Na jego korzyść działała zbiorowa wyobraźnia. Wiara wokół postaci z ludzkim ciałem i głową byka od lat szerzy się na całym świecie. Na pytanie, czy minotaur naprawdę istniał, naukowa odpowiedź zwykle brzmi nie. Jednak narracja ustna i pisemna mówi inaczej.
Mitologia grecka zalicza ją do najbardziej cenionych bajek. Historia króla Minosa, jego żony Pasiphae i byka kreteńskiego to jeden z najbardziej rozpowszechnionych mitów na świecie. Gniew boga Posejdona był wyzwalaczem tej historii, która została wystawiona w 1900 pne.
Odkryta mistyfikacja
Złamanie słowa Minosa, aby poświęcić pięknego białego byka z mórz w jego imieniu, rozwścieczyło Posejdona. Byłby to hołd za pomoc w zostaniu królem po śmierci jego ojca Asteriona. Zamiast tego Minos poświęcił kolejne zwierzę ze swojego stada.
W ramach zemsty za oszustwo Posejdon zainspirował w Pasiphae niepohamowaną pasję do byka kreteńskiego, z którym zaszła w ciążę. Z tego związku narodził się minotaur, dziki potwór z głową byka i ciałem człowieka, który jadł tylko ludzkie mięso.
Od początku kluczową rolę w historii odgrywał rzemieślnik o imieniu Dedal. Zbudował krowę, w której Pasiphae skonsumowała swój związek z pięknym zwierzęciem, które wyłoniło się z mórz. Skóra krowy umieszczona na rzemieślniczym stworzeniu zmyliła Byka Krety.
Według mitologii greckiej Dedal zbudował także labirynt kreteński w mieście Knossos. Była to seria krzyżujących się korytarzy. Tylko jedno z tych przejść prowadziło do środka konstrukcji, gdzie minotaur został porzucony.
Warunki kapitulacji
Śmierć w Atenach syna Minosa, Androgeusa, po zdobyciu tytułu mistrza w zawodach olimpijskich, wywołała gniew jego ojca. Wypowiedział wojnę Ateńczykom, których pokonał z pomocą zarazy, która ich dotknęła.
Warunki nałożone na kapitulację obejmowały złożenie w ofierze 14 młodych Ateńczyków. Co sześć lat siedem ephebos i siedem panien było pożywieniem minotaura. Zabrano ich do labiryntu, w którym wędrowali całymi dniami, nie mogąc się wydostać. Po spotkaniu z potworem zostali pożarci.
Tezeusz i kłębek przędzy
Tezeusz, syn dziewiątego króla Aten imieniem Aegean, wyruszył, aby uwolnić swój lud od wyroku wydanego przez Minosa. Postanowił być częścią trzeciej grupy 14 młodych ludzi, którzy zostaną porzuceni w labiryncie kreteńskim.
W opowieści ponownie pojawił się Dedal. Na prośbę Ariadny, zakochanej w Tezeuszu córki Minosa, rzemieślnik zaproponował wyjście. Przy wejściu zawiązano kłębek nici, który młoda kobieta podarowała bohaterowi. Gdy przechodziłem przez labirynt, nić się rozwijała. Po zabiciu minotaura Tezeusz zwinął nić i znalazł wyjście.
Czy minotaur naprawdę istniał?
Na Krecie znajduje się miejsce pod ziemią z przejściami, które się między nimi przecinają. Jedynym sposobem ich przekroczenia są kable, aby się nie zgubić. W jego centralnym pomieszczeniu, podobnym do opisanego w legendzie, wyryto niektóre nazwiska. Istnieją również rękopisy, które potwierdzają istnienie króla Minosa.
Korytarze jednak nie były związane z labiryntem kreteńskim, takim więzieniem, w którym mieścił się minotaur. W Knossos, mieście Krety, sceną tej wybitnej legendy mitologii greckiej, nie znaleziono ich. Nie ma też śladów artystycznych świadczących o obecności minotaura ani o faktach związanych z jego istnieniem.
W ten sposób abstrakcyjna pamięć zajmuje centralne miejsce. Minotaur jest bardziej związany z porównaniami lub metaforami dotyczącymi sytuacji, z których trudno jest uciec. Niemożliwa koncepcja między człowiekiem a bykiem jest częścią rozważań podczas analizy, czy minotaur naprawdę istniał.
Bajki, mity czy legendy często powstają z rzeczywistych wydarzeń, które przekształca zbiorowa wyobraźnia. Ma to na celu wyjaśnienie niewytłumaczalnych wydarzeń w każdej epoce.
Te legendy są również symbolami sytuacji, z którymi ludzie borykają się przez całe życie. Są nieopisanym źródłem mądrości, które pozwoliło na przekazywanie wartości z pokolenia na pokolenie.
