Łosie, jelenie i renifery: liczba istniejących jeleni jest bardzo duża. Zwierzęta te zamieszkują Ziemię od ponad 30 milionów lat, zajmując swoją obecnością wiele siedlisk na całej planecie.
Tutaj opowiemy Ci wszystko o jeleniowatych, łącznie z ich klasyfikacją taksonomiczną, różnorodnością i funkcją troficzną. Nie przegap tego.
Co to są jelenie i gdzie żyją?
Jeleniowate to rodzina roślinożernych ssaków, których pochodzenie sięga oligocenu. Obecnie mają do 50 różnych gatunków, które są pogrupowane w 20 rodzajów taksonomicznych, chociaż istnieją pewne różnice między profesjonalistami.
Te zwierzęta można znaleźć w prawie każdym regionie świata. W zależności od tego, czy należą do tej czy innej podrodziny i biorąc pod uwagę ich ewolucję biologiczną, mogą znajdować się na obszarach Europy, Ameryki, Afryki (zwłaszcza na północy) lub Azji.
W wyżej wymienionych regionach jelenie występują naturalnie, ale nie w Oceanii. Na tym kontynencie ssaki te znajdują się na obszarach Nowej Zelandii i Australii w wyniku introdukcji człowieka.
Klasyfikacja taksonomiczna
Biorąc jako punkt odniesienia listę taksonomiczną gatunków zwierząt świata, jelenie stosują następującą klasyfikację:
- Królestwo: Zwierzęta.
- Krawędź: akordy.
- Klasa: Ssaki.
- Rząd: Parzystokopytne.
- Podrząd: przeżuwacze.
- Rodzina: jelenie.
Charakterystyka jelenia
Wśród cech, które najlepiej pozwalają nam poznać te zwierzęta, są te, które odnoszą się do ich budowy ciała, ale także zachowania i diety. Zobaczmy każdy z nich.
Cechy fizyczne
Jeleń ma grube i ciężkie ciało, w przeciwieństwie do głowy, szyi i nóg, które są długie i cienkie. Te ostatnie, nogi, kończą się parą palców (wspólna cecha wszystkich parzystokopytnych) w postaci kopyt.
Bez wątpienia jedną z najbardziej zauważalnych cech większości jeleniowatych jest ich poroże w wieku dorosłym, zwłaszcza u samców. Są to struktury złożone z utwardzonej keratyny, które posiadają aksamitną powłokę.
Poroże wyrasta z czaszki, ale nie jest kością. To właśnie odróżnia je od poroża pochodzenia kostnego.Oprócz tego, jako ciekawostkę, której wielu nie zdaje sobie sprawy, należy zauważyć, że poroże przechodzi okres linienia, który może być coroczny lub zdarza się tylko w młodości zwierzęcia.
W niektórych przypadkach niektóre lokalne społeczności zbierają opadłe rogi i konsumują określone części. Na przykład końcówki są uważane za przysmak w różnych kulturach.
Zachowanie i karmienie
Jeśli jest coś, co wyróżnia jelenie, to jest to ich terytorialny charakter, szczególnie u samców w okresie godowym. Na przykład w tym czasie jeleń szlachetny (Cervus elaphus) jest w stanie wydawać potężne miechy, aby podkreślić swoją obecność, zaznaczyć terytorialność i wabić samice.
Ponadto wszystkie samce jeleniowatych często używają poroża do konfrontacji ze sobą w celu pozyskania jak największej liczby samic do kopulacji. Zwykle żyją w grupach, ale niektóre gatunki żyją w parach (mężczyzna i kobieta).
W zależności od gatunku jelenia, ciąża samicy może trwać od około 5 do 10 miesięcy. Oznacza to, że niektóre mogą mieć młode dwa razy w roku.
Jeśli chodzi o dietę, zdecydowana większość jeleni żyje w dużych stadach, z którymi się porusza. Migrują z jednego miejsca do drugiego, gdy zmieniają się pory roku w poszukiwaniu bardziej zielonych pastwisk i przyjemniejszych temperatur.
Ich dieta jest roślinożerna i zjadają wszelkiego rodzaju liście, gałązki, łąki i pędy. Sposób, w jaki jedzą, polega na wypasaniu się lub zgryzaniu, a następnie trawieniu typowym dla wszystkich przeżuwaczy.
Gatunek jelenia
W zależności od podrodziny taksonomicznej, do której należą, istnieją różne typy jeleniowatych. Może być między nimi wiele różnic, zarówno pod względem wielkości ciała, jak i poroża.
Makrele (Podrodzina Cervinae)
To największa podrodzina jeleni, obejmująca 10 różnych rodzajów i do 26 gatunków jeleni. Ich grupowanie według gatunku jest następujące:
Oś gatunku:
- Calamianes jeleń lub oś calamian (Axis calamianensis).
- Oś jelenia lub chital (oś osi).
Rodzaj Cervus:
- Jeleń, jeleń lub jeleń (Cervus elaphus).
- Sika Jeleń (Cervus nippon).
- Łoś (Cervus canadensis).
Płeć Pani:
- Daniel pospolity lub europejski (Dama dama).
Rodzaj Elaphodus:
- Jeleń Elaphode (Elaphodus cephalophus).
