Krewetka szkieletowa to osobliwy bezkręgowiec, który ma przezroczystą „skórę”, dzięki której można zobaczyć jej „szkielet”. Dzięki tej charakterystyce osobniki potrafią wtopić się w otoczenie i pozostać niezauważone przez drapieżniki.
Termin „krewetki szkieletowe” nie odnosi się do jednego gatunku, ale do całej rodziny Caprellidae. Jednak w tej grupie jest nowy członek, którego nazwa naukowa to Liropus minusculus, więc w dalszej części omówimy ten okaz dogłębnie. Czytaj dalej ten artykuł i dowiedz się więcej o ciekawskich krewetkach szkieletowych.
Siedlisko i rozmieszczenie
Pierwszy znany okaz tego gatunku znaleziono na głębokości 30 metrów w jaskini u wybrzeży wyspy Catalina w Kalifornii. Uważa się jednak, że może być rozprowadzany po całym północno-wschodnim Oceanie Spokojnym. Stanowi to wyraźny kontrast z resztą rodziny Caprellidae, ponieważ większość ich krewnych żyje w Atlantyku lub Morzu Śródziemnym.
Ze względu na swój wygląd krewetki szkieletowe pozostają niezauważone przez większość swoich drapieżników, dlatego często pozostają wyeksponowane na skałach i roślinach. Ponadto dzieli swoje siedlisko z różnymi bezkręgowcami morskimi, takimi jak hydrozoany i mszywioły, z którymi wtapia się, by wyglądać jak kolejne włókno jego ciała.
Właściwości fizyczne krewetki szkieletowej
Jak wspomniano, główną cechą charakterystyczną tej osobliwej krewetki jest to, że ma półprzezroczyste ciało, które ujawnia typ włókna podobny do „szkieletu”.Należy zauważyć, że ta struktura nie reprezentuje ich kości, ponieważ stawonogi nie mają struktury kostnej i mają egzoszkielet. Dlatego obserwowany „szkielet” jest w rzeczywistości wizualną sztuczką mającą na celu wtopienie się w otoczenie.
Również krewetki szkieletowe są małe, mierzą zaledwie od 2,1 do 3,3 milimetra długości. Oznacza to, że jest prawie niewidoczny dla człowieka. Jednak jego ciało zachowuje typowy kształt litery „C”, obserwowany u powszechnie spożywanych krewetek. W rzeczywistości, ze względu na ich półprzezroczysty wygląd, są również znane jako krewetki duchy.
Ciało krewetek szkieletowych zachowuje taką samą strukturę jak inne obunogi, która składa się z 13 podziałów lub bloków zwanych metamerami. W każdej z tych sekcji zawiera dwie pary nóg, których używa do pływania, ale dwie pierwsze są zmodyfikowane w postaci pazurów do łapania i polowania. Natomiast jego ostatnie pary nóg przeznaczone są do zamocowania na podłożu.
Zachowanie
Wbrew temu, co mogłoby się wydawać, krewetka szkieletowa to urodzony drapieżnik, który wypatruje ofiary. Ponieważ jego ciało jest niepozorne w otoczeniu, wystarczy, że cierpliwie czeka, aż jego ofiary zbliżą się, niczym modliszka. Z tego powodu spędzają zbyt dużo czasu nieruchomo na skałach lub roślinności morskiej.
Dieta szkieletowych krewetek
Ogólnie rzecz biorąc, krewetki szkieletowe wyróżniają się dietą wszystkożerną, która składa się z ogromnej różnorodności mikroorganizmów mniejszych od niej samej. Do najpopularniejszych należą okrzemki, detrytus, niektóre robaki, różne rodzaje pierwotniaków, a nawet niektóre larwy skorupiaków.
Odtwarzanie
Niestety, odkąd krewetka szkieletowa została zgłoszona w 2013 roku, nie ma zbyt wielu informacji na temat jej rozmnażania.Mimo to uważa się, że może podążać za tym samym wzorcem godowym, co jego najbliżsi krewni. Oznacza to, że ich cykl rozrodczy następuje tuż po ekdyzie (linieniu), gdyż tylko w tym momencie możliwe jest zapłodnienie samicy przez samca.
Tego typu organizmy zapładniają jaja z zewnątrz. Jednak samica chwyta jaja i chroni je w małej „torebce”, którą prezentują w jej brzuchu. Zaraz po wykluciu pisklęta wyglądają jak dorosłe, ale są znacznie mniejsze.
Chociaż wiele informacji na temat krewetek szkieletowych wciąż jest nieznanych, fascynujące jest obserwowanie, w jaki sposób przystosowały się one do swojego środowiska. Jego cechy pozwoliły mu stać się dzikim drapieżnikiem pomimo swoich rozmiarów, co jest zaletą w oceanie. To doskonały przykład tego, jak wspaniała jest natura i jej zdolność do generowania tak niesamowitych gatunków.
