Konie to niewątpliwie jedne z najpiękniejszych i najszlachetniejszych stworzeń zamieszkujących tę planetę. Ewoluowały przez miliony lat i towarzyszą człowiekowi od niepamiętnych czasów. Chociaż wiadomo z całą pewnością, jakie są dzisiaj i jakie są ich rozmieszczenie, odpowiedź na pytanie, skąd pochodzą konie lub jaka jest ich historia, może być nieco skomplikowana.
Nazwa naukowa tego zwierzęcia to Equus ferus caballus. Należy do rodziny koniowatych, więc jest bliskim krewnym osłów i zebr. Jeśli chcesz wiedzieć, skąd pochodzą konie i ich przodkowie, tutaj podamy wszystkie szczegóły.
Pierwsi przodkowie koni pojawili się w eocenie
Wszystko wskazuje na to, że pierwszym przodkiem konia był mały roślinożerny ssak zwany Hyracotherium. Organizm ten żył w epoce eocenu w Ameryce Północnej i Europie, około 55 milionów lat temu.
Hyracotherium miał od 20 do 40 centymetrów wysokości w kłębie i ważył średnio około pięciu i pół kilograma. Grzbiet był wysklepiony i miał cztery palce na przednich kończynach i trzy na tylnych kończynach, zakończone mocnymi pazurami.
Również ich zęby były przystosowane do zjadania młodych liści z krzaków. A ich oczy znajdowały się bardziej na środku głowy, co uniemożliwiało im dobre widzenie na boki.
Pomiędzy tym psiopodobnym zwierzęciem z wyglądu i wielkości, aż do obecnego Equus ferus caballus, następował proces progresywnej selekcji naturalnej. Oznacza to, że z biegiem czasu okazy zmieniały swoje właściwości na wydajniejsze, co skłoniło je do przyjęcia większych rozmiarów.
Chociaż proces wydaje się prosty, potrzeba było około 55 milionów lat, aby zwiększyć swoją wagę, zmienić zęby i zmniejszyć palce. Dzieje się tak dlatego, że biologiczne mechanizmy stojące za ewolucją muszą gromadzić mutacje przez kilka lat, aby zacząć generować nowe cechy.
Konie to szlachetne i piękne zwierzęta, które człowiek udomowił tysiące lat temu. Tutaj opowiemy o jego pochodzeniu, od Hyracotherium, podobnego do psa, które pojawiło się około 55 milionów lat temu, do obecnego Equus ferus caballus.
Ewolucja milionów lat
Ewolucyjna historia konia obejmuje kilka starożytnych gatunków, które pojawiały się stopniowo, ale za każdym razem bardziej przypominały swoją obecną wersję.Na przykład 34 miliony lat temu, w oligocenie, powstał Mezohippus. To zwierzę było większe niż Hyracotherium, a środkowy palec jego przednich kończyn był znacznie bardziej rozwinięty niż dwóch bocznych.
Już w miocenie, około 17 milionów lat temu, w Ameryce Północnej znaleźliśmy Merychippus. Gatunek ten nadal powiększał się i miał zęby podobne do zębów współczesnych koni. W dodatku jego boczne palce były jeszcze bardziej zanikłe, a środkowy kończył się kopytem.
Pod koniec tego samego okresu (12 milionów lat) pojawił się Pliohippus z zębami i kończynami bardzo podobnymi do współczesnych koniowatych. Wszystko wskazuje na to, że był to pierwszy monodaktyl i uważany jest za przodka konia. W rzeczywistości obecność jednego kopytnego palca była bardzo ważna, ponieważ pozwalała mu biegać z dużą prędkością bez ranienia kończyn.
W końcu dopiero w plejstocenie, jakieś dwa miliony lat temu, koń zaczął przypominać tego, którego znamy dzisiaj.W ten sposób pierwsze konie w historii pojawiły się gdzieś w Ameryce Północnej, gdzie osiedliły się, a następnie rozprzestrzeniły do Azji dzięki popularnemu mostowi Beringia (gdzie obecnie znajduje się Cieśnina Beringa).
Ludzie i konie, związek, który ma długą historię
Należy zaznaczyć, że przez tysiące lat na zwierzęta te prehistoryczny człowiek polował dla pożywienia. Zadanie czasami nie było łatwe, biorąc pod uwagę prędkość, jaką mogły osiągnąć te ssaki. Dlatego zaczęli opracowywać techniki zasadzek.
Z biegiem czasu ludzie częściowo porzucili koczownicze życie i stali się pasterzami lub rolnikami. A w epoce brązu ostrzegali, że konie mogą stać się, oprócz pożywienia, świetną pomocą w wykonywaniu różnych zadań i dobrym środkiem transportu.
Wraz z udomowieniem koni Homo sapiens zaczął wykorzystywać siłę i szybkość tych istot do zmiany swojego stylu życia.Wydaje się, że fakt ten miał miejsce około 5500 lat temu w zachodniej części stepu eurazjatyckiego. W ten sposób przeniósł swoje pragnienie podboju i dominacji w najodleglejsze miejsca na planecie.
Koń, gatunek wymarły w Ameryce
Pozostaje powiedzieć, że w epoce lodowcowej plejstocenu liczba koni malała. Po pewnym czasie całkowicie zniknęły z kontynentu amerykańskiego około jedenastu tysięcy lat temu.
Oczywiście dzięki mostowi Beringa niektóre okazy przetrwały i zaczęły rozprzestrzeniać się z Azji do Europy i Afryki. Jednak nie wrócili do Ameryki aż do przybycia hiszpańskich konkwistadorów.
Oznacza to, że Europa, Azja i Afryka to miejsca, z których pochodzi większość dzisiejszych ras koni.Chociaż dla ścisłości, według badań opublikowanych w czasopiśmie naukowym Nature, prawie wszystkie konie domowe pochodziły z określonej populacji na zachodzie kontynentu euroazjatyckiego. Coś całkowicie paradoksalnego, ponieważ znaczna część jego ewolucyjnej historii ma miejsce w Ameryce.
Konie euroazjatyckie charakteryzowały się bardziej krępym szkieletem i gęstszą muskulaturą. Wspomniane cechy były najbardziej poszukiwane przez ludzi, ponieważ lepiej sprawdzały się w pracach transportowych. Z tego powodu linia ta stała się popularna i udomowiona w większości dzisiejszych ras koni.
To odpowiada na pytanie, skąd się biorą konie. Historia postudomowienia jest już lepiej znana i nie wchodzi w rachubę w tym artykule. Ale nadal będziemy Was informować o tym wspaniałym zwierzęciu podziwianym i eksploatowanym, jak to często bywa, przez gatunek ludzki.
