Hieny są bardzo popularnymi zwierzętami ze względu na ich typowe jęki podobne do szyderczego śmiechu. Obecnie występują 4 gatunki zamieszkujące Azję i Afrykę. Jedna z nich to hiena pręgowana, która otrzymała to imię ze względu na wygląd swojego futra, z kilkoma paskami na nogach i tułowiu.
Należy do rodziny Hyaenidae, a jego nazwa naukowa to Hyaena hyaena. Jest to jedna z najmniejszych hien, jednak nie mniej ważna w swoim ekosystemie. Poznaj wszystkie szczegóły dotyczące jego dzikiej przyrody, miejsca zamieszkania, cech charakterystycznych i stanu ochrony. Nie siedź bez czytania.
Jakie jest siedlisko i rozmieszczenie hien pręgowanych?
Siedlisko tego ssaka obejmuje regiony suche, półpustynne i górskie. Może obejmować obszary zalesionej roślinności z zaroślami lub bardziej otwarte obszary, takie jak sawanny z łąkami lub ciernistymi krzewami. Preferuje jednak miejsca czyste, z dostępem do wody i stara się unikać miejsc o dużym zagęszczeniu drzew i dużych wysokościach. Chociaż zostały znalezione do 3300 metrów nad poziomem morza.
Te hieny mogą wędrować w pobliżu osad ludzkich. Lubią żerować na śmieciach i swojej padlinie, więc nie boją się człowieka.
Te hieny są szeroko rozpowszechnione w Afryce, obejmując części północy, wschodu i zachodu. Podobnie są obecne na Bliskim Wschodzie, na subkontynencie indyjskim iw Azji. Rozciągają się na Kaukaz.
Hiena pręgowana i jej cechy charakterystyczne
Ciało hieny pręgowanej ma głowę ze spiczastym pyskiem (oraz długie uszy), 4 nogi z 4 palcami każda i chowane pazury. Ponadto ma długi ogon z grubymi włosami. Tylne nogi są krótsze niż przednie.
Wielkość tego mięsożercy jest średnia, średnio około jednego metra i 65 do 80 centymetrów wzrostu. Nie ma różnic między kobietami i mężczyznami w odniesieniu do tych wartości, więc prezentują one podobne wymiary.
Najbardziej charakterystyczną cechą jest szare lub brązowe ubarwienie z wyraźnymi czarnymi liniami, poziomymi na nogach i pionowymi na tułowiu. Gardło jest również podarte. Ten wzór jest powodem jego potocznej nazwy.
Futro jest długie i ustalono, że mogą je potargać, aby wyglądać na większe niż są. W ten sposób wykorzystują to zachowanie do obrony i zastraszania swoich wrogów. Kufa jest czarna.
Zachowanie
Ogólnie rzecz biorąc, H. hyaena zachowuje się samotnie i nocą. Jednak przez krótkie okresy czasu można go zobaczyć w grupach rodzinnych, zwłaszcza w legowisku.Wolą też żerować indywidualnie, wspólne polowanie jest praktyką niespotykaną u tego gatunku, w przeciwieństwie do innych rodzajów hien.
Jeśli chodzi o wokalizacje, nie są one zbyt rozwinięte. Repertuar wokalny nie jest urozmaicony, ale obejmuje pomruki, jęki i charakterystyczny dla tych zwierząt śmiech.
Spotkania społeczne między różnymi osobami polegają na wąchaniu nosa i okolicy odbytowo-płciowej. To dlatego, że te hieny mają gruczoły odbytu, których używają do komunikacji.
Co je pasiasta hiena?
Głównym źródłem pożywienia dla H. hyaena jest padlina i ludzkie odchody. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, w tym kręgowce i bezkręgowce. Szczególnie duże ssaki, takie jak zebry, gazele i gnu. Jego szczęka jest bardzo mocna, co pozwala mu łatwo łamać kości.
To zachowanie jako padlinożerców sprawia, że hieny są niezbędnymi zwierzętami w przetwarzaniu składników odżywczych i oczyszczaniu ekosystemów, w których żyją.
Aby uzupełnić swoją dietę, zawierają również pokarmy roślinne (takie jak owoce), więc można je uznać za wszystkożerne. Jednak robią to bardziej niż cokolwiek innego w chudych sezonach. Ponadto mają tendencję do spożywania mniejszych zwierząt, takich jak gady, ptaki, gryzonie i owady.
Reprodukcja hieny hieny
Rozmnażanie się tego mięsożercy jest płciowe. Został opisany dzięki obserwacjom prowadzonym w niewoli. Samiec goni samicę przez kilka dni, aż ta pozwoli mu na kopulację. Kopulacja występuje kilka razy w ciągu 24 godzin.
Ciąża hieny pręgowanej trwa 3 miesiące (90 dni). Po tym okresie przygotowuje swoją norę do porodu. W jednym miocie może urodzić od 1 do 5 młodych. Młode rodzą się bezradne, ślepe, z biało-szarym umaszczeniem i jasnoczarnymi pręgami.
Matki karmią swoje młode mlekiem matki przez kilka miesięcy, jednak już od pierwszego miesiąca zaczynają wprowadzać pokarmy stałe. Aby to zrobić, wybierają kawałki jedzenia, które zabierają do jaskini. Samce i samice osiągają dojrzałość płciową między 2 a 3 rokiem życia.
Stan ochrony
Pomimo szerokiego rozpowszechnienia hiena ta jest sklasyfikowana w kategorii „prawie zagrożonej” Czerwonej Księgi Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, więc nie jest wolna od niebezpieczeństw w swoim naturalnym środowisku. Ponadto w regionie śródziemnomorskim jest klasyfikowany jako „wrażliwy”.
Jego główne zagrożenia dotyczą ludzi, ponieważ jest to zwierzę powszechnie prześladowane za atakowanie upraw i plądrowanie grobów. Niektóre części ich organów są również wykorzystywane w tradycyjnej medycynie lub ich skóry są przedmiotem nielegalnego handlu w niektórych miejscowościach. Poza tym, choć na niektórych obszarach może się to wydawać dziwne, młodzi ludzie są wykorzystywani jako zwierzęta domowe.
Podsumowując, hiena pręgowana jest bardzo ważnym ssakiem w swoim ekosystemie, ponieważ odpowiada za recykling składników odżywczych i oczyszczanie środowiska z odpadów pozostawionych przez inne zwierzęta. Wynika to z ich upodobania do padliny, co przypomina nam, że wszystkie żywe istoty są niezbędne dla równowagi ekologicznej, w tym te mięsożerne, które mogą wydawać się nieprzyjemne.