Bóbry, uważane za jedne z największych gryzoni na świecie, pochodzą z Ameryki Północnej i Eurazji. Są to zwierzęta półwodne, których rodzina Castoridae składa się z trzech gatunków zwanych bobrem amerykańskim, europejskim i kellogga. Ten ostatni jest niestety dziś wymarły.
Jego geograficzne rozmieszczenie występuje wyłącznie na północnej półkuli planety. Chociaż niektóre okazy bobrów amerykańskich zostały wprowadzone przez człowieka w niektórych regionach Chile i Argentyny. Znane są głównie z tego, że są ciężko pracującymi zwierzętami, które spędzają większość czasu na budowaniu tak zwanych grobli lub tam.
Nie bez powodu bobry budują właśnie tego typu konstrukcje, o czym z pewnością zainteresuje Cię ten artykuł. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o dzikim zwierzęciu, które najlepiej przystosowuje się do sytuacji w swoim środowisku.
Charakterystyka bobrów
Bóbry to średniej wielkości zwierzęta, które osiągają średnią masę ciała w wieku dorosłym 27 kilogramów i długość około 80 centymetrów. Są wyposażone w owalny ogon pokryty łuskami, płetwiaste łapy i grubą warstwę futra. Jego wodoodporna powłoka składa się z dwóch warstw, jednej jedwabistej, a drugiej znacznie bardziej szorstkiej na powierzchni.
Podobnie mają potężną szczękę i parę górnych siekaczy o długości 25 milimetrów, które są mocne i trwałe ze względu na wysoką zawartość żelaza. Ciekawostką dotyczącą tego ssaka jest to, że jego zęby nigdy nie przestają rosnąć przez całe życie.
Z drugiej strony, będąc zwierzętami półwodnymi, mają uszy i nozdrza, które można otwierać i zamykać według uznania. Zarówno amerykańskie, jak i europejskie bobry mają bardzo podobne cechy morfologiczne, z tą różnicą, że te drugie mają mniejsze czaszki i węższe ogony.
Jeśli chodzi o siedliska, bobry preferują obszary ze słodkowodnymi rzekami, jeziorami, stawami lub bagnami. Żywią się wyłącznie korą, liśćmi i gałęziami drzew oraz korzeniami niektórych roślin wodnych.
Jak i po co budują tamy
Głównym powodem, dla którego bobry budują tamy, jest chęć przetrwania. Dzięki tym barierom gryzoniom tym udaje się zatrzymać przepływ wody, tworząc stawy, w których mogą tworzyć swoje nory. Podobnie, tworząc te struktury,bobry chronią się przed niektórymi drapieżnikami, takimi jak kojoty, wilki i niedźwiedzie, oprócz zapewnienia dostępu do pożywienia w okresie zimowym, ponieważ ssaki te nie zapadają w sen zimowy .
Budowa domu zaczyna się od wycięcia drzew, które znajduje się w jego otoczeniu w celu pozyskania kawałków drewna. Następnie kawałki są układane w stosy w celu zbudowania poziomej bariery zatrzymującej wodę. Biorąc pod uwagę ich zdolność do przecinania drewna o grubości do 12 cali w ciągu 30 minut, bobry mogą budować swoje tamy w ciągu jednej nocy.
Te ssaki są znane z budowania bardzo długich tam. W rzeczywistości rekord należy do konstrukcji znalezionej w Montanie w Stanach Zjednoczonych, która miała 652 metry długości i 4 metry wysokości. Jednak na ogół wały przeciwpowodziowe mają zwykle 10 metrów długości i 1,5 metra wysokości.
Burrows
Bobry również budują swoje nory. Są zbudowane z gałęzi, błota, mchu i przeplatanej trawy. Mają stożkowy kształt i posiadają kanały wlotowe i wylotowe.W ten sposób, jeśli drapieżnik wejdzie jednym kanałem, bóbr może szybko uciec drugim.
Podobnie wejścia są pod wodą, aby zapobiec ich zablokowaniu, gdy powierzchnia wody zamarznie i utrudnić innym zwierzętom wejście. Utrzymanie ich domów jest codzienne, ponieważ bóbr, po zidentyfikowaniu jakiegokolwiek wycieku lub wlotu wody do swojego legowiska, przygotowuje się do szybkiej naprawy, wymiany drewna i dodania większej ilości błota do jego konstrukcji.
Czy tamy bobrowe są dobre dla środowiska?
Chociaż mogłoby się wydawać, że spiętrzenie wody w niektórych miejscach może zaszkodzić ekosystemowi, w rzeczywistości jest odwrotnie. Według badania zatytułowanego „Przechowywanie osadów i składników odżywczych na terenach podmokłych zaprojektowanych przez bobry” tamy zbudowane przez bobry pomagają usuwać zanieczyszczenia z wody i powstrzymywać utratę i erozję gleby rolnej.
Zgodnie z tym dokumentem, w którym bobry eurazjatyckie były wykorzystywane na polu doświadczalnym, zbudowane tamy uwięziły ponad 100 ton osadów. Podobnie obniżono poziom azotu, fosforu i węgla, składników odżywczych, które są szkodliwe dla dzikich zwierząt w rzekach i strumieniach, a także zanieczyszczeń w wodzie pitnej.
Między innymi tamy te sprzyjają również odtwarzaniu terenów podmokłych, co przekłada się na wzrost fauny i flory w różnych ekosystemach. Ponadto wały przeciwpowodziowe zapobiegają powodziom i chronią glebę przed erozją.