Rekin tygrysi ma groźną nazwę, ale choć z pewnością jest mięsożercą i myśliwym, nie jest tak straszny, jak się wydaje: swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznym pasom na grzbiecie.
Funkcje rekina tygrysiego
Rekin tygrysi jest jednym z największych gatunków rekinów: chociaż zwykle mierzą one około trzech metrów długości, spotykano okazy, które miały blisko pięć. Jego waga wynosi zwykle około 600 kilogramów, chociaż największy znaleziony rekin tygrysi przekroczył 1000 kilogramów.
Chociaż wygląda jak ogromne zwierzę, to tylko pierwsze wrażenie: jego głowa jest na pewno szeroka, ale ciało zwęża się ku płetwie grzbietowej. Ogon jest cienki i wąski w stosunku do głowy.
Rekin tygrysi bierze swoją nazwę od kolorów: na górnej części ciała ma ciemniejsze paski przypominające koty. Reszta ciała jest niebieskawa lub szarawa, natomiast brzuch i spód płetw są białe.
Daje mu to prawie idealny kamuflaż: podczas polowania polega na elemencie zaskoczenia. Niebieskie ciało w paski pozwala mu wtopić się w dno morskie i nie zostać zauważonym przez ofiarę.
Nos rekina tygrysiego jest charakterystyczny: jest szeroki, ale płaski, co nadaje mu niemal prostokątny wygląd. Ma bardzo zaawansowane nozdrza, prawie na szczycie pyska. Podobnie jak wiele innych rekinów, ma duży pysk z kilkoma rzędami zębów, umieszczony prawie z przodu.
Kolejną ciekawostką tego zwierzęcia jest to, że jeśli straci jeden z zębów, zawsze będzie mógł wyhodować kolejny, aby zastąpić poprzedni.
Oprócz płetwy grzbietowej ma dwie przednie płetwy boczne. Płetwy ogonowe mają sierpowaty kształt, a górna jest znacznie bardziej rozwinięta. Dodatkowo posiada cztery tylne płetwy: małą grzbietową i trzy brzuszne różnej wielkości.
karmienie rekina tygrysiego
Rekin tygrysi jest zwierzęciem mięsożernym i myśliwym. Jego dieta jest bardzo zróżnicowana i żywi się zwierzętami, które znajdzie: rybami, univalbos, kałamarnicami, żółwiami, a nawet ssakami morskimi, takimi jak foki czy delfiny. Możesz także polować na ptaki morskie. Jest mało wymagający i ma wiele różnych ofiar do zjedzenia.
Pomimo swojej wielkości i siły pyska, nie ma skomplikowanej strategii łowieckiej: wszystko ogranicza się do czynnika zaskoczenia. Rekin tygrysi atakuje od dołu, wykorzystując zdolność kamuflażu dna morskiego. Dostaje się pod ofiarę, śledzi ją i dopiero gdy jest pewien, że zostanie złapany z zaskoczenia, a ofiara nie ucieknie, atakuje.
Rekin tygrysi jest doskonałym regulatorem fauny niektórych raf koralowych i ławic trawy morskiej: swoim żerowaniem, ale także groźną obecnością, zapobiega zbyt długiemu przebywaniu w tych miejscach wielu większym rybom i zwierzętom i degradują ekosystem.
Siedlisko rekinów tygrysich
Rekin tygrysi można znaleźć w prawie wszystkich morzach na planecie, o ile są to wody umiarkowane. Występuje głównie na wybrzeżach Oceanu Spokojnego, między Japonią a Nową Zelandią, ale można go również zobaczyć na Oceanie Indyjskim, a nawet na Atlantyku; otacza wybrzeża Ameryki oraz Afryki Północnej i Środkowej.
Zwykle lubi ciepłe, przybrzeżne wody. Nie jest to zwierzę o dużych głębokościach, ponieważ część jego zdobyczy znajduje się na powierzchni lub prawie na powierzchni.
Zagrożenia rekina tygrysiego
W rankingu zagrożonych rekin tygrysi jest uważany za gatunek o niskim zagrożeniu. Istnieje znacznie więcej gatunków z jego rodziny, które mają znacznie większe ryzyko zniknięcia. Jednak sporo krajów zakazało polowań i wdrożyło środki zapobiegające spadkowi populacji.
Rekin tygrysi nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Na całej planecie dochodzi do zaledwie tuzina ataków rocznie, a większość z nich nie kończy się śmiercią: odkryto, że jeśli atakuje człowieka, to przez pomyłkę. Kiedy zwierzę zdaje sobie sprawę, że nie jest ofiarą, której się spodziewało, puszcza ją, pozostawiając ranną.
W rzeczywistości stwierdzono, że dość dobrze tolerują nurków w swoich zbiornikach w niewoli. Nurkowie z raf koralowych od czasu do czasu napotykali rekiny tygrysie, które pozwalały im podpływać blisko nich, a nawet robić zdjęcia.
Pomimo swojej groźnej nazwy rekin tygrysi jest prawie zawsze nieszkodliwy dla ludzi. Jego nazwa pochodzi od pasków na grzbiecie, a nie od groźnego charakteru. Ludzie nie są częścią ich diety, a jeśli dochodzi do ataku, to prawie zawsze przez pomyłkę.