Te morskie olbrzymy pojawiają się w opowieściach i legendach, odkąd ludzie weszli do oceanów. Nic dziwnego, że są one częścią zbiorowej wyobraźni społeczeństwa, ponieważ zachowanie wielorybów jest tak obce, a jednocześnie tak intuicyjne, że daje niemal poczucie mistycyzmu członkom naszego gatunku.
Dlatego naukowcy spędzili wiele lat próbując rozszyfrować umysł waleni. Tutaj możesz znaleźć najważniejsze ustalenia dotyczące jego zachowania. Zapewniamy, że po ich przeczytaniu będziecie chcieli dowiedzieć się więcej.
Charakterystyka wielorybów
Wieloryby to ssaki morskie należące do rzędu waleni.W ramach tego rzędu wyróżniamy 2 rodziny: odontocetes - walenie z zębami, takimi jak orki i delfiny - oraz mysticetes, grupa, w której zęby są zastąpione przez filtrujące brody, z kolei utworzone przez włókna keratynowe.
Mysticetos są znane jako „wieloryby” w powszechnej wiedzy.
Tak czy inaczej, te ssaki zamieszkują oceany na całej długości i szerokości. Zwykle migrują w poszukiwaniu ciepłych wód, ale niektóre gatunki można znaleźć w chłodniejszych środowiskach, na przykład wieloryb grenlandzki (Balaena mysticetus).
Mimo że wieloryby są ssakami łożyskowymi, w toku ewolucji przystosowały się do nieopuszczania wody przez całe życie. Dowolne oddychanie, sen jednopółkulowy czy przetchlinki to jedne z najciekawszych strategii ewolucyjnych opracowanych przez te zwierzęta w celu całkowicie wodnego życia.
Mistycety dzielą się na 4 podrodziny, sklasyfikowane według ich cech. Są to:
- Balaenidae: członkowie tej grupy nie mają płetwy grzbietowej, a ich szczęki są bardziej wysklepione niż u innych gatunków.
- Balaenopteridae lub wieloryby płetwonurkowate: ich płetwa grzbietowa znajduje się bardziej grzbietowo niż u innych grup. Te wieloryby mają rowki w skórze, które biegną od ich części brzusznej do płetw piersiowych.
- Eschrichtiidae: jego jedynym przedstawicielem jest wieloryb szary (Eschrichtius robustus), który nie ma płetwy grzbietowej i ma 2 rowki pod pyskiem. Te rowki sięgają płetw grzbietowych.
- Cetotheriidae: Również ten takson ma tylko jeden gatunek, wieloryba biskajskiego (Caperea marginata). Jest podobny do członków podrodziny Balaenidae, ale jest znacznie mniejszy.
Komunikacja wieloryba
Język waleni jest bardzo złożony i różni się w zależności od gatunku, osobnika, a nawet grupy. Wokalizacja obejmuje ultradźwięki - używane również do echolokacji - oraz słyszalne dźwięki, takie jak śpiew. W każdym razie zwierzęta te nie mają strun głosowych i wydają dźwięk przez krtań
Wszystko to przekłada się na niewiarygodne fakty, takie jak możliwość zmiany częstotliwości ich komunikatów tak, aby nie kolidowały one z komunikatami innych wielorybów, ustne przekazywanie wiedzy między grupami wielorybów, nadawanie sobie imion, a nawet użycie składni w twoich wiadomościach. Różne dialekty są nawet obserwowane wśród różnych grup tego samego gatunku.
Język muzyczny
Piosenki wielorybów są szczególnie uderzające, nie tylko ze względu na ich powtarzalny i melodyjny charakter, ale także dlatego, że można je usłyszeć z odległości wielu kilometrów.Zwykle odgłosy te można usłyszeć w czasie godów i migracji, kiedy okazy nawołują się nawzajem, aby znaleźć partnera lub zlokalizować zagubione po drodze osobniki.
