Syndrom pływającego szczeniaka, jak sama nazwa wskazuje, objawia się tylko u młodych psów. Charakteryzuje się upośledzeniem, w którym szczeniak nie może chodzić, a próbując się poruszyć, wydaje się, że pływa.
Podobnie jak w przypadku pozostałych patologii, aby zapewnić zwierzęciu komfort, należy zastosować określone leczenie. Czy wiesz, jakie są objawy, przyczyny i leczenie tego zespołu? Zobaczymy się następnym razem.
Syndrom pływającego szczeniaka
Przede wszystkim najbardziej rzucającym się w oczy objawem jest ten, który dał nazwę patologii. Chodzi o to, że dotknięte chorobą szczenięta nie są w stanie stać na swoich kończynach.
Z tego powodu, kiedy próbują poruszyć nogami, wydaje się, że pływają, stąd przezwisko. Podobnie, ten i pozostałe objawy pojawiają się między 14 a 21 dniem po porodzie, czyli trzy tygodnie po porodzie.
Poza tym szczenięta mają problemy z utrzymaniem główki w górze, więc zawsze opierają klatkę piersiową o ziemię. Ponadto ich kończyny pozostają sztywne i nie są w stanie utrzymać równowagi.
Ponadto większą częstość występowania choroby zaobserwowano u psów krótkonogich, takich jak buldog francuski. Jednak syndrom pływającego szczeniaka może objawiać się u każdej rasy psów domowych.
Możliwe przyczyny
Spośród różnych sugerowanych przyczyn tej patologii, wydaje się, że jedna wyróżnia się na tle pozostałych. Wiadomo, że szczenięta te nie mają prawidłowo uformowanej osłonki mielinowej.
Warstwa mieliny lub otoczka to struktura białkowa i substancje tłuszczowe otaczające nerwy. Znajdując się zarówno w mózgu, jak iw rdzeniu kręgowym, odgrywa zasadniczą rolę w przekazywaniu impulsów elektrycznych.
W szczególności znajduje się dokładnie tam, gdzie nerwy opuszczają ośrodkowy układ nerwowy, bardzo blisko głowy. Ponadto aksony neuronów z osłonkami mielinowymi kontrolują zdolności motoryczne kończyn przednich.
Z drugiej strony ruch tylnych nóg u szczeniąt wymaga więcej wysiłku i determinacji. Najpierw muszą ustawić głowę i szyję, unosząc przód ciała. Po wykonaniu tego kroku przystępują do ustawiania przednich nóg we właściwej pozycji, aby w końcu przeciągnąć tylną część i podnieść tylną, podnosząc tylne nogi.
Powyższe byłoby normalnym ruchem szczeniąt bez syndromu. Jak zauważono, prawidłowa pozycja osłonki mielinowej jest niezbędna.
Niestety nadal nie jest znana przyczyna tej wady rozwojowej osłonki mielinowej. Wśród analizowanych hipotez dotyczących przyczynowego pochodzenia zespołu pływaka można znaleźć następujące:
- Problemy dziedziczne. Uważa się, że może to być spowodowane krzyżowaniem się rodziców z dziećmi.
- Matki mają więcej szczeniąt, niż są w stanie udźwignąć.
- Zakażenie matki podczas ciąży.
Leczenie do naśladowania
Chociaż jest to poważna choroba, nie jest trwała, o ile stosuje się właściwe leczenie. Szacuje się, że około 90% szczeniąt udaje się wyzdrowieć. Następnie pokażemy Ci kroki, które należy wykonać.
" Łagodny stres"
Kiedy rodzą się szczenięta, zwykle mówi się, że powinny jak najszybciej ssać, a jeśli widać, że szczenię nie jest w stanie samodzielnie dosięgnąć sutków matki, zwykle podchodzi do matki .
Niektórzy hodowcy umieszczają nawet młode bezpośrednio na sutku matki w celu karmienia. Jednak chociaż uważamy, że to dobry uczynek, w rzeczywistości utrudnia to choremu szczeniakowi powrót do zdrowia.
Bezpośrednie umieszczenie szczenięcia wydłuża czas tworzenia osłonki mielinowej. Ponadto w dłuższej perspektywie może powodować problemy motoryczne u zwierzęcia.
Dlatego młode musi samo szukać sutka matki. W ten sposób będzie narażony na „łagodny stres”, który będzie sprzyjał jego prawidłowemu rozwojowi i pozwoli stawić czoła problemom życia codziennego.
Procedura ćwiczeń
Zwykle zaleca się również regularne ćwiczenia. Celem tego jest zaakcentowanie formowania się osłonki mielinowej szczenięcia. Aby to zrobić, możesz wykonać ćwiczenia wskazane przez specjalistę. Zwykle będą to ćwiczenia bierne na kończyny, a także rozciąganie mięśni.
Jednak wymagana jest duża dyscyplina, ponieważ rutyna jest bardzo surowa. Ćwiczenia należy wykonywać codziennie, w sumie cztery lub pięć krótkich sesji dziennie.
Uważaj na jedzenie
W takich przypadkach zaleca się, aby zwierzę utrzymywało prawidłową wagę. Otyłość może utrudniać proces zdrowienia, obciążając kończyny szczenięcia.
Możemy stwierdzić, że pomimo tego, że jest to patologia, która na początku może przestraszyć, istnieje duże prawdopodobieństwo wyzdrowienia zwierzęcia. Jednak zarówno szczenięta, jak i ich właściciele muszą zobowiązać się do leczenia.
Dlatego w przypadku zaobserwowania któregokolwiek z opisanych objawów u szczeniąt koniecznie należy udać się do lekarza weterynarii. Tylko on może wskazać kroki, które należy wykonać, aby zwierzak szybko wrócił do zdrowia.
