Znamy go z animowanej postaci Looney Tunes o imieniu Pepe Le Pew i z tego, że jest raczej śmierdzącym zwierzęciem. W tym artykule opowiemy o skunksie, ssaku o nieprzyjemnym zapachu, ale jednocześnie bardzo uroczym!
Charakterystyka i siedlisko skunksa
Jest średniej wielkości ssakiem, którego futro jest czarne z białymi paskami lub prążkami różnej wielkości. Zwierzę to żyje w zbudowanych przez siebie norach, które mają do trzech metrów głębokości i są podzielone na pomieszczenia lub komory. Używają swoich szponiastych przednich łap jako łopat i mogą również zajmować gniazda lub jaskinie opuszczone przez inne gatunki.
Istnieje kilka gatunków skunksów, w zależności od obszaru Ameryki, w którym występują. Na przykład w Argentynie zamieszkuje skunks kasztanowaty; w Ameryce Środkowej, Kolumbii i Brazylii nakrapiany, aw Ameryce Środkowej i Ameryce Północnej długoogoniasty z typową białą plamą na grzbiecie. Istnieje również podgatunek, który można znaleźć w Azji Południowo-Wschodniej.
Zachowanie i karmienie skunksa
Skunks jest wszystkożerny, żywi się głównie owadami, owocami, jajami, małymi ssakami, miodem i ptakami. Samce są bardzo samotne i prawie nie spotykają innych krewnych, ponieważ ich własne terytorium może być nieco ograniczone. Przekraczają te granice tylko wtedy, gdy późną zimą lub wczesną wiosną szukają samicy do kopulacji.
Jeśli chodzi o rozmnażanie, ciąża samicy trwa 55 dni i może urodzić do 10 młodych, które żywią się mlekiem matki przez dwa i pół miesiąca.Życie matki i jej młodych jest przyjemniejsze niż samca, ponieważ przebywa z młodymi zamkniętymi w norze, chociaż nie zapadają one w całkowitą hibernację.
Czasami ojciec też może zdecydować się zostać, ale do tego muszą być idealne warunki, zwłaszcza jeśli chodzi o przestrzeń. A także, gdy zima jest bardzo ostra, mogą nawet bez problemu dzielić tę samą jaskinię z szopami i lisami.
Skunks i zapach
Bez wątpienia główną „umiejętnością” skunksa jest cuchnący i silny zapach wydzielany przez jego gruczoły odbytu, który wydziela poprzez uniesienie ogona lub tylnych łap po wydaniu przenikliwego i ostrego dźwięku. Wspomniana substancja może osiągnąć odległość dwóch metrów i jest jej główną bronią obronną.
W naturze zapach skunksa może utrzymywać się na drzewach, skałach lub liściach przez kilka dni. A w przypadku śmierci zwierzęcia smród utrzyma się nawet przez miesiąc.
Jeśli spryskałaś się tym zapachem, możesz wypróbować domowy środek, który ma go zneutralizować. Powinieneś wymieszać litr 3% nadtlenku wodoru, ¼ szklanki sody oczyszczonej i łyżkę wybranego detergentu.
Dotyczy różnych powierzchni, ale może wybielać tkaniny. Można go również stosować na sierść psa lub kota, jeśli zostały „wyperfumowane” przez skunksa. Oczywiście najlepszym sposobem na uniknięcie nieprzyjemnego zapachu tego zwierzęcia jest oddalenie się od niego jak najdalej i niepłoszenie go (co może być trudne, ponieważ natychmiast spróbuje się obronić).
