Tchórz borsuk lub borsuk chiński to mały ssak lądowy o wydłużonym i dość elastycznym ciele. Łatwo go rozpoznać po jego szczególnej masce i nieśmiałym sposobie bycia. Ponadto od dawna żyje z człowiekiem, dostosowując się do zmian zachodzących w jego środowisku.
Ten gatunek należy do rodziny łasicowatych, więc jest spokrewniony z łasicami, wydrami i fretkami. W szczególności w tym artykule skupimy się na ssaku Melogale moschata, małym zwierzęciu, które może stać się dobrym sprzymierzeńcem człowieka. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o nim więcej.
Siedlisko tchórza borsuka
Ten ssak pochodzi z południowych Chin, ale można go znaleźć w części kontynentu azjatycko-indyjskiego. Obejmuje to Indie, Laos, Wietnam i Tajwan, gdzie współwystępuje w różnych regionach z borsukiem birmańskim (Melogale personata).
To zwierzę preferuje klimaty tropikalne i subtropikalne, a jego siedliska obejmują lasy, łąki i prerie. Mimo to nie boi się mieszkać na terenach zaburzonych, takich jak farmy, pofragmentowane lasy, czy w pobliżu domów.
Cechy fizyczne
Ten borsuk jest jednym z najmniejszych, jakie istnieją. Może ważyć od 1 do 3 kilogramów i osiągać długość od 30 do 40 centymetrów. Gatunek ten ma długi ogon, wydatne uszy i szczególnie smukły kształt. Na nogach widać mocne pazury, które świetnie nadają się do kopania.
Ciało tego zwierzęcia ma ciemny kolor, który różni się nieznacznie między odcieniami szarości i brązu.Pysk tego ssaka ma ciemną sierść, z białymi plamkami wokół oczu, które nadają mu charakterystyczny kształt maski. Tymczasem jego futro jest krótkie i ma białą linię na grzbiecie.
Zachowanie borsuka tchórza
Jest nieśmiałym gatunkiem, dlatego woli poruszać się nocą, aby uniknąć interakcji z ludźmi. Ponadto dzięki temu możesz skorzystać z pożywienia z sadów lub plantacji, unikając przy tym kłopotu.
Dodatkowo są zwierzętami rządzonymi terytorialnie, ale potrafią się socjalizować, a nawet tworzyć grupy. Według badań opublikowanych przez Uniwersytet Zhejiang, samce i samice mogą żyć razem na tych samych obszarach, tworząc grupy do 7 borsuków.
Dzięki potężnym pazurom ten borsuk jest w stanie wspinać się na drzewa, chociaż zwykle kopie dziury, aby się chronić. Mimo to ten ssak może wspinać się i spać na gałęziach drzew.
Pokarm borsuka tchórza
Ten typ borsuka jest wszystkożerny, ponieważ jego dieta składa się z małych gryzoni, płazów, bezkręgowców i, w niektórych przypadkach, owoców. Jednak woli żywić się robakami i owadami, ponieważ są one większym źródłem białka. Ponadto z tego powodu okazy spotykane są zwykle na terenach uprawnych, ponieważ ten typ bezkręgowców występuje tam częściej.
Reprodukcja tchórza borsuka
Sezon lęgowy gatunku rozpoczyna się w styczniu, ale większość osobników łączy się w pary między lutym a marcem. Ponadto po wrześniu ssak ten rozpoczyna fazę spoczynku, co oznacza, że będzie mógł się rozmnażać dopiero w następnym roku.
Z tego powodu samice mogą zajść w ciążę od lutego do października, kiedy to będą miały okres ciąży wynoszący co najmniej 57 dni. Chociaż nie jest to jeszcze pewne, artykuł opublikowany w czasopiśmie naukowym Zoological Studies wykazał, że większość borsuków ma tylko jeden miot rocznie.
Po reprodukcji i ciąży w miocie rodzi się od 2 do 3 młodych. Matka będzie je karmiła mlekiem i opiekowała się nimi w norze. Maluchy usamodzielnią się, gdy skończą 2-3 miesiące i wtedy opuszczą opiekę mamy. W swoim naturalnym środowisku borsuki te dożywają zazwyczaj 10 lat.
Ważność borsuka tchórza
W swoim ekosystemie może być uważany za kontrolera szkodników, ponieważ ten ssak żywi się różnymi bezkręgowcami. Ponadto, gdy zjada owoce, może stać się rozsiewaczem nasion. Jednak nie jest zbyt dobry w tym zadaniu, ponieważ jest uważany za nieefektywnego.
Dla ludzi ten mały borsuk jest uważany za domowego kontrolera szkodników, ponieważ może żywić się karaluchami. Niektórzy nawet zachęcają to zwierzę do wejścia do ich domu, aby zabić tego i inne owady.Na terenach wiejskich tchórz borsuk można uznać za wielkiego sprzymierzeńca.
Stan ochrony
To zwierzę jest bardzo powszechne w północno-wschodnich Indiach, więc miejscowi często polują na nie w poszukiwaniu pożywienia. Mimo to tchórz borsuk ma szerokie rozpowszechnienie i wydaje się, że jego populacja nie spadła. Z tych powodów Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sklasyfikowała go jako gatunek najmniejszej troski.
Jego wielka zdolność adaptacji dała temu zwierzęciu możliwość przetrwania w tak zmieniającym się środowisku. Powoduje to, że interakcja między człowiekiem a borsukiem jest tak bliska, że może powodować pewne konflikty. Jednak tym razem relacja jest na tyle dobra, że nie ma mowy o odrzuceniu gatunku.
Chociaż jest to bardzo pozytywny pogląd, wszystkie relacje między człowiekiem a zwierzęciem powinny do niego dążyć.Tchórz borsuk jest żywym przykładem tego, że ludzie mogą współistnieć z gatunkami bez naruszania ich potrzeb biologicznych. Odpowiedź leży w życiu z innymi gatunkami, a nie w wykorzystywaniu ich środowiska bez szacunku.