarii. Jeśli zauważysz dziwne lub nietypowe zachowanie, udaj się do profesjonalisty: tylko on jest wykwalifikowany, aby zapewnić zwierzęciu opiekę, której potrzebuje.
Mój pies ma tęgoryjec, czy mogę go złapać?
Tak, możesz zarazić się od swojego psa tęgoryjcem. Ta patologia należy do grupy chorób zwanych odzwierzęcymi. Oznacza to, że może przenosić się między ludźmi a zwierzętami, więc musisz być bardzo ostrożny.
Podobnie jak u psów, larwy tego nicienia mogą dostać się do jamy ustnej i przez skórę. U ludzi powodują prawie takie same objawy jak u psów: anemię, osłabienie organizmu, biegunki itp. Ponadto ten robak może powodować coś, co nazywa się larwą wędrującą, co odnosi się do przejścia nicienia przez skórę.
Zarówno dla psów, jak i dla ludzi, najlepszą obroną przed tęgoryjcem jest zawsze zapobieganie. Najbardziej zalecane jest odrobaczenie siebie i swojej rodziny, jeśli pies w domu przedstawia ten obrazek, aby uniknąć niespodzianek w przyszłości. W razie potrzeby udaj się do lekarza lub weterynarza: dbaj o siebie i dbaj o nich.