Rodzaj Elaphurus:
- Jeleń Ojca Dawida (Elaphurus davidianus).
Rodzaj Muntiacus:
- Borneo Yellow Muntiacus (Muntiacus atherodes).
- Brzydki Muntiacus (Muntiacus feae).
- Gongshan Muntiacus (Muntiacus gongshanensis).
- Hukawng Muntiac (Muntiacus putaoensis).
- Indyjski Muntjac (Muntiacus muntjak).
- Muntiacus Reevesa (Muntiacus reevesi).
- Truong Son Muntiacus (Muntiacus truongsonensis).
- Giant Muntiac (Muntiacus vuquangensis).
- Czarny Muntiac (Muntiacus crinifrons).
Rodzaj Przewalskium:
- Jeleń białonosy lub Thorold's (Przewalskium albirostris).
Rodzaj Rucervus:
- Jeleń Elda lub Tamina (Rucervus eldii).
- Jeleń bagienny (Rucervus duvaucelii).
Rosyjski Gatunek:
- Filipiński jeleń plamisty (Rusa alfredi).
- Sambar (rosyjski jednokolorowy).
- Jeleń Timor (Rusa timorensis).
Jeleń wodny (podrodzina Hydropotinae)
To podrodzina reprezentowana tylko przez rodzaj Hydropotes. Jeleń wodny chiński (Hydropotes inermis) jest jedynym gatunkiem należącym do tej podrodziny.
Charakteryzuje się mniejszym rozmiarem niż jeleń i capreolinos. Chiński jeleń wodny waży tylko do 14 kilogramów, co jest bardzo nieistotne w porównaniu z dorosłym łosiem (około 600 kilogramów) lub jeleniem (200 kilogramów).
Oprócz tego inną znaczącą różnicą jest to, że te jeleniowate nie mają poroża, ani samców, ani samic. Ta cecha może być związana z ewolucją różnych gatunków rodziny jeleniowatych, ponieważ jelenie wodne są najstarsze.
U większości innych jeleniowatych pojawienie się poroża jest zwykle interpretowane jako późniejsza strategia ewolucyjna. Nie stanowiły one dla nich problemu z poruszaniem się po ich siedliskach, co przydarzyło się chińskim jeleniom wodnym. Ponadto poroże nowych jeleniowatych sprzyjało obronie terytorium.
Jednak mają też dobrą obronę fizyczną. W zamian za brak poroża jelenie wodne mają kły o długości od 5 do 8 centymetrów, które wystają z ich pysków i służą do ataku w razie potrzeby.
Na koniec należy zauważyć, że jeleń wodny ma dość małe rozmieszczenie geograficzne, zamieszkując tylko 4 kraje na świecie. Pierwotnie (i do dziś) zamieszkuje między górami i rzekami Korei i Chin. Jednak ludzka ręka spowodowała również wprowadzenie okazów we Francji i Anglii.
Capreolinos (Podrodzina Capreolinae)
Jako podrodzina capreolinos obejmuje wszystkie „jelenie z Nowego Świata”. Na oficjalnej liście klasyfikacji taksonomicznej znajdują się następujące.
Rodzaj łoś:
- Eurazjatycki łoś (Alces alces).
Rodzaj Capreolus:
- Azjatycka lub syberyjska sarna (Capreolus pygargus).
- Sarna (Capreolus capreolus).
Rodzaj Hippocamelus:
- Jeleń andyjski lub huemul południowy (Hippocamelus bisulcus).
- Jeleń andyjski, taruca lub huemul północny (Hippocamelus antisensis).
Gatunek Mazama:
- Candelillo lub loach (Mazama bricenii).
- Czerwona corzuela lub guazú-pitá (amerykańska Mazama).
- Mały czerwonawy jeleń (Mazama Bororo).
- Pigmej Corzuela (Mazama nana).
- Brown Corzuela, guazuncho, viracho lub guazú virá (Mazama gouazoubira).
- Yuk (Mazama pandora).
- Temazat środkowoamerykański (Mazama temama).
- Jeleń Páramo (Mazama rufina).
Rodzaj Odocoileus:
- Jeleń mulak lub jeleń mulak (Odocoileus hemionus).
- Jeleń bielik (Odocoileus virginianus).
Rodzaj Ozotoceros:
- Jeleń pampasowy (Ozotoceros bezoarticus).
- Południowe Pudu (Pudu puda).
Rodzaj Rangif.webper:
- Renifer lub karibu (Rangif.webper tarandus).
Choroby jeleniowatych
Polowanie i niszczenie siedlisk powoduje zniknięcie niektórych jeleni.Na przykład jeleń piżmowy lub ojciec Dawid są w niebezpieczeństwie. Ponadto, jak wskazują eksperci, nie są wolni od pewnych chorób, które mogą podkopać ich zdrowie lub spowodować śmierć.
Wśród tych patologii, które mogą dotknąć jelenie, są wąglik, babeszjoza bydła, zatrucie jadem kiełbasianym, chlamydioza, kryptokokoza, grzybica skóry, zakaźna ektymia lub zapalenie mózgu i rdzenia owiec. Konieczna jest ochrona tych zwierząt zarówno z punktu widzenia ekosystemu, jak i zdrowia, aby móc cieszyć się ich obecnością jeszcze przez wiele lat.