Dźwięki, które wieloryby wydają w swoich pieśniach, różnią się częstotliwością od 15 do 20 Hz. Mogą go modulować w zależności od odległości, którą chcą pokonać: używają niższych częstotliwości do głębokiej wody i wyższych dźwięków, gdy są bliżej powierzchni.
Pieśni składają się z różnych fraz, które są powtarzane w sposób ciągły, chociaż zaobserwowano, że wieloryby są zdolne do improwizacji lub rozwijania starożytnych melodii do bardziej złożonych.
Zachowanie wieloryba
Wieloryby to zwierzęta społeczne, które tworzą grupy rodzinne liczące do 12 osobników, ale niektóre gatunki są samotnikami i spotykają się tylko w celu rozmnażania się lub karmienia. Grupy są zorganizowane w sposób hierarchiczny w oparciu o kompetencje seksualne mężczyzn.
Wieloryby to na ogół łagodne zwierzęta, które w dorosłym życiu nie mają drapieżników, a ich ogromne rozmiary sprawiają, że są niedostępne dla myśliwych.
Ich inteligencja, zachowania społeczne i komunikacja to elementy, które wzajemnie na siebie oddziałują. W przypadku wielorybów brak drapieżników i ich wysoki współczynnik encefalizacji - czyli mają one bardzo duży mózg w porównaniu do ich ciała - pozwoliły im rozwinąć się kulturowo i społecznie.
Zachowanie wielorybów w grupie społecznej
Matki tworzą silne więzi ze swoimi młodymi i są bardzo opiekuńcze, nawet adoptując sieroty. Ciocie i babcie pomagają opiekować się maluchami, przekazując ich nauki młodym matkom poprzez komunikację ustną i naśladownictwo.
Chociaż samce i samice zwykle nie nawiązują relacji wykraczających poza reprodukcję, koordynują działania, aby chronić grupę i prowadzić ją do bezpiecznych wód i pożywienia.W ramach każdej grupy sojusze są zawierane w oparciu o więzi emocjonalne, ale także w celu wspinania się po drabinie władzy.
Zachowanie wielorybów podczas migracji
Zmiany temperatury wody i prądów oceanicznych powodują, że wieloryby pokonują tysiące kilometrów w poszukiwaniu źródeł pożywienia i par lęgowych. Podczas tych wędrówek grupy komunikują się ze sobą, aby wskazać drogę lub wskazać miejsca, w których nie ma zagrożenia.
Cykl reprodukcyjny wpływa również na przewidywalność migracji wielorybów. Samice wolą rodzić w ciepłych wodach, ponieważ niskie temperatury mogą być szkodliwe dla młodych, które nie wykształciły jeszcze chroniącej je warstwy tłuszczu.
Najdłuższą migracją jest wieloryb szary (Eschichtius robustus), który pokonuje 20 000 kilometrów wzdłuż wybrzeży Ameryki Północnej.
Zachowanie w niewoli
Wygrodzenia mają drastyczny wpływ na zachowanie wielorybów. Są to samoświadome zwierzęta, które wiedzą, że są w niewoli, dlatego często w tym stanie rozwijają się u nich zaburzenia psychiczne - niepokój, stres, stereotypy - apatia i wyraźne rozmycie hierarchii społecznych.
Zachowania reprodukcyjne są również zmienione, częściowo z powodu tego, co zostało powiedziane powyżej, oraz z powodu niemożności przeprowadzenia migracji. Uważa się, że wieloryby mają biologiczną potrzebę odbywania tych podróży i utraty popędu reprodukcyjnego, gdy nie są w stanie tego zrobić.
Zachowanie wielorybów zostało zbadane mniej niż wielu badaczy by chciało, ponieważ mają tendencję do unikania ludzi, źródła większości ich problemów. Jednak postęp technologiczny sprawia, że każdego dnia możemy je poznawać z większej odległości i pozostawia nam niezaprzeczalne zapisy ich pięknej złożoności.