Aligator okularowy jest tak nazwany, ponieważ jego gałki oczne mają struktury podtrzymujące podobne do oprawek. Jest gatunkiem spokojnym, ale spostrzegawczym: może pozostać nieruchomy, dopóki jego ofiara nie znajdzie się w zasięgu śmiertelnego ciosu. Ponadto krokodyle i aligatory, chociaż są bardzo podobne, należą do różnych grup ewolucyjnych.
Ten gad ma naukową nazwę Caiman crocodilus i należy do rzędu Crocodilia, a także jest krewnym aligatorów, gawiali i krokodyli. Z tego powodu zachowuje formę, która charakteryzuje grupę, z subtelnymi różnicami. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym aligatorze.
Siedlisko kajmana okularowego
Rozmieszczenie tego zwierzęcia rozciąga się od Meksyku po Amerykę Południową, a niektóre okazy zostały wprowadzone do Ameryki Północnej. Ogólnie można go znaleźć w Kostaryce, Brazylii, Salwadorze, Gwatemali, Nikaragui, Peru, Trynidadzie i Tobago, Hondurasie, Wenezueli i Ekwadorze.
Jest to gatunek wszechstronny, ponieważ może zamieszkiwać zarówno wody słodkie, jak i lekko słone (namorzyny). Są to aligatory, które preferują zbiorniki wodne o powolnym ruchu, takie jak mokradła lub niektóre rzeki. Oprócz tego można je również zobaczyć opalające się na brzegach kanałów.
Cechy fizyczne
Aligatory te zwykle nie przekraczają 2,5 metra długości, mają szeroki pysk i kościstą oś pośrodku oczu, podobną do okularów. Ta struktura jest powodem swojej nazwy, ponieważ symuluje kształt oprawki, podczas gdy tylko kość tworzy most między dwiema gałkami ocznymi.
Kształtem tego gada przypomina dinozaury, z szorstkim i pokrytym łuskami ciałem. Ponadto ma skórne płytki lub kolce wzdłuż całej płaszczyzny ciała. Jego nos jest wydłużony i ma kształt litery U, co odróżnia go od krewnych krokodyli. Kończyny tego organizmu są przyczepione do boków, dlatego musi się czołgać, aby się poruszać.
Młode osobniki tego gatunku są koloru żółtego z ciemnymi paskami wzdłuż ciała. Z kolei wszystkie dorosłe osobniki mają kolor ciemnooliwkowozielony, ponieważ wraz z dojrzewaniem tracą jasny kolor.
Karmienie kajmana okularowego
Tego typu zwierzęta są zwykle mięsożercami i zmieniają swoją dietę na większą zdobycz w miarę wzrostu. Ich ofiarą są owady, ślimaki, krewetki, kraby, ryby, jaszczurki, węże, żółwie, ptaki i niektóre ssaki.Ponadto możliwe jest również, że zjadają się nawzajem (kanibalizm), ale dzieje się tak tylko wtedy, gdy brakuje pożywienia.
Reprodukcja aligatora okularowego
Sezon lęgowy przypada na pory deszczowe, od kwietnia do sierpnia, w zależności od lokalnego klimatu. Zarówno samce, jak i samice są poligamiczne, więc mogą kojarzyć się z wieloma partnerami.
Rytuał zalotów obejmuje serię ruchów i działań aligatora w celu zwabienia partnera. Razem ze swoimi kandydatami wykonują okrężne pływanie, podczas którego dotykają się plecami, brzuchami i trąbią nosami, wszystko po to, by przekonać zalotnika. Obie płcie stosują te taktyki, nie tylko mężczyźni.
Budynek gniazda
Po kopulacji gniazda są budowane z wody, w pobliżu roślinności i suchego lądu. Uczestniczą w tym zarówno kobieta, jak i mężczyzna, ale po zakończeniu budowy zajmie się nią tylko kobieta.Młoda matka złoży od 15 do 40 jaj, które będzie przykrywała i chroniła aż do wyklucia.
Czasami niektórzy rodzice pilnują swojego gniazda, ale nie zdarza się to często.
Inkubacja i wykluwanie jaj
Podczas gdy zaloty i kopulacja mają miejsce między majem a sierpniem, jaja są składane między lipcem a listopadem. W ten sposób aligator rozpoczyna proces inkubacji, który potrwa od 65 do 104 dni. W tym okresie temperatura, w której jaja inkubują, określi płeć pisklęcia, coś podobnego do tego, co dzieje się u krokodyli.
