Odkrywanie zachowań nimf to niewyczerpane źródło towarzystwa i rozrywki. Gatunek ten jest jednak ptakiem wrażliwym, towarzyskim i złożonym psychologicznie. Aby z nim żyć, trzeba umieć właściwie interpretować jego zachowanie, inaczej mogą pojawić się różne zaburzenia.
Każda nimfa ma własną osobowość i osobliwości, jeśli chodzi o wyrażanie siebie. Jednak w tym artykule znajdziesz podstawowe oznaki dla każdego okazu tego gatunku, ponieważ są to zachowania, które wszystkie z nich wykazują w swoim życiu na wolności. Nie przegap tego.
Charakterystyka nimf
Nimfa kakadu (Nymphicus hollandicus), znana również jako cocotilla lub carolina, to gatunek psittacine z rodziny kakadu. Należy zauważyć, że jest to jedyny żyjący gatunek w swoim rodzaju (Nymphicus).
Kakadu są szeroko rozpowszechnione na kontynencie australijskim, głównie w głębi lądu. Wolą tereny otwarte z dostępną wodą lub obszary zalesione, które nie są zbyt gęste. Ponadto nimfy migrują z północy na południe kontynentu australijskiego, szukając stabilnych wzorców pogodowych przez cały rok.
Te ptaki żyją średnio 15 lat. Ich przybliżony rozmiar to 25-30 centymetrów wraz z ogonem i ważą około 90 gramów. Na podstawie tych liczb można stwierdzić, że jest to najmniejszy istniejący gatunek kakadu.
Ulubionym pokarmem nimf są nasiona, które zbierają z ziemi i łatwo łuskają zakrzywionym dziobem.Zjadają je również na gałęziach wraz z inną materią roślinną, ponieważ na ziemi są podatne na ewentualne ataki. Wierzchołki drzew, oprócz pożywienia, zapewniają ochronę przed powietrznymi drapieżnikami.
Postać nimf
Nimfy to ptaki silnie stadne, które tworzą grupy powyżej 100, a nawet 1000 osobników. Jako zwierzęta drapieżne są podejrzliwe i wrażliwe, z silną tendencją do ucieczki, a nie do konfrontacji.
Poza tym są bardzo hałaśliwymi zwierzętami. Krzyki i krzyki są częścią ich codziennych interakcji, więc nie ma sensu karcić ich głośno, gdy żyją z ludźmi. Prawdopodobnie uznają to za zabawne i będą jeszcze bardziej krzyczeć.
Na koniec należy zauważyć, że nimfy są z natury ciekawskie i bardzo inteligentne. Lubią sprawdzać wszystko, co znajduje się w ich zasięgu i zawsze szukają nowej stymulacji. W rzeczywistości w niewoli mogą rozwinąć się problemy ze zdrowiem psychicznym, jeśli brakuje im wzbogacenia środowiska.
Komunikacja nimf
Język tych papug ma 2 główne komponenty: werbalny i niewerbalny. Pierwszy składa się z różnych wokalizacji:
- Połączenia ankietowe: przedmioty dzwonią do siebie i odpowiadają sobie nawzajem, aby upewnić się, że wszyscy są w porządku.
- Okrzyki: zwykle wyrażają złość i towarzyszą im groźne gesty.
- Wysoki pisk: może być oznaką stresu, strachu lub bólu. Służą jako ostrzeżenie dla reszty stada przed możliwymi niebezpieczeństwami.
- Piosenki godowe i ćwierkanie: odgłosy charakterystyczne dla rytuału poprzedzającego kopulację.
- Paplanina: to ciche odgłosy, które te ptaki wydają, gdy czują się komfortowo z partnerem. Trwają długo i zwykle wskazują na spokój.
- Syczenie: podobne do syczenia kota, zwykle poprzedzone dziobaniem. To znak ostrzegawczy.
Intensywność i ton tych dźwięków różnią się w zależności od ładunku emocjonalnego, jaki nimfa chce przekazać wiadomości. Aby je właściwie zinterpretować, muszą być zintegrowane z różnymi ruchami i postawami ptaka. Przedstawiamy kilka bardzo przydatnych wskazówek w tym zakresie:
- Crest: jest wyraźnym wskaźnikiem poziomu emocjonalnej aktywacji nimfy. Im bardziej jest podniesiony, tym bardziej ptak będzie podekscytowany, ale ważne jest, aby rozpoznać przyczynę - może to być strach, radość, zainteresowanie lub drażliwość.
