Chociaż rasa ta pojawiła się w Asturii i Kraju Basków, wyemigrowała wraz z wieloma ludźmi do Australii i tam rozwinęła się „wszelkimi literami”. W tym artykule opowiemy Ci wszystko o owczarku australijskim, pies używany do prowadzenia zwierząt gospodarskich i znany ze swojej wielkiej inteligencji.
Historia owczarka australijskiego
Chociaż jego nazwa mówi inaczej, owczarek australijski nie pochodzi z Australii… Ale jest doskonałym pasterzem. Pochodzenie rasy zaczyna się w Hiszpanii, przechodzi przez Stany Zjednoczone, a następnie trwa w Oceanii.
Wszystko zaczęło się, gdy między XIX a XX wiekiem grupa ludzi wyemigrowała z Półwyspu Iberyjskiego na zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej i zabrała ze sobą swoje psy do pracy na polach z owcami. Później „niosą” swoje zwierzaki do Australii, gdzie wykorzystują je również do zaganiania owiec.
Ponieważ ma zdolność bezproblemowego przystosowania się do gorących lub zimnych klimatów i nieustannej pracy, owczarek australijski został szybko zaadoptowany przez miejscowych. Rozrost populacji szybko stał się widoczny. Na większości pól był pasterz.
Charakterystyka fizyczna
Jeśli chodzi o jego wygląd, możemy to podkreślić jest to pies średniej wielkości (waży do 30 kg), o mocnym tułowiu i długiej sierści w różnych kolorach, biały jest zwykle kolorem dla brzucha i części nóg, a czarny, brązowy lub szary dla sierści i pyska.
Wiele okazów tej rasy ma jasnoniebieskie oczy, dzięki czemu zyskały przydomek „psa o oczach ducha”. W niektórych przypadkach mają nawet jedno oko każdego koloru, a nawet tę samą tęczówkę podzieloną na dwa tony.
Ogon to kolejna z charakterystycznych cech owczarka australijskiego.. Może być krótki lub długi, a w tym drugim przypadku niektórzy właściciele decydują się na jego skrócenie. Na szczęście ta praktyka jest coraz mniej akceptowana.
Zachowanie i charakter
Jest psem z dużą energią, jak każda inna praca, i zawsze musisz być zajęty jakimś zadaniem. Owczarek australijski świetnie radzi sobie w testach agility i potrafi godzinami bawić się ze swoim właścicielem (uwielbia łapać piłki czy frisbee).
Oprócz pracy w polu do prowadzenia owiec, ta rasa jest używana do ratowania, wyszukiwanie, wykrywanie, prowadzenie i różne terapie. A przede wszystkim jest doskonałym towarzyszem dla rodziny.
Owczarek australijski wymaga codziennych ćwiczeń od umiarkowanych do intensywnych, ma świetny instynkt i jest bardzo posłuszny. Potrzebujesz tylko bezpośredniego „nie”, aby przestał robić to, co robi. Być może jest nieco terytorialny w stosunku do innych psów.
W stosunku do ludzi ten pies jest bardzo miły, czuły, lojalny i wdzięczny. Chroń mienie bez cienia strachu, ale nie jest dużo szczekania. W razie potrzeby może czuwać przez całą noc i warczeć, gdy wyczuje niebezpieczeństwo.
Ucz się bardzo szybko i nigdy się nie nudzi, bo gdy nie pracuje lub nie bawi się, wymyśli coś dla zabicia czasu. Wskazane jest umieszczenie go w miejscu z wystarczającą ilością miejsca do swobodnego poruszania się, zwłaszcza na terenach wiejskich.
Inteligencja tej rasy sprawia, że bardzo łatwo jest trenować od szczenięcia. Ponadto zawsze będzie podtrzymywał swojego „dziecięcego” ducha i to nie dlatego, że jest psem destrukcyjnym, ale z powodu swojej radości i chęci do zabawy i zabawy. Może być bardzo przywiązany do swoich właścicieli i podążać za nimi, gdziekolwiek się udają.
Opieka
Ich futro, nawet jeśli jest długie, nie jest trudne w pielęgnacji. Będziesz potrzebować dwóch szczotkowań tygodniowo, aby usunąć martwe włosy. Warto wiedzieć, że jest to rasa, która zazwyczaj traci dużo sierści, szczególnie w określonych porach roku. Często go kąpać.
Wymaga dużo ćwiczeńNie nadaje się do mieszkania w mieszkaniu lub małym domku lub izolacji w ogrodzie. Uwielbia zajęcia na świeżym powietrzu z rodziną. Niektórzy właściciele stymulują ją grami wywiadowczymi.
Ten owczarek może cierpieć na niektóre choroby dziedziczne: dysplazja stawu biodrowego, zaćma, wady oczu, między innymi posłoneczne zapalenie nosa lub padaczka. Krzyżówki między dwoma okazami w kolorze kosa (szaro-czarne lub kremowo-czerwona mozaika nakrapiana) mogą powodować głuche lub ślepe szczenięta.
