Katastrofa w Czarnobylu spowodowała ewakuację miasta i jego okolic. Po wybuchu oszacowano, że cały obszar pozostanie niezamieszkałym pustkowiem przez tysiące lat. Jednak po zniknięciu ludzi dzikie zwierzęta ponownie rozkwitły, a konie w Czarnobylu są tego żywym dowodem.
Pomimo ekstremalnie wysokiego poziomu promieniowania, Czarnobyl stał się rajem dla swojej bujnej bioróżnorodności. Gatunki zwierząt, które znikają z innych miejsc z powodu presji człowieka, skolonizowały to miejsce i mają duże populacje.
Tak jest w przypadku koni Przewalskiego, które zostały wprowadzone do Czarnobyla 12 lat po wybuchu. Te koniowate są na skraju wyginięcia, więc ich rosnące populacje w strefie wykluczenia stanowią wyjątkową okazję do ich ochrony. Jeśli chcesz dowiedzieć się o nich więcej, czytaj dalej.
Charakterystyka koni czarnobylskich
Jeszcze kilka lat temu uważano, że konie Przewalskiego są jedynymi dzikimi gatunkami koni na świecie. Jednak ostatnie badania opublikowane w czasopiśmie Nauka odkryli zdziczali potomkowie koni udomowionych przez Botai, jedną z pierwszych kultur, które udomowiły te zwierzęta.
Obecnie te koniowate są klasyfikowane w ramach podgatunków Equus ferus przewalskii. Chociaż nie są tak naprawdę czystymi dzikimi końmi, są dla nich najbliższą rzeczą, jaka istnieje. Takie jak, zachowują wiele cech charakterystycznych dla starożytnych dzikich przodków.
Konie Przewalskiego są mniejsze, krótsze i bardziej umięśnione niż typowe okazy udomowione. Jego ogólny wygląd jest krzepki i nieco pulchny, a kolor na większości ciała jest brązowy lub pomarańczowy, na głowie staje się ciemniejszy.
Pysk i brzuch tych koni są białe. Nogi, ogon i grzywa, która biegnie wzdłuż szyi i głowy, są czarne. Zimą ssaki te wykształcają gęstą sierść, natomiast latem jest ona krótsza.
Ekologia konia Przewalskiego
Konie te zwykle żyją w stadach, które zwykle składają się z dorosły samiec, szereg samic i ich młodych. Gdy młode osiągną wiek 2 lub 3 lat, opuszczają te stada. Młode samice często dołączają do innych ustalonych stad.
Z drugiej strony samce tworzą stada z innymi młodymi samcami lub samcami zbyt starymi, by bronić grup samic. Gdy osiągną około 5 lat, samce próbują tworzyć własne stada, wyrywając je innym samcom lub wabiąc rozpraszające się samice.
Jej naturalny zasięg został prawie całkowicie zniszczony przez człowieka. Dlatego obecnie można je znaleźć tylko w częściach Chin, Mongolii i oczywiście w okolicach Czarnobyla na Ukrainie i Białorusi.
Jeśli chodzi o ich siedliska, konie te są zwykle spotykane na łąkach, stepach lub terenach półpustynnych. Ważna jest obecność roślinności zielnej lub zarośli, którymi się żywią. Konie czarnobylskie często wykorzystują opuszczone ludzkie struktury jako schronienie, aby chronić się przed zimnem lub pasożytami.
Jak przetrwały konie w Czarnobylu?
Poziomy promieniowania w Czarnobylu spadły od wybuchu. Mimo to nadal są niesamowicie niebezpieczni.dla wszystkich żywych organizmów wielokomórkowych, w tym ludzi.
Obecnie specyficzne skutki promieniowania na zwierzęta na tym obszarze nie są do końca poznane. Mimo to zaobserwowano, że te koniowate mają wyższy wskaźnik mutacji, mają więcej deformacji i defektów, krótszą średnią długość życia i szereg innych problemów zagrażających ich zdrowiu.
Co więcej, wydaje się, że liczebność niektórych zwierząt jest mniejsza na obszarach o większej ilości promieniowania. Gatunki bezkręgowców wydają się szczególnie cierpieć z powodu tych skutków.
Z drugiej strony możliwe jest, że zwierzęta rozwijają adaptacje fizjologiczne lub behawioralne, aby oprzeć się promieniowaniu, chociaż to jest nadal badane.
Mimo wszystko jasne jest, że zwierzęta w Czarnobylu rozwijają się jak niewiele innych miejsc na świecie. Wydaje się to szczególnie prawdziwe w przypadku dużych gatunków ssaków, coraz mniej licznie występujących w pozostałej części świata.
Ta dziwna sytuacja zdaje się wskazywać, że presja wywierana przez człowieka na środowisko jest jeszcze poważniejsza niż wybuch reaktora jądrowego. Pomimo szkodliwego promieniowania, dzikie zwierzęta są w stanie dobrze się rozwijać tak długo, jak ludzie i ich wpływ znikają.
Czarnobyl służy dziś jako niezwykłe schronienie dla dzikiej przyrody. W obliczu tej nieoczekiwanej szansy ważne jest, aby chronić teren i nie przywracać działalności człowieka. Pozwoli to na zachowanie ich gatunku i zapewni zdrowie ludziom.
