Chrząszcz należy do rzędu owadów zwanych Coleoptera, który obejmuje ponad 300 000 opisanych gatunków. Większość to padlinożercy i koprofagi, chociaż są też takie, które żywią się roślinami, kwiatami i korzeniami.
Są to wybitnie lądowe stawonogi i tylko nielicznym udało się podbić środowisko wodne. Dlatego uważa się, że są obecne w każdym środowisku lądowym, nawet w regionach polarnych. Wiele gatunków powoduje szkodniki w uprawach, lasach lub konstrukcjach ludzkich.
Skarabeusz w starożytnym Egipcie
Starożytni Egipcjanie wysoko cenili żuka gnojaka, uważając go za święty. Wierzyli, że kula łajna reprezentuje Ziemię, a chrząszcz jest odpowiedzialny za toczenie jej od wschodu do zachodu słońca.
Ostre wyrostki na jego głowie były uważane za promienie królewskiego słońca, a 30 segmentów jego sześciu stępów za dni miesiąca.
Miał taki szacunek dla zwierzęcia, że umieścili je w swoich grobach. Ponadto wyrzeźbili drogocenne kamienie w kształcie takiego chrząszcza i malowali jego postać na wielu przedmiotach.
Najbardziej uderzający gatunek chrząszcza
Następnie przedstawimy Wam gatunki chrząszczy, które naszym zdaniem są najbardziej atrakcyjne i posiadają zaskakujące cechy. Nie przestawaj czytać.
Gigantyczny chrząszcz
Rodzaj Goliathus spp., znany również jako chrząszcz Goliat, to afrykański gatunek chrząszcza o długości 12 centymetrów. Ale wbrew temu, co mogłoby się wydawać ze względu na swój rozmiar, przy dobrej pogodzie żywi się wyłącznie pyłkiem i kwiatami.
Jest bardzo wrażliwy na niskie temperatury iw surowych warunkach zimowych pozostaje skulony pod korą drzew. Może to być spowodowane tym, że ich skóra jest delikatna, ponieważ składa się z drobnych łusek, które po dotknięciu kruszą się w pył.
Japoński chrząszcz
Popillia japonica to egzotyczny w Europie gatunek chrząszcza, stanowiący ważnego szkodnika zjadającego kwiaty i liście. Potrafi pozbawić drzewo liści w ciągu kilku minut. Różnorodność roślin, które atakuje, jest bardzo szeroka.
Nawet forma larwalna od początku żywi się rozkładającymi się warzywami, korzeniami, trawami i innymi roślinami. W rzeczywistości duże połacie trawy w parkach mogą zostać zniszczone przez działanie tych chrząszczy. Dorosły owad pojawia się szybko i natychmiast zaczyna atakować kwiaty.
Jeśli nie staje się plagą w kraju pochodzenia, to dlatego, że są tam naturalne drapieżniki, takie jak osy lub robaki.
Chrząszcz nosorożec
Oryctes nasisornis swoją potoczną nazwę zawdzięcza wydatnemu wyprostowanemu rogowi przed hełmem zakrywającym jego głowę.Czasami pojawia się nawet drugi róg. W każdym razie, pomimo imponującego wyglądu, ten róg jest bezużyteczny jako broń. Wyłącznie dla samca, używa go tylko przeciwko rywalowi w okresie godowym.
Latający jeleń
Lucanus cervus jest wyposażony w duże szczęki, które rozgałęziają się jak poroże jelenia, stąd jego nazwa. Większe mają wygląd nietoperza, dlatego są ekscytujące.
Pazury tych osobników, pomimo ich budzącego grozę wyglądu, są nieszkodliwe ze względu na ich przesadną długość. Mimo to dzierżą je jako broń w walce lub podnoszą je groźnie, aby zastraszyć każdego intruza wkraczającego na ich terytorium.
Są też latające jelenie o krótkich szczękach, które często zadają bolesne ukąszenia.
Cantárida
Lytta vesicatoria, znana również jako chrząszcz pęcherzykowaty, wydziela substancję chemiczną kantarydynę. Substancja ta jest tak toksyczna, że sam kontakt wystarczy, aby na skórze powstały pęcherze przypominające oparzenie. Dziś jest stosowany w medycynie.
Niektóre gatunki mają jasne kolory, które służą jako tarcza przed owadożernymi zwierzętami, które chcą je zjeść.
Dorífora
Znany również jako stonka ziemniaczana, Leptinotarsa decemlineata został rozprowadzony ze Stanów Zjednoczonych na resztę planety przez kolonizatorów, którzy przejęli bulwy. Ten owad jest szkodnikiem, który mnoży się i rozmnaża w zadziwiającym tempie.
Gdy ziemniaki nie są dostępne, ten chrząszcz żywi się pomidorami, tytoniem lub innymi psiankowatymi.
Żuk jeźdźca
Na koniec wyróżnia się gronkowiec Creophilus villosus, bardzo mały chrząszcz, który pozwala mu żyć jako komensal termitów i mrówek. Siedzi na głowie robotnicy zbierającej pokarm, a gdy ta ma zamiar wymienić się jedzeniem z partnerem, chrząszcz pochyla się do przodu i zjada. Z kolei te chrząszcze wydzielają płyn, który mrówki mogą spożywać, żyjąc w ten sposób w harmonii.
