Owczarek i towarzysz mnichów buddyjskich, rasa terier tybetański charakteryzuje się tym, że jest zwierzęciem przystosowującym się do szerokiej gamy domów i stylu życia. Jest przyjaznym zwierzakiem o atrakcyjnej sierści, który uwielbia przebywać z dziećmi.
Urodzony w TybecieTeriery Tybetańskie zostały wyhodowane, aby być koledzy z klasy nie tylko świętych ludzi, ale także koczowniczych pasterzy, którzy przemierzali wyżyny ze swoimi stadami.
Nazwa rasy jest myląca, ponieważ terier tybetański nie jest prawdziwym terierem. Został nazwany ze względu na swój rozmiar, ale nie podziela skłonności teriera do schodzenia na ziemię (grzebania stworzeń). Żywe i zabawne, ukryte pod opadającymi włosami małe oczka, które błyszczą dobrym humorem.
Historia
Ze względu na górzysty teren Tybet często nazywany jest dachem świata. To właśnie na tych wyżynach powstał Terier Tybetański. Wychowywane przez lamów, te średniej wielkości futrzaki nie ograniczały się do życia w klasztorach. Uważani za nosicieli szczęścia, podróżowali na wyżyny z koczowniczymi pasterzami. Obawiając się skuszenia losu, by „sprzedać swoje szczęście”, ani lamowie, ani pasterze nigdy nie sprzedawali tego typu psów.
Terier tybetański mógłby pozostać mało znaną rasą, gdyby nie fakt, że Tybetańczyk, wdzięczny lekarzowi, dał mu kopię za uratowanie życia żonie. Doktor stał się fanem tych zwierząt, po czym pozyskał samca i rozpoczął program hodowlany, tworząc linię Lamleh Teriera Tybetańskiego.
Rasa przyjęła nazwę Terier Tybetański, mimo że Nie był to prawdziwy terier, ale po prostu przypominał swoją wielkością.
Wzorzec rasy został stworzony przez Kennel Club of India w 1930 roku, a terier tybetański został oficjalnie uznany przez Kennel Club of England w 1937 roku. Pierwszy miot terierów tybetańskich został sprowadzony do Stanów Zjednoczonych w 1956 roku.
Jak wszystkie psy, teriery tybetańskie rozwijają się w towarzystwie ludzi. Dlatego nic dziwnego, że wyróżniać się jak psy terapeutyczne. Chociaż nie są zbyt aktywni, są wystarczająco sportowcami, aby rywalizować w agility. Są też bardzo czujnymi psami.
Rasa ta może przystosować się do życia w różnych typach domów i jest dobrym wyborem dla rodzin z dziećmi. Dzięki podwójnej warstwie ochrony i dużym nogom, jak rakiety śnieżne, może żyć bez trudności w zimnych i zaśnieżonych miejscach.
funkcje
Terier tybetański ma podwójną sierść: jeden jest miękki jak puch, a drugi ma obfite, cienkie włosy, które mogą być falowane lub proste. Występuje w wielu kolorach, w tym białym, złotym, trójkolorowym, pręgowanym, srebrnym lub czarnym. Jego długa sierść wymaga codziennej pielęgnacji i szczotkowania, zaleca się kąpać ją przynajmniej raz w miesiącu.
Inne potrzeby pielęgnacyjne obejmują higienę jamy ustnej i pielęgnację paznokci. Myj zęby Teriera Tybetańskiego co najmniej dwa lub trzy razy w tygodniu, aby wyeliminować gromadzenie się kamienia nazębnego i bakterii. W razie potrzeby przycinaj paznokcie raz lub dwa razy w miesiącu.
Ta rasa kocha dzieci i może dopasowywać ich poziom energii przez cały dzień. Jak każdy inny pies, wymaga codziennych ćwiczeń, aby zachować zdrowie i szczęście. Zaleca się spacer co najmniej 15 minut dziennie. Szczenięta naturalnie wymagają wyższego poziomu stymulacji i ćwiczeń.
Te psy zwykle dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, zwłaszcza jeśli zaczynają mieszkać razem jako szczenięta. Są dobrymi stróżami i zawsze wypatrują podejrzanych ruchów. Nie lubią być samotni przez długi czas, wolą towarzystwo ludzi, których kochają. Są również znani ze swoich zdolności adaptacyjnych i poczucia humoru.
Teriery Tybetańskie, gdy są szczeniętami, muszą mieć wczesną socjalizację aby w przyszłości mogli współistnieć i dzielić swoją przestrzeń bez większych trudności.