Po wykluciu się piskląt matki często pomagają młodym wydostać się z jaja. Obejmuje to również kopanie i przebudowę gniazda, aby pisklęta miały wystarczająco dużo miejsca, aby wyjść na świat.
Nieletni kajman okularowy
Do czasu opuszczenia gniazda młode będą pod opieką i opieką swoich matek.W tym momencie młode będą cały czas podążać za matką, ale nie będą przez nią karmione, więc będą musiały polować na własne pożywienie. Ta ochrona potrwa tylko około półtora roku, po czym młode będą całkowicie samodzielne.
Niektórzy rodzice ich nie ignorują, zachowując pewną troskę o swoje młode. W rzeczywistości większość samic żyje pod osłoną naturalnego terytorium samca, a nawet młode nadal tam mieszkają po uzyskaniu niepodległości.
Zachowanie aligatora okularowego
Gatunek ten jest samotnikiem i bardzo terytorialnym, chociaż w wyjątkowych przypadkach może żyć w małych grupach. Aligatory pozostają nieruchome przez większość dnia, chociaż mogą szybko reagować, aby złapać zdobycz. Ponadto, gdy temperatura wzrasta, dostają się do wody i pozostają na wodzie, dopóki temperatura nie spadnie.
W okresie rozrodczym są zwierzętami bardzo agresywnymi, dlatego w obrębie ich grupy powstają wybiegi.Oznacza to, że największe gady mają największe szanse na uzyskanie partnera, z wyłączeniem młodych, które nawet powstrzymują się od udziału.
Stan ochrony
Chociaż początkowo jego skóra nie była uważana za wysokiej jakości, wraz z redukcją populacji krokodyla, gad ten zaczął być częściej używany. Mimo to uważa się, że populacje tego aligatora są nadal stabilne. Z tego powodu Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sklasyfikowała go jako gatunek najmniejszej troski.
Ze względu na różne zagrożenia, na jakie narażone są te gady, niektóre samorządy wprowadziły przepisy dotyczące ochrony gatunku. Na przykład od 1999 roku Meksyk zaczął regulować jego wykorzystanie, kontrolując eksploatację tego zwierzęcia i promując jego ochronę.
Zagrożenia ze strony kajmana okularowego
Główne zagrożenia dla tego aligatora są spowodowane ręką człowieka. Wśród nich wyróżniają się:
- Zniszczenie i fragmentacja siedlisk: ze względu na ekspansję obszarów miejskich i wiejskich, oprócz zmian w użytkowaniu gruntów, takich jak rolnictwo, hodowla zwierząt, rozwój turystyki itp.
- Zanieczyszczenie zbiorników wodnych: zrzucanie ścieków do koryt rzek może mieć wpływ na zdrowie tych gadów, powodując wzrost ich śmiertelności i wypieranie ich z obszarów.
- Polowanie i nielegalny handel: ich skóry są wykorzystywane do różnych artykułów, więc mają wartość na nielegalnych rynkach, powodując masowe zabijanie okazów.
Oprócz tego dochodzi do konfliktu między aligatorami a ludźmi, ponieważ pokrywają się one z niektórymi obszarami połowów, które są niezbędne do przetrwania niektórych miejsc. Z tego powodu postrzeganie tego zwierzęcia jest złe, co powoduje, że niewiele osób chce pomóc w jego ochronie.Sytuację dodatkowo komplikują ataki na ludzi podczas interakcji.
Niestety, ponieważ nie jest to wdzięczny ani ładny gatunek, ludzie boją się go spotkać. Powoduje to, że gdy władze realizują działania ochronne, mało kto chce wesprzeć sprawę. Należy jednak pamiętać, że te gady bronią tylko swojego terytorium, więc jeśli poczują się zagrożone, zaatakują bez wahania.
Roztropność musi pasować do nas, którzy jesteśmy świadomi naszych działań.
Ten aligator nie jest zagrożony wyginięciem, ale jest zagrożony wyginięciem z powodu pewnych działań. W tym momencie musimy uznać, że w zwierzętach nie ma dobra ani zła: nie mogą one zrozumieć swoich działań, a my musimy uznać, że to my jesteśmy najeźdźcami. Koegzystencja jest możliwa, ale musi być zainicjowana od strony człowieka.