- Pióra: w zależności od pozostałych znaków, potargane pióra mogą być oznaką relaksu, choroby lub zbliżającego się ataku. Jeśli przyklejają je do ciała, zwykle odczuwają strach.
- Skrzydła: rozkładanie ich w kształcie serca jest częścią zalotów samców. Pełne ich otwarcie może być oznaką agresywności lub terytorialności.
- Postawa ciała: Różnorodność w tej sekcji waha się od schowania głowy – zwykle do snu – po pielęgnację i skakanie z radości. Kiedy wiszą do góry nogami na gałęzi, wyrażają terytorialność.
- Głowa: zbliżanie się do partnera z opuszczoną głową zwykle oznacza, że okaz potrzebuje uwagi i pielęgnacji. Wręcz przeciwnie, podniesienie go może oznaczać zagrożenie - wydawanie się większym - lub zaskoczenie i strach.
- Uczniowie: Rozszerzone źrenice wskazują na podrażnienie i możliwe drgawki.
Zachowanie nimfy
Trzy wielkie filary zachowania nimfy to towarzyskość, inteligencja i komunikacja. Większość dnia spędzają na poszukiwaniu pożywienia, ale będąc w tak dużych grupach, konieczna jest skuteczna koordynacja. Z tego powodu hierarchia jest często używana, gdy zasoby są ograniczone.
Zachowanie nimfy w sferze rozrodczej
Kakadu są monogamiczne i tworzą stabilne relacje z tym samym partnerem, nawet poza sezonem lęgowym. Pozwala im to zaoszczędzić ogromne wydatki energetyczne związane ze znalezieniem partnera do rozrodu każdego roku.Przed rozpoczęciem krycia obie płcie przejawiają określone zachowania rytualne, takie jak:
- Samice wydają stłumione piski, trzymając pióra na ogonie. W ten sposób pokazują, że są gotowe do kopulacji.
- Samce wykazują większą różnorodność zachowań: ich wokalizacje są znacznie bardziej intensywne, z bardziej złożonymi, przypominającymi śpiew gwizdami. Dźwiękom tym towarzyszy taniec, w którym chodzą z wyprostowanymi skrzydłami z dala od ciała, szybko uderzając dziobem o powierzchnię. Sprawdzają również dziuplę, w której zamierzają założyć gniazdo.
Opieka nad młodymi i proces inkubacji prowadzona jest jednakowo przez obie płcie. Po wykluciu pisklęta na zmianę przynoszą jedzenie i nigdy nie opuszczają gniazda same. W rzeczywistości sukces pary wychowującej młode do dorosłości bezpośrednio wpływa na stabilność ich związku.
Zachowanie nimfy w obecności patologii
Każde zachowanie nimf, które nie jest zwyczajowe i które pojawia się nagle, jest uważane za nienormalne. Zwykle jest to objaw choroby fizycznej lub psychicznej, często ściśle związanej ze stresem i lękiem, zwłaszcza w niewoli. Najczęstsze objawy stresu psychicznego to:
- Stereotypy: powtarzające się ruchy bez widocznej funkcji.
- Picaje: ptak wyrywa własne pióra - lub pióra pokrewnego - pozostawiając na ciele łysiny. Różni się od normalnego opadania piór tym, że w tym przypadku te w okolicy głowy nie spadają - nie dociera do nich -
- Ciągłe krzyki: to nie są regularne wezwania do uwagi, ale raczej głośne wokalizacje, które nie ustają. Może to być również oznaką bólu fizycznego lub choroby.
- Nagła lub bardziej intensywna agresja lub strach niż zwykle.
Trzymanie tych ptaków w niewoli jest możliwe przy zachowaniu należytej staranności, ponieważ nie są one również zagrożone wyginięciem. Jednak częstość występowania problemów psychologicznych związanych z pozbawieniem wolności jest wysoka - chociaż po drodze mogą być najlepsze intencje. Dlatego zanim zdecydujesz się na adopcję nimfy, musisz poważnie zastanowić się, czy Twoje życie będzie pełne i szczęśliwe.