Istnieje zapis żaby wylęgającej się w żołądku, reprezentowanej przez australijski gatunek, który niestety został uznany za wymarły. Tak więc żaba wylęgająca się w żołądku lub Rheobatrachus silus była przykładem najbardziej złożonej formy opieki rodzicielskiej znanej do tej pory.
W przeciwieństwie do ropuchy położnej, ta żaba charakteryzowała się połykaniem jaj i utrzymywaniem ich w żołądku do momentu zakończenia rozwoju. Niewątpliwie ciekawy sposób na zapewnienie potomstwa.
Model reprodukcji żaby lęgowej
Według zapisów samica żaby połykała zapłodnione jaja lub larwy we wczesnym stadium i trzymała je w żołądku podczas ich rozwoju. A potem, kiedy już dobrze się uformowały, z jego pyska wynurzyły się młode żaby.
Pierwszy raport o tym skomplikowanym zjawisku pochodzi z 1974 roku. Raport ten stanowił pierwszy przykład hodowli żołądka w królestwie zwierząt.
Po zewnętrznym zapłodnieniu jaj samica brała komórki jajowe lub zarodki do ust i połykała je. Nie jest jasne, czy jaja zostały złożone na lądzie, czy w wodzie, ponieważ zdarzenia tego nie można było zaobserwować przed ich wyginięciem.
Istnieją inne niezwykłe procesy reprodukcyjne
W ciągu ostatnich 20 lat udokumentowano przykłady niezwykłych trybów reprodukcji wielu gatunków anuranów. W tym sensie kilka gatunków wykazuje rozbudowaną opiekę rodzicielską, najczęściej obejmującą transport jaj lub kijanek przez jednego rodzica.
Ogólnie rzecz biorąc, transport młodych żab różni się czasem trwania, złożonością behawioralną i adaptacjami morfologicznymi. W najprostszej postaci samiec położnika Alytes nosi zapłodnione jaja owinięte wokół nóg.Inni oddani rodzice rodzajów Colostethus, Dendrobates i Phyllobates noszą swoje kijanki przyczepione do pleców.
Bardziej skomplikowana jest strategia neotropikalnych gatunków Gastrotheca, które przenoszą jaja i kijanki w grzbietowej torbie lęgowej. Innym przykładem jest przypadek chilijskiej żaby Rhinoderma darwini, która nosi swoje młode w męskich workach głosowych. Wreszcie u gatunku Assa darlingtoni z Australii kijanki spędzają całą ontogenezę w podskórnych kieszonkach pachwinowych.
Jak to możliwe, że żaba wylęgająca żołądek wykonuje ten mechanizm?
Z kilku istniejących badań wiadomo, że żołądek samicy podczas połykania zapłodnionych jaj nie różnił się od żołądka innych gatunków żab.
A co z pracą jelit?
Analiza jajek wykazała, że w żelatynie otaczającej każde jajko znajdowała się substancja zwana prostaglandyną E2 (PGE2). Substancja ta ma właściwość zatrzymywania produkcji kwasu solnego w żołądku.
Później, gdy jaja się wykluły, kijanki stworzyły kolejne PGE2. Śluz wydalany ze skrzeli kijanek zawierał PGE2 niezbędną do utrzymania żołądka w stanie niefunkcjonalnym. Te wydzieliny śluzowe nie występują u kijanek większości innych gatunków.
Jak karmi mama?
W okresie, gdy potomstwo znajdowało się w żołądku matki, żaba nie jadła. Kijanki wewnątrz matki żywią się tym zapasem śluzu, dopóki nie osiągną stadium młodej żaby.
Dożołądkowy rozwój kijanek
Istnieją doniesienia o rozwoju kijanek żaby lęgowej. Opisali, jak młode żaby były zwracane przez matkę i pomyślnie hodowane w płytkiej wodzie.
We wczesnych stadiach rozwoju kijanki nie miały pigmentacji, ale wraz z wiekiem stopniowo rozwijały ubarwienie dorosłe.
Rozwój kijanki trwał co najmniej sześć tygodni, podczas których rozmiar żołądka matki nadal się powiększał, aż w dużej mierze wypełnił jamę ciała.
W ten sam sposób płuca matki opadły, a jej oddech stał się bardziej zależny od wymiany gazowej przez skórę. Pomimo rosnących rozmiarów matki była nadal aktywna.
Niezwykły poród żaby wysiadującej żołądek
Proces narodzin młodych żab był szeroko rozłożony i mógł trwać nawet tydzień, przy czym matka była bierna w tym procesie. Jednak zaniepokojona samica może zwrócić wszystkie młode żaby w jednym akcie propulsywnych wymiotów.
Potomstwo było w pełni rozwinięte w momencie linienia, a różnice w kolorze i długości miotu były niewielkie.