Ogar Hamiltona jest zwierzęciem mocny i proporcjonalny, bardzo popularny jako pies myśliwski. jego zrównoważony temperament i usposobienie samozadowolenie to niektóre z jego najbardziej cenionych cech.
Początki psa Hamiltona
W 1789 r. polowanie z ogarami zostało uznane za przywilej, którym cieszyły się tylko najbogatsze stany. Do XVIII wieku zwykli ludzie nie mogli mieć ras psów gończych. Od tego momentu w krajach takich jak Szwajcaria i Niemcy zaczęły pojawiać się różnorodne mieszanki ras.
Pochodzenie psa Hamiltona lub, w swojej niemieckiej nazwie, Hamiltonstövare, sięga wystaw psów rasowych, które odbyły się w Szwecji w 1886 r.. Książę Adolf Patrik Hamilton miał parę zwierząt uważanych za „ojców” rasy.
Niemniej jednak, wzorzec rasy pojawił się w 1921 r., w którym ukuto również nazwę Hamiltonstövare, ponieważ zwierzę to było początkowo znane jako „szwedzki pies gończy”.
Rasa ta była bardzo lubiana w popularnej kulturze Szwecji. I czy to?istnieje historia, w której elf w towarzystwie Hamiltonstövare imieniem Karo pomagał gospodyniom domowym w wykonywaniu ich zadań.
Charakterystyka i morfologia
Prostokątny wygląd i proporcjonalne wymiary, Hamilton Hound należy do grupy 6 ras Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.
Jego głowa jest wydłużona i ma trójkolorowe plamy na całym ciele. Jeśli chodzi o jego wymiary, możemy powiedzieć, że samce mają od 53 do 61 centymetrów wzrostu (chociaż idealny rozmiar dla hodowców to 57 centymetrów), a samice od 49 do 57.
Jedną z cech, które standard rasy Hamilton Hound bierze pod uwagę najbardziej, jest wyraźna obecność dymorfizmu płciowego. Dymorfizm płciowy definiuje się jako zewnętrzną manifestację męskich i żeńskich cech płciowych.
W przypadku psów najwyraźniejszym przejawem dymorfizmu płciowego jest zewnętrzna obecność męskich narządów płciowych. W przypadku psa Hamiltona,fakt, że taki dymorfizm nie jest doceniany jest dość poważną anomalią rasy.
To zwierzę, jak powiedzieliśmy, ma trójkolorowy płaszcz, który powinien być krótki i miękki, szczególnie w okolicy uszu i głowy; natomiast włosy z tyłu ud i pod ogonem będą twardsze. Najczęściej spotykane kolory to biały, rdzawoczerwony i czarny.
Ćwiczenia i opieka
Jak każdy szanujący się pies myśliwski, ogar Hamiltona potrzebuje więcej niż kilku spacerów dziennie, aby spalić całą energię, którą ma w swoim ciele. Minimumcodziennie godzinę energicznych ćwiczeń w przestronnych i bezpiecznych miejscach, gdzie możesz swobodnie biegać bez smyczy.
Bez odpowiednich ćwiczeń prawdopodobnie rozwiniesz typowe destrukcyjne zachowanie. Przypisuje się to psom, które nie poruszają się tak bardzo, jak powinny. Jeśli chodzi o pielęgnację sierści, rasa ta ma podwójną sierść, która wymaga tylko cotygodniowego szczotkowania.
Niemniej jednak, Hamilton Hound to silna i zdrowa rasa bez związanej z nią choroby dziedzicznej. Główną troską właściciela powinno być ćwiczenie i szkolenie psa, aby był aktywny, a także upewnienie się, że jego dieta zawiera główne grupy składników odżywczych.
Kilka kluczy do szkolenia psa myśliwskiego
Na zakończenie przedstawimy kilka kluczowych punktów dotyczących szkolenia psów myśliwskich, które mogą być szczególnie przydatne dla przyszłego właściciela psa rasy Hamilton Hound.
- Szkolenie dowolnego zwierzęcia, czy to do polowania, czy jako prosty sposób na wprowadzenie określonej dyscypliny,musi obracać się wokół pozytywnego wzmocnienia; sprawią, że doświadczenie będzie przyjemne i korzystne dla zwierzęcia.
- Upewnij się, że socjalizacja zwierzęcia jest wczesna, aby zwierzę przyzwyczaiło się do otrzymywania poleceń od właściciela i wykonywania ich.
- Staraj się, aby treningi odbywały się w naturalnych warunkach, a nie tylko na stokach czy innych obiektach. Ważne jest, aby zwierzę przyzwyczaiło się do obecności wiatru, ofiary, zapachów…
- Bądź konsekwentny i cierpliwy. Aby osiągnąć cel, potrzeba czasu i pracy, zwłaszcza jeśli zależy nam na dobrych wynikach.
