Iguana pustynna jest dość przystosowanym do temperatury gadem, który jest w stanie wytrzymać niewiarygodnie wysokie temperatury pustynne. Jest to średniej wielkości gatunek, który potrafi szybko poruszać się po ziemi, choć jest też doskonałym myśliwym. Ponieważ jest zwierzęciem terytorialnym, może zostawiać niesamowite ślady, aby odstraszyć konkurencję.
Nazwa naukowa tego gatunku to Dipsosaurus dorsalis i należy on do rodziny Iguanidae, która grupuje różne rodzaje legwanów. Zwierzęta te są uznawane za zwierzęta ektotermiczne, dlatego zwykle można je zobaczyć w gorącym środowisku. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o tej iguanie: na pewno Cię zaskoczy.
Pustynne siedlisko iguany
Rozmieszczenie tego gatunku występuje na obszarach pustynnych na północ od Meksyku i południowych Stanów Zjednoczonych. Z tego powodu zamieszkuje duże obszary pustyni Sonora i Mojave, a także obszary półwyspu Baja California i kilka wysp w Zatoce Kalifornijskiej. Ponadto znana jest z tego, że jest blisko związana z krzewem zwanym „La gobernadora” (Larrea tridentata).
Ten gad jest w stanie wytrzymać bardzo wysokie temperatury, dlatego może wyjść na zewnątrz w najgorętszych porach dnia. Oznacza to, że jego siedlisko składa się z płaskiego i piaszczystego terenu, w którym tworzy kryjówki wokół roślinności tego miejsca. Co więcej, gdy temperatura spada, może chować się w gniazdach niektórych ssaków, aby wytrzymać zimno.
Cechy fizyczne
Ta iguana to zwierzę, które może osiągnąć 36 centymetrów długości, a jego ogon stanowi większość jego wielkości.Ciało tego organizmu jest krępe i owalne, o gładkim wyglądzie i małej głowie. Jego postawa jest typowa dla gada, z kończynami rozstawionymi na boki, co zmusza go do poruszania się niemal pełzając.
Ubarwienie tego gatunku pasuje do jego środowiska, ukazując bladoszary z brązowymi wzorami na całym ciele. Tony te występują zarówno u samic, jak iu samców, dodając różowego koloru ich brzuchom, ale tylko w okresie godowym.
Ponadto te gady mają kilka linii łusek, które biegną wzdłuż ich ciała, tworząc stabilne wzory na grzbiecie.
Zachowanie iguany pustynnej
Iguany pustynne to dzienne zwierzęta ektotermiczne, więc są bardzo aktywne w środku dnia. Co więcej, temperatura, w której są najbardziej aktywne sięga 40 stopni Celsjusza, z granicą 55 stopni, co jest dla nich zabójcze.Z tego powodu utrzymują swoją temperaturę, przenosząc się do chłodniejszych miejsc, gdy się przegrzewają.
Są świetnymi wspinaczami i wspinaczami, ponieważ spędzają czas na poszukiwaniu pożywienia lub schronienia. Co więcej, potrafią być szybkimi biegaczami, do tego stopnia, że czasami wydaje się, że biegają na dwóch nogach. Dzieje się tak dlatego, że część głowy mają uniesioną, więc poruszają się w osobliwy sposób, podobnie jak inne jaszczurki.
Terytorialny
Te gady też są terytorialne, więc agresywnymi zachowaniami zniechęcają swoich konkurentów. Mogą się napompować, sprawiając, że ich ciało wydaje się większe i szersze, lub wykonywać tak zwane pompki, które są niczym innym jak pompkami. Ponadto są zdolne do wydzielania płynów fluorescencyjnych, których używają do oznaczania swojego terytorium.
Badanie przeprowadzone przez Wydział Biologii Uniwersytetu Kalifornijskiego wykazało, że płyny te są w rzeczywistości feromonami z fluorescencją w ultrafiolecie.W rzeczywistości zaobserwowano również, że ta iguana mogła wizualnie wykryć tę wydzielinę, co sugeruje, że jej wzrok jest przystosowany do widzenia światła odbijanego przez te oznaczenia.
Gady hibernujące
Ponieważ to zwierzę jest przyzwyczajone do zimnej pogody, musi przejść przez okres hibernacji, aby przetrwać zimę. Proces ten rozpoczyna się pod koniec października, a kończy w marcu. Dla bezpieczeństwa wkopują się głębiej niż 50 centymetrów w ziemię, gdzie chronią się, korzystając z ciepła gruntu.
Jedzenie iguany pustynnej
Dieta tej iguany opiera się na jedzeniu pędów, liści i niektórych owoców, jest więc organizmem roślinożernym. Mimo to czasami może jeść owady, ale liście stanowią co najmniej 90% jego pożywienia. Niektóre z roślin, które zjada, to mniszek lekarski, liście lucerny, a zwłaszcza gubernator.
Reprodukcja iguany pustynnej
Te gady są poligamiczne i dominują na terytorium w celu kopulacji z samicami. W tym celu samce przyciągają samice poprzez dobrze znane pompki. Ponadto walczą z innymi samcami o terytoria. Najlepszym miejscem do kopulacji są krzaki, gdzie temperatura jest nieco niższa, dlatego są to najbardziej sporne miejsca.
Samiec tego gatunku planuje swoją strategię, aby przyciągnąć swoje partnerki. W tym celu wykorzystuje swoje pory udowe, które służą do pozostawiania feromonów jako przewodnika dla partnerów. Krąży po piasku, starając się zostawić jak najwięcej śladów. W rzeczywistości samice są selektywne, ponieważ kolor i kształt samca są kluczowymi czynnikami decydującymi o zaakceptowaniu zalotów.
Sezon lęgowy zaczyna się wiosną, trwa do połowy lata.Miesiące, w których odbywa się większość krycia, to okres od maja do czerwca. Proces ten kończy się pod koniec lata wraz ze złożeniem jaj, podczas którego każda samica złoży tylko jeden miot liczący od 2 do 8 młodych.
Ta iguana nie wykazuje żadnej opieki rodzicielskiej, więc gdy samica wykopie swoje gniazdo, młode będą musiały radzić sobie same. Aby to zrobić, młode matki po prostu robią dziurę w ziemi, w której składają wszystkie jaja i ostatecznie zakrywają je, aby zostawić je same.
Stan ochrony
Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody gad ten jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski. Wynika to prawdopodobnie z niewielkiej ilości dostępnych informacji na temat jego populacji, ponieważ nie ma spisów powszechnych wskazujących, czy jest ona zagrożona, czy nie. Jednak zniszczenie jego siedliska i wykorzystywanie go jako zwierzęcia domowego może być poważnym czynnikiem ryzyka.
Gatunek, który zasługuje na ochronę
Być może te gady zwykle nie należą do najbardziej charyzmatycznych, ale są to gatunki, które mogą mieć imponujące cechy. Na przykład zdolność tego zwierzęcia do pozostawiania fluorescencyjnych śladów jest jedną z najbardziej imponujących w królestwie zwierząt.
W rzeczywistości wciąż są rzeczy, których nie wiemy o tych iguanach i być może mają one więcej sekretów do opowiedzenia. Aby dowiedzieć się więcej o ich biologii, musimy najpierw nauczyć się o nie dbać i szanować.
